کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

متن کامل سخنرانی رییس جمهور حامد کرزی در مراسم خداحافظی با کارکنان خدمات ملکی افغانستان

اول میزان ۱۳۹۳

بسم الله الرحمن الرحیم

والصلوات و السلام علی خاتم النبیین،

معاون صاحب اول ریاست جمهوری برادر عزیز ما محترم قانونی صاحب، معاون
صاحب دوم ریاست جمهوری برادر عزیز ما محترم خلیلی صاحب، لوی څارنوال
صاحب، مشاور صاحب امنیت ملی، رئیس صاحب امنیت ملی، رئیس صاحب دفتر و از
همه مهمتر امروز جناب محترم مشاهد صاحب رئیس کمیسیون خدمات ملکی و
اصلاحات اداری افغانستان و تمام بزرگان و حاضرین مجلس، خواهران و برادران
عزیز! رئیس صاحب بانک، شاروال صاحب کابل، والی صاحب کابل، وزیر صاحب
تحصیلات عالی و به همه سلام و بسیار خوش آمدید می گویم.

دولس کاله دمخه دیارلس کاله دمخه کله چې زه د بن په غونډه کې د هغې غونډې
د حاضرینو لخوا د مؤقتې ادارې درییس په توګه و ټاکل شوم چې د بن په غونډه
کې په دې هکله یو ډير مهم نقش او اساسي نقش زمونږ د ګران ورور محترم
قانوني صاحب ؤ او دوی هم ماته رایه راکړه او زه یې د رییس په توګه وټاکلم
زه د قندهار د شاه ولي کوټ په ولسوالۍ کې وم او دا یوه عجیبه ورځ هم وه.

په دې ورځ زمونږ پر ملګرو او مجاهدینو د امریکایانو یو بم هم نښتی ؤ
ناڅاپي بم ؤ البته، ډير په کې ژوبل وو زخمیان وو زه په خپله زخمی وم،
نوولاړو هلته دیوې غونډي او غره شاته پانسمان مې کاوه، چې تیلفون راغی د
بي بی سي چې ته ( دمؤقتې ادارې درییس په توګه ) ټاکل شوی یې.

البته تر هغه د مخه خبر وم، هم قانونی صیب هم استاد شهید، زمونږد سولې
شهید استاد رباني صیب او زما ورور هم او نورو هم اطلاع راکړې وه چې پر دې
بحث دی په اغلب ګمان چې ته به ټاکل کیږي، خو په دغه ورځ بیا تیلفون راغی
او زه وټاکل شوم.

دوې ورځې وروسته راغلم کندهار ته او په کندهارکې مو ترتیبات نیول چې کابل
ته راشم، وسایل مو نه درلودل خپل ترتیبات مو نه درلودل ، ټول شیان د
انتقال او د راتلو مو د امریکایانو په لاس کې وو، خو تصامیم مو خپل ول چې
څه به کوو، د قوم مشران سپین ګیری ډير راسره ناست وو، چا پیشنهاد وکړ چې
سبا له خیره ځي کابل ته ته له ځان سره د کندهار څخه او ددې سیمې څخه د
جنوب غرب څه مسلح افراد اومجاهدین او ملګری بوځه.

چا ویل دوه زره بوځه چا ویل زر بوځه چا ویل پنځه سوه بوځه، نوما دې مجلس
ته پیشنهاد وکړ چې آيا د ا به ښه وي چې زه کابل ته چې د افغانستان پایتخت
دی یواځې لاړ شم او هیڅ څوک را سره نه وي؟ هیڅ مسلح فرد راسره نه وي؟،
هیڅ ټوپک په لاس راسره نه وي ، هیڅ محافظ را سره نه وي؟

په مجلس کې بحث شروع شو او بالاخره د ټولو مشرانو دا راسره فیصله شوه چې
دا بهترینه فیصله ده چې مطلق یواځې لاړ شي او یو مسلح سړی هم در سره نه
وي، او یو محافظ هم در سره نه وي.

زما دلیل دا ؤ هغه څوک چې په کندهار کې زما محافظت کوي او هغه څوک چې به
سبا په کابل کې زما محافظت کوي چې زه یې شخصاً پیژنم که یې نه پیژنم،
دواړه ددې خاورې دي، دواړه افغانان دي او دواړه زمونږ دټولو ورونه دی چې
دوی مې ساتي هغه مې هم په کابل کې ساتي.

