کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

من چگونه می‌توانم در نجات جان یک جوان نقش ایفا کنم؟

علی صدارت :

اعدام

رژیم ولایت مطلقۀ فقیه، نیازی حیاتی دارد که به هر شکلی که بتواند، خشونت را در جامعه عادی کند و رواج دهد. تا وقتی که تعداد کسانی که به تماشای اعدام‌ها می‌روند (و یا حتی در مقابل تجاوزها به حقوق بشر منفعلانه سکوت می‌کنند و حتی در امنیت فضای مجازی و در راحت منزلشان هم به آن اعتراضی نمی‌کنند) زیادتر از تعداد کسانی است که وظیفۀ خود می‌دانند که در اعتراض به هر تجاوزی به هر حقی از حقوق هر انسانی عملی انجام دهند و قدمی (حتی هر چه به ظاهر کوچک) بردارند، جای تعجب ندارد که سرنوشت ما به لحاظ حقوقی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، علمی، اجتماعی،…. این باشد که هست!

برای رهائی از این سرنوشت، به هر وسیله‌ای باید پیوسته میزان خشونت را در جامعه، کاهش دهیم. افراد جامعه‌ای مردمسالار، به هر بهانه‌ای به کمک یکدیگر می‌شتابند و نسبت به هم مهربان هستند.

از محبت تلخها شیرین شود— از محبت مس ها زرین شود

از محبت دُردها صافی شود— از محبت دَردها شافی شود

از محبت مرده زنده می‌کنند— از محبت شاه بنده می‌کنند

سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای،  خبر از اعدام قریب الوقوع رسول حُلومی داد، جوانی که در ۱۷ سالگی مرتکب جرم شده و اکنون ۲۲ ساله است، در دادگاه جنایی استان خوزستان، به جرم قتل یک پسر نوجوان دیگر در یک نزاع، به اعدام محکوم شد و سال ۲۰۱۰ حکم بدون در نظر گرفتن به سن و سال او و دفاعیاتش تایید شد، حکم قصاص او اکنون به دایره اجرای احکام اهواز فرستاده شده و قرار است به زودی به اجرا گذاشته شود.

سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای از جمله خواسته است که  اجرای حکم اعدام این جوان، آقای رسول حُلومی  متوقف گردد و در پرونده وی بازنگری شود.  در این بیانیه، لزوم دسترسی به وکیل در تمامی مراحل دادرسی اشاره شده است. سازمان عفو بین‌الملل همچنین گوشزد نموده است ایران از امضاکنندگان عهدنامۀ حقوق کودک است و در این عهدنامه اعدام محکومانی که در زیر ۱۸ سالگی مرتکب جرم شده‌اند را ممنوع میداند.

برای درک اینکه قتل دولتی یک فرد، (حال آن فرد هر جرمی را مرتکب شده باشد، و بخصوص اگر آن فرد یک کودک باشد) مشکلی از جامعۀ خشونت‌زدۀ ما را حل نمیکند (و چه بسا که با اعدامها، بخصوص اعدامها در ملا عام، قبح تجاوز به حق حیات هم شکسته می‌شود، و دست رژیم در تجاوزها به حقوق بشرها بازتر می‌شود) خوب است اگر هموطنان بتوانند خود را جای این جوان و یا خانوادۀ وی مجسم کنند، و در این صورت و با لمس آن احساس، برای نجات جان این فرد (و هر فرد دیگری که در چنگال این نظام گرفتار است و یا خواهد شد) حداقل کوشش را وظیفۀ خود خواهند دید.

هر کدام از ما می‌توانیم با هر وسیله‌ای که در اختیار داریم (رسانه‌های مجازی چون ای‌میل‌های انبوه، بازفرستادن و یا فوروارد کردن ای‌میلها به لیست آدرس‌های خود به شکل ای‌میل‌های زنجیره‌ای، فیس بوک، جی پلاس، توئیتر، اس ام اس،…….) درآمیختن با افکار عمومی (ایرانیان در داخل و در خارج ایران، و نیز غیرایرانیان و همۀ شهروندان جامعۀ جهانی) میزان حساسیتها را در جامعه در مقابل هرگونه تجاوزی به هر حقی از هر انسانی، بالا ببریم.

از جمله به این ترتیب، اسلحه (اسلحۀ خشونت و ارعاب) در دست سرکوب‌گران پیوسته بی‌اثرتر خواهد شد.

در ماههای اخیر، گروهی هموطنان ما، با باور به کنش‌های خشونت‌زدا و با مراجعه  به بستگان مقتول، آنها را تشویق به بخشیدن قاتل نموده‌اند و در کاهش خشونت در جامعه و در افزایش صلح و دوستی در کشور، هر یک به سهم خود نقشی ایفا کرده‌اند و به این ترتیب، در حد خود، دین خود را به بشریت و احقاق حقوق بشر، ادا کرده‌اند. امیدوارم که هرکدام از ما، در هر نقطه‌ای از دنیا که هستیم، با هر وسیله‌ای که در اختیار داریم، ابتکار و خلاقیت خود را شکوفا کنیم و با درآمیختن با افکار عمومی، از جمله با آشنایان و نزدیکان مقتول و “صاحب دم”  و نیز هم‌وطنانی  که در نزدیکی آنها زندگی می‌کنند، در نجات دادن جان یک انسان نقشی پیدا کنیم.

یادمان باشد که در این رژیم سرکوب‌گر،  هر کدام از ما و یا هر کدام از عزیزان و جگرگوشه‌گان  ما، به راحتی میتواند بجای رسول حُلومی باشد!

تیر ماه ۱۳۹۳ برابر با جولای ۲۰۱۴

 در این رابطه، می‌توانید به این گفتار توجه فرمائید.