مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

افراطیت و تروریسم زنجیره ای از توطیه های بی پایان

نویسنده: مهرالدین مشید تهاجم شوروی به افغانستان و به صدا درآمدن…

عید غریبان

عید است رسم غصه ز دلها نچکاندیم درد و غم و…

محبت، شماره یکم، سال ۲۷م

شماره جدید محبت نشر شد. پیشکش تان باد!

روشنفکر از نظر رفقا و تعریف ما زحمتکشان سابق

Intellektualismus. آرام بختیاری روشنفکر،- یک روشنگر منتقد و عدالتخواه دمکرات مردمی آرامانگرا -…

پیام تبریکی  

بسم‌الله الرحمن الرحیم اجماع بزرگ ملی افغانستان به مناسبت حلول عید سعید…

عید خونین

رسول پویان جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا چه داد و…

بازی های ژیوپولیتیکی یا دشنه های آخته بر گلوی مردم…

نویسنده: مهرالدین مشید بازی های سیاسی در جغرافیای افتاده زیر پاشنه…

ادریس علی

آقای "ادریس علی"، (به کُردی: ئیدریس عەلی) شاعر و نویسنده‌ی…

گزیده‌ای از مقالهٔ «هدف دوگانهٔ اکوسوسیالیسم دموکراتیک»

نویسنده: جیسون هی‎کل ــ با گذشت بیش از دو دهه از…

مثلث خبیثه ی استخباراتی ایکه افغانستان را به کام آتش…

نویسنده: مهرالدین مشید اقنوم سه گانه ی شرارت در نمادی از…

اعلام دشمنی با زنان؛ زیر پرسش بردن اسلام و یا…

نویسنده: مهرالدین مشید رهبر طالبان از غیبت تا حضور و اعلان…

ګوند، ائتلاف او خوځښت

نور محمد غفوری  په ټولنیزو فعالیتونو کې د ګډون وسیلې   د سیاسي…

از روزی می‌ترسم 

از روزی می‌ترسم  که سرم را بر روی سینه‌ات بگذارم و تپش…

چرا نجیب بارور را شماتت و تقبیح نماییم ؟

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی           به…

«
»

هدفي وژنې د چا له خوا کېږي؟

ازهر

د انعکاس د تلويزیون تکړه چلوونکې، د ښځو د خوځښت وتلې مبارزې او په پښتونخوا کې د پښتنون ژغورنې د خوځښت ملاتړې ملالې مومند غلچکۍ وژنه په کلکه غندم . د الله پاک له درباره ورته د شهادت مقام او جنتونه غواړم. غمجنې کورنۍ، دوستانو او فرهنګي ټولنې ته خپله ژوره خواشيني څرګندوم.

د ديني عالمانو د وژلو  په څپې پسې په وروستۍ مياشت کې د خبريالانو د وژنو څپې زور اخيستی دی.  د يما سياوش، الياس داعي، ملالې مومند شهادت او د فردين اميني مرموزې مړينې، دا پوښتنه په جديت سره مطرح کړې ده چې ولې د دې «نام ګيرک» پته نه لګېږي. 

زيات کسان او رسنۍ دا بې خونده پوښتنه منځ ته اچوي چې ولې د دې وژنو مسووليت څوک په غاړه نه اخلي او بيا د تومت ګوته حکومت خواته اړوي. تر يوه پېره دوی هم حق لري چې ګوته حکومت ته ونيسي، ځکه دا د حکومت دنده ده چې څار وکړي، د پېښو مخنيوی او د مجرمانو موندل او نيول تر سره کړي. اما نه په دې دليل چې بل چا مسووليت په غاړه نه دی اخيستی. تروريستان خو هېڅکله د ملکي خلکو وژنه په غاړه نه اخلي. يواځې هغه وخت چې پېښه ستره وي نو بيا د داعش نوم رامخ ته کوي.

دا چې په صحنه کې په حضوري ډول چا په جنايت لاس پورې کړی، يوه خبر ده او دا چې د دندې سپارلو اصلي مقصر څوک دی بله او عمده خبره ده. زمونږ حکومت جرأت نه دی کړی په زغرده د اصلي جاني نوم واخلي. دا جرأت منظور پشتين درلود چې د پنجاب نظاميان يې په لر او برکې د افغانانو په هدفي وژنو تورن کړل.

د آی اس آی دا جنايتونه څه نوي نه دي. ان د «جهاد» له وخته يې نافرمانان وژل. په کوزه پښتونخوا او بلوچستان کې يې په لکونو تښتونې او وژنې تر سره کړي دي او په افغانستان کې يې د تودې جګړې له څنګه د رقيبانو په هدفي نښه کولو کې هم بر لاس لرلی دی. دا چې دا نادودې په کوم لاس کوي -طالب، داعش، نورې بلاوې يا په حکومت کې د ننه يا باندې په اپوزيسيون کې، لکه دمخه چې مې وليکل دا ټولې وسيلې دي.

انګرېزان وايي: enough is enough! اوس نو اوبه له ستوني اوښتي دي. تر څو به د بګېل مړزانو په څېر مړې مړې ګورو او سر به د جهاني ژاندارم له وېرې نه جګوو. د افغانستان حکومت بايد په رسمي توګه  د پاکستان حکومت د بشري جناياتو او د هرې وژنې په ارتکاب تومتي او اقامه د دعوا وکړي.

و ما علينا الا البلاغ!

د ۲۰۲۰ کال د دسمبر ۱۱