د شپې راغلم د بګرام هوایي ډګرته، طیاره د امریکایانو ښکته شوه مونږ په
کې وو نو مارشال صیب او قانونی صایب او نورورونه ټول راته ولاړ وو
استقبال یې کړم او رایې وستلم مخامخ ارګ ته او دلته زما محافظین ټول
زمونږ د پنجشیر وطنداران اوورونه وو او ډير په عزت او په حرمت او جان
فشانی یې زما ساتنه وکړه.

زه فکر کوم چې زما تر ټولو مهمه او ښه فیصله داوه چې زه کابل ته د رییس
جمهور په توګه مطلق یواځې راغلم او زما محافظت د دولت منصوبینو کاوه نه
شخصي محافظینو.

او بیا مو کرارکراراساس کیښود د افغانستان د ریاست جمهوری د محافظتي قوې،
چې نن الحمد لله یو ډيره پیاوړې قوه ده، دلته ځوانان ولاړ دي، ډيره
پیاوړې قوه ده، ډيره روزلې، ډيره زبردسته او ډيره ټيڼګه.

کله چې ډاکټر صیب اشرف غني او ډاکتر صیب عبدالله په خپلو کې سره جوړ شول
او کمیسیون اعلان د انتخاباتو وکړ یو ورور جمهوررییس وټاکل شو، بل رییس د
اجرایی وټاکل شو، نوما فوراً زنګ ووهی ډاکتر اشرف غني احمد زي ته چې
وروره د ریاست جمهوری دستګاه او ارګ درته تیار دی خدای دې راوله.

پرون ماښام مو په عزت او په درنښت خپل دفتري او د ریاست جمهوري کور ته
مېلمه کړ او راغی پرون ماښام د نمبر۲ الحاقې ته هلته اوسېږي زه به انشا
الله تعالی د ریاست جمهوري کور پنجشنبې ته، جمعې ته ورته خالي کړم او بیا
به ده ته ترمیم شي او جوړ شي او دی به پکښې ځای پر ځای شي. محافظتي
دستګاه یې ټوله هغه دستګاه شوه، چې دلته له ماسره خدمت کوي او هغه کسان
ور سره په خدمت کې دي سره د تشریفاتو او سره د نورې ادارې، داکتر صیب عبد
الله ته مې ټیلیفون وکړ، چې وروره ستا لپاره امنیتي ترتیبات زیاتوو؛ نور
څه وکړو هغه په پنجشېر کې وو نن راځي مازدیګر به خبرې ورسره وکړم او
ترتیبات به د افغانستان حکومت هغه ته نیسي، دا زما شخصي ترتیبات ندي، چې
دوی ته یې نیسم.

اینها ترتیبات نظام و ترتیبات دولت است که برای این ها گرفته می شود. این
داستان را بخاطری برای شما عرض کردم که مطلب خود را برسانیم. آن اینست که
در حضور شما خواهران و برادران افغانستان امروز همه ما حاضرین مجلس از
محافظین ریاست جمهوری تا دستگاه دولت و حکومت، افغانستان صاحب نظام دولتی
است. حکومت دارد، نظام دارد و دستگاه حکومتی و دولتی در هر ساحه کار
دارد. پس برای ما و برای کشور ما اساس دولت قوی و مسبوط و بالاخره خود
کفا و به پای خود ایستاده، حرفهای مرا متوجه باشید خواهران و برادران!

اساس دولت قوی و مسبوط امروز و بالاخره انشأ الله زود به پای خود ایستاده
و از جیب خود خرج خود را پرداخته تنها و تنها از راه یک اداره قوی در
کشور ما ممکن است که امروز به یک قسمت آن رسیده ایم.

آرزوی ما این بود که اداره ما بسیار مسبوط تر باشد، ما بسیار کوشش کردیم،
برادرانی که اینجا تشریف دارند، معاون صاحبان ما و اراکین دولتی و
حکومتی، اینها می دانند که تقریباً در هر مجلس کابینه به اعضای کابینه،
اعضای حکومت و خصوصاً کمیسیون خدمات ملکی و اصلاحات اداری این را گفته ام
که ادارۀ مستقل خدمات ملکی با مصوونیت و قوانین و سیستم مقرری و ترفیع و
تقاعد و از همه شان، افغانستان را محکم می سازد.

