کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

من ازاین آتش افروزانِ صلح اندیش می ترسم

       نوشته ی : فروغی

        ندارم وحشتی ازشیر و ببر و حمله ی گرگان
    ازآن گرکی که می پوشد لباس میش می ترسم

عکس ‏‎Ismail Feroughi‎‏
عکس ‏‎Ismail Feroughi‎‏

     آری هموطن ، ازین گرگان میش نما وازاین صلح اندیشان آتش افروز باید ترسید . توافق صلحی که دیروزبیست و نهم فبروری 2020 میان امریکاییان و طالبان  دردوحه به امضاء رسید ، هرگز نمیتواند برای ما صلح به ارمغان بیاورد . 

     چگونه میتوان از امریکاییان جنگ افروز و ازبنیادگراترین ، بدوی ترین وقسی القلب ترین گروه اسلامی که در طول عمرشان فقط عامل خارجی ها ـ بخصوص پاکستانی ها بوده اند ، انتظارصلح داشت ؟

     همه میدانیم که طالبان ، فقط منحیث نیروی جنگجویِ دهشت افگن و بازدارنده ی صلح کاربُرد دارند ، نه منحیث نیرویی برای شرکت در یک نظام حکومتی و فعالیتهای صلحجویانه . از این حقیقت مسلم ، هم امریکاییان وهم پاکستانیان منحیث ایجادگران این گروه بخوبی آگاهی دارند .

      توافق رسمی میان قدرتمندترین کشورجهان که خویشتن را علمبردار دیموکراسی ، حقوق بشر و آزادی می خواند و دهشت افگن ترین گروه افراطی اسلامی ، اهانت به خون 160 هزارافغان بیگناه و اهانت به دیموکراسی و تمام ارزشهای مدنی است .

    حقیقت اینست که جمهوریخواهان امریکا ـ  در رأس رییس جمهوردونالد ترامپ ، با خارج کردن تاکتیکی هزاران سرباز امریکایی از افغانستان ، قمارخطرناکی را براه می اندازند . بدون شک با این خروج ، افکارعامه ی امریکا جلب گردیده ، آرای زیادی را درانتخابات نصیب دونالد ترامپ خواهد کرد ؛ اما هیچ تضمینی وجود ندارد که با آغازخروج نیروهای امریکایی ازافغانستان ، نظام امنیتیِ محتاج و آسیب پذیرما ، آسیب پذیرترنگردیده ،همانند دوران خروج سربازان شوروی ازافغانستان ، ازهم نپاشد .

       تاریخ و مردم افغانستان خاطرات تلخ و خونین ازهم پاشی و چپاول تجهیزات اردوی مجهز افغانستان و درگیری های خونین میان گروهی مجاهدان را که درست پس از امضای موافقتنامه ی ژنیو و خروج سربازان شوروی ، اتفاق افتاد ، هرگز ازیاد نخواهند برد .

      شواهد نشان میدهد که نقشه ی شوم ادامه ی جنگ درافغانستان ، اکنون وارد بحرانی ترین مرحله ی آن شده است که کمترین خطا و اشتباه ، میتواند ما را در آستانه ی یک جنگ داخلی دیگر قرار داده ، کشورونظام سیاسی مملکت را تا مرز فروپاشی و بربادی مطلق به پیش براند .

     هیچ تضمینی وجود ندارد که طالبان جنگ طلب ، پس از آزادی پنجهزار طالب زندانی و خروج سربازان امریکایی از افغانستان ، به دستور نظامیان پاکستان ، باردیگر برای  برقراری امارت اسلامی تلاشهای نظامی گسترده تری را براه نیندازند ؟ 

      با در نظرداشت خاطرات دردناک جنگهای داخلی پس از توافقات ژنیو و بادرنظرداشت بحرانی بودن اوضاع ، بر اردوی قهرمان ماست تا با بیداری تمام ، بی توجه به سیاستبازی های روز ، به نیروهای شیطانی خارجی و گروههای مزدوری که بخواهند باردیگرتاریخ خونین گذشته را تکرار نمایند ، اجازه ی دخالت ندهند .