به داکتر صاحب مشاهد عرض کرده ام که برادر در اموراتت مطلق خودمختار
هستی، از هیچ مرجع حکومتی هدایت پذیر نباش! به شمول دفتر ریاست جمهوری.
هیچ زمانی و هیچگاهی به هیچ وزیر افغانستان در همین دوازده، سیزده سال
نگفته ام که کی را رئیس و کی را معین مقرر کن. هیچ زمانی به داکتر صاحب
مشاهد نگفته ام که کی را از طریق امتحان مقرر کرده ای و چرا و چطور مقرر
کردی. کاغذی را که داکتر صاحب مشاهد برایم روان کرده، رئیس صاحب اداری ما
اینجا تشریف دارند، هر روز کاغذ های اینها پیش من می آید و من نادیده
امضأ می کردم، حقیقتاً یگانه چیزی را که نادیده امضأ می کردم، کاغذ خدمات
ملکی و مقرری های آن بود، چون مسوولیت اش پیش این ها و دستگاه این ها
است. هیچ زمانی طی سیزده سال نگفته ام که کی را رئیس و کی را معین مقرر
کنید و یا در کجا مقرر کنید. هیچ ولسوالی از طریق امر مستقیم من مقرر
نشده است.

خدمات ملکی و اداره ارگانهای محلی با هم سنجیده اند از طریق اصولی که
دارند، مقرری های خود را کرده اند و من امضأ کردیم. معاون صاحبان محترمم
هیچگاهی در مجلسی که ما نشسته ایم، درین موارد ملی و حکومتی صحبت کردیم،
درین امور مداخله نکرده اند. هیچ وقتی برای قاضی القضات صاحب ستره محکمه
افغانستان نگفته ام که کی را قاضی در کجا و یا چطور مقرر کن. در هیچ
مقرری قضائی به غیر از ۹ عضو ستره محکمه دست نداشتیم. شورای عالی ستره
محکمه تعیینات خود را کرده و زمانی که من نام شورای عالی ستره محکمه را
دیده ام آنرا بدون اینکه من مشاهده کنم که کی و در کجا مقرر شده است،
امضأ کرده ام.

اگر شکایتی آمده، به وزیر مربوطه، به قاضی القضات صاحب، به لوی څارنوال
صاحب و به اداره ارگانهای محل و به داکتر صاحب مشاهد گفته ام که برادران!
شکایت آمده راجع به فلانی مامور و کارمند شما، ببینید که شکایت راست است
یا دروغ ، اقدامات تانرا از طریق مراجع خود بکنید. این را بخاطری گفته ام
که افغانستان صاحب اداره شود، این را بخاطری که در افغانستان اداره مورد
مداخله سیاسیون و دولتمداران نباشد، این را بخاطری که اداره افغانستان در
خدمت حکومت گماشته شده ای از جانب ملت افغانستان باشد.

سیزده سال شما بزرگان عزیز این دولت و این اداره را ساختید. امروز
افغانستان اداره اش صد ها مرتبه بهتر از چیزیست که روز اول ما آمدیم و
دیدیم. حقیقاً چیزی نبود. روز های اول تا دو سه سال را خواهران و برادران
عزیز! یک مکتوب ساده، یک نوشته ای ساده ای به یک کلان یک کشور یک خط و
نوشته ساده را هفده، هجده و یا بیست بار من خودم می دیدیم که تا بلاخره
اصلاح و تایپ می شد. اگر متن اش اصلاح می شد، تایپ اش غلط می بود و اگر
تایپ اش صحیح می شد، کاغذ اش قات میشد، مقصد یک خرابی داشت. تا که آهسته
آهسته از هر لحاظ افغانستان و اداره اش جان گرفت، جان گرفت، جان گرفت، تا
به امروز را که رئیس جمهور جدید چندین ساعت بعد از اینکه از طرف کمیسیون
اعلان شد، تشریف آورد به ریاست جمهوری و دستگاه دولتی افغانستان در خدمت
اش قرار گرفت، اتومات دستگاه دولتی افغانستان در خدمت اش قرار گرفت.

امنیت ملی کار خود را کرد، محافظت ریاست جمهوری کار خود را کرد، تشریفات
کار خود را کرد، خارجه کار خود را کرد و دیگر ادارات کار خود را کرد.
اداره امور و ریاست دفتر کار خود را کرد.

فردا بخیر، روز چهار شنبه، رئیس جمهور جدید و رئیس اجرائیه ما تشریف می
آورند به مجلس کابینه و کابینه یک گزارش عمومی کاری خود را برایشان می
دهد، بعد از آن وزیر صاحبان فعلی ما هر کدام شان به رئیس جمهور نو
افغانستان گزارش کار خود را به نوبت تقدیم می کنند.

پس مجلس امروز را به دو هدف گرفته ام، یکی خدا حافظی با شما خواهران و
برادران! که سیزده سال در ساختن این خاک، این کشور عزیز ما و در تهداب
گذاری این نهاد های ما شما با من و معاون صاحبانم و وزیر صاحبان، قدم به
قدم زحمت کشیده اید، قدم به قدم همراه و همکار بوده اید. عرق ریزی کردید،
جگر خونی آمد، سختی آمد، مشکلات آمد ولی با هم کشور عزیز خود را امروز به
جایی که هستیم رسانیدیم. فاصله بسیار زیادی را در پیشرو داریم تا بهتر
شویم، فرسخ ها کیلومترها، صد ها کیلو متر شاید فاصله داریم تا به اداره
مقصود و یک اداره کاملاً قوی و سالم برسیم. ولی تشکر از شما بزرگان عزیز
می کنیم که هر قدم اش را با ما یکجا کوشش کردید و ما را درین کوشش تنها
نگذاشتید، بلکه از ما کرده پیشتاز بوده اید و زحمات زیادتری را شما برای
این اداره متحمل شده اید.

دلیل دومی که این مجلس را گرفته ایم، اینست که یاد آوری کنم به حکومت
افغانستان، امروز به حکومت افغانستان، فردا که سیاسیون افغانستان،
دولتمداران افغانستان در تقویت اداره ای که بوجود آمده کوشش کنند و
اصلاحات اداره افغانستان را کمیسیون های مختلف را به تقویت اش بپردازند و
مقرری ها و تعیینات از طرق مجرا های قانونی و دستگاه های دولت که به همین
منظور در سیزده سال گذشته کوشش صورت گرفته و ایجاد شده است.

البته من بسیار کوشش کردم که یک سیستم دیگری در اداره ما رواج شود،
سیستمی مثل خدمات ملکی هند که هر سال امتحان کانکوری گرفته شود و از طریق
امتحان کانکور جوانان کشور شامل خدمات ملکی کشور شوند و همانطور ارتقا
کرده بروند و بالا رفته بروند تا که برسند به درجات عالی خدمت و به تقاعد
برسند و زندگی آرام خود را به پیش ببرند. موانع وجود داشته در کار ما،
موانع خارجی و نبودن فهم درست در داخل اداره افغانستان، از چیزی که من می
خواستم. موانع خارجی و نبودن فهم درست در داخل اداره افغانستان و چیزی که
من می خواستم، ولی باز هم به جای که رسیدیم، فضل خداست و خوشحال و خشنود
هستیم.

عزیزانو، افغانستان په تیرو ۱۴ کلونو کې نه یواځې په داخل کې د مملکت ډیر
پرمختګونه وکړل په تعلیم، صحت،بازسازۍ کې… پد مطبوعاتو په آزادیو کې،
چې موږ پرې خوشحال یو په هغه د افغانستان خارجي روابطوهم ډیر پرمختګ وکړ.

افغانستان نه یواځې، چې له غرب سره دوستي وکړه بلکې د خپل استقلال پالنه
یې هم وکړه.

افغانستان نه یواځې، چې له دنیا څخه کمک راټول کړ بلکې دا کمک د دې سبب
نشو، چې زموږ جرأت د استقلالیت او د خپل مستقلو اقداماتو کم شي. موږ که
له یوې خوا امریکې سره عمیقه رابطه درلودله له بلې خوامو له چین سره هم
ډیر زبردسته او عمیقه رابطه ایجاد کړه.

موږ له یوې خوا له غرب سره عمیقه را بطه درلودله له بلې خوا مو ګاونډی
هیواد ایران هم په غیږ راسره نیولی وه او عمیقه رابطه مو ورسره ایجاد
کړه. له روسیې سره په همدې ترتیب، زموږ له عربي هیوادونو سره په همدې
ترتیب، له پاکستان سره مو ډیر کوښښ وکړ، چې وروسته ورته را ځم، له
هندسرمو هم په همدې ترتیب او له ټولو هغو هیوادونو ، چې له افغانستان سره
یې مرسته کړیده مننه کوم.خصوصاًله هغو هیوادوسره، چې له افغانستان سره یې
بې مطلبه دوستي وکړله. غربي هیوادونو خپل مطلب درلوده، امریکا او غربي
هیوادونه خپل اهدافوته راغلي وو.خوځینې هیوادونه داسې وه، چې په زموږ کې
یې کوم خاص اهداف نه درلودل او صرف یې زموږ دپالنې او ترقۍ لپاره له
موږسره مرسته کړې ده.

په هغه هیوادونو کې یو ستر هیواد هند دی، په زر هاوو سکالرشیپونه یې دې
خاورې ته ورکړل ، تر دو میلیارده ډالرو زیاته مرسته یې را سره و کړه ډیره
مننه کوم. بل هیواد چاپان دی ستره مرسته یې له افغانستان سره وکړه، چین
هیواد ستره مرسته وکړه، ایران دی ستره مرسته یې راسره وکړه، ترکیه ده
بهترینه مرسته یې را سره وکړه نورو ټول هیوادو نو مرسته راسره وکړه ،
سعودي عربستان، چې پاچایی خادمین الحرمین وا لشریفین دی له افغانستان سره
یې ډيره دوستي وکړه او ډیرعزت یې زموږ وکړ. نورو له ټولو هیوادونو څخه له
جرمنې څخه خاصتاً په اروپا کې ډیر تشکر کوو له افغانستان سره یې مرسته
وکړه.

او دابه د افغانستان ملت په یاد ساتي له جنوبي کوریا څخه له ټولو څخه .
له امریکا سره په رابطه کې، تاسې به نن هم داسوال کوی، چې امنیتی قرار
داد موولې امضا نکړ؟ ما د امنیتي قرارداد په اړه په لویه جرګه کې وویل،
چې زه د افغانستان سوله په امریکا او پاکستان پورې تړلې بولم که امریکا
او پاکستان و غواړی په افغانستان کې سوله راځي ولې ، چې جنګ زموږ نه دی،
جنګ د افغانانو ترمنځ نه دی. جنګ نه دی د دې خاورې او د دې خاورې د خلکو
ترمنځ. جنګ د پردو د اهدافودی او جنګ د پردو دی، چې په هغه کې افغانان په
دواړو خواوو کې قرباني کیږي.

نو د دې جنګ د خلاصو لپاره زما هڅه شدید ترینه هڅه وه په تاریخ کې زموږ د
روابطو د افغانستان هیڅ مشر هیڅ حکومت دومره سفرونه او دومره کوښښ، چې
ماله پاکستان سره وکړه نه یې دي کړي.

شل ځلي پاکستان ته ولاړم نور مشران راسره ولاړل، استاد شهید را سره ولاړ
د سولې هڅه مو ډیره ډیره ډیره وکړه خو نه کیدله او دلیل یې هم مالوم وه،
یو داچې امریکا داسوله نه غوښتله او خپل اهداف یې درلودل دوهم پاکستان له
افغانستان څخه دوه څیزونه غوښتل. یو یې د ډیورنډ د خط رسمیت غوښت، چې موږ
ابدا ورته حاضر نه وو او دویم یې د افغانستان د خارجي سیاست کنټرول
غوښته، چې هغه ته هم موږ ابداً حاضر نه وو.

نو دازموږ انسانان، چې قرباني شول او داخاوره مو، چې و دردیدله دا په
حقیقت کې د افغانستان د استقلال طلبۍ قربانیان دي، د افغانستان د سیاسي
خپلواکۍ قربانیان دي او د تاریخي ارزښتونو او دهغوی د ساتنې قربانیان دي.
او هم مې په لویه جرګه پر امریکا غږ وکړ، چې که سوله شروع کوې او دسولې
مذاکرات شروع کوې نو امنیتي قرار داد درکوم او که دانوي امنیتي قرارداد
نشته. په حکومت کې دننه ډیر کسان زما د دې موقف مخالف وو. خو زه نن هم
درته وایم بیا هم درته وایم، چې جنګ د افغانانو نه دی جنګ د پردو دی موږ
پکې قربانیان یو او سوله تر هغه نه راځي، چې پاکستان او امریکا غوښتي نه
وي کله ، چې دوی و غوښتل بیا راځي، هر یو د خپل هدف لپاره. البته یو
وضاحت باید ورکړم، چې په پاکستان کې د پاکستان ملکی واکمنان، ملکې اداره
او حکومت یې که زرداري صیب وه او که نن میانوازشریف صیب دی دوی جوړه
غواړي.دوی هم له هند سره سوله غواړي او هم یې له افغانستان سره غواړي.
دوی پرې پوه دي ، چې په دې سیمه کې څه تیریږي، خو نه یې پریږدي. نن چې څه
حالات په پاکستان کې روان دي، چې په پاکستان کې د صدر اعظم دفتر مخې ته
ډلې ناستې دي او نارې وهي، چې دا حکومت نه پریږدو او تقلب شوی د ی او دا
شوی دی. داټول پاکستان کې دننه د غرض لاسونه دي او بهرني لاسونه دي. اګر
چې دا زموږ کار نه دی خو دیوه ورور په توګه د پاکستان له خلکو سره د ورور
ولۍ د تړون د حقیقت په نامه، چې موږ یې ورسره لرو پر هغومشرانو غږ کوم،
چې خپله خاوره او خپل حکومت دې نه په عزابوي او آینده ته دې وګوري.

نواز شریف صاحب زما له دیده او زما د تجربې پر اساس د پاکستان لپاره
بهترین صدراعظم دی او قدر یې باید و شي. او قدرت پیدا کړي انشا الله سوله
کوي خو هلته نور زورونه او قوتونه ناست دې او دې کار ته یې نه پریږدي.

پاکستان او امریکې سره موږ دوستي غواړو بې له شکه یې غواړو، امریکې سره
موږ ستراتیژیکه او عمیقه رابطه غواړو، بهترین رابطه را همراه شان می
خواهیم. ولې امریکا با افغانستان راه صداقت و دوستی را در پیش بګیرد.
افغانستان دوست خوب این ها میشود به شرطیکه حرف و عمل این ها یکی باشد،
اینطور نشود که حرف شان یک چیز و عمل شان چیز دیگری باشد. یا به عبارت
دیگر شعر پشتو است نمی دانم از الفت صاحب است یا کی است. وایي:

په ښکاره نارې وهم، چې یې مړ کړه

پټ په لاس کې ماچس اور لګومه

داسې مکوه، آینده حکومت ته هم زما توصیه ده، هوښیاران ورونه دي دواړه او
په دا ۱۴ کلونو کې په حکومت کې هم راسره ملګري وه په ټولو قضایاوپوه دي ،
چې دې نقطې ته په ټینګه متوجه شي، چې له امریکا او غرب سره دې د احتیاط
لاره را واخلي . دوستي ورسره کوو مطلق یې ورسره کوو، خو د افغانستان
منافع دې هم وګوري، موږ دې یو ملت او یوه خاوره وګڼي بیا دوستي ورسره
کوو.

سهم مساوی میخواهم همرای شان! پس صلح ما متاسفانه که کار ما تنها نیست.
میدانم که در افغانستان ظلم بسیار شد، انسان های مظلوم شهید شدند، هر روز
شهید میشوند، باز هم تکرار میکنم که در جنگ بیگانه شهید میشوند، اگر جنگ
بیگانه نمیبود شما دیدید مبارزات انتخاباتی کاندید صاحبان را از روزیکه
ثبت نام شد و مبارزات انتخاباتی کاندید صاحبان شروع شد، هشت نفر کاندید
صاحبان ما که بالاخره از طرف کمیسیون آنها قبول شدند رفتند به سرتاسر
افغانستان، به هر گوشه کشور ما که دل شان خواست رفتن و به هزار ها هزار
شهروند این خاک، مردم این خاک پیش راه شان آمدند، استقبال شان کردند و به
بیانات، اظهارات و پالیسی های شان گوش دادند. مجالس بزرگی در سراسر
افغانستان گرفته شد مجالسی که در آن هزار ها هزار مردم شرکت کردند تا
پنجاه، شصت هزار مردم در یک جا جمع شدند و شرکت کردند و مجالس کردند و
این جلسات پنج، شش ماه ادامه پیدا کرد، صدای یک غولگ شنیده نشد، یک ترق
تفنگ شنیده نشد، یک حادثه ناگهوار نشد در حالیکه بسیار آسان بود که در
بین پنجاه هزار مردم، بیست هزار مردم، سی هزار مردم، چهل هزار مردم کسی
داخل شود و یک فیری کند و یک خرابی کند ولی نشد.

اگر طالب ها بودند که نکردند، آن وقت چرا نکردند، آیا طالب ها انتخابات
میخواستند در افغانستان که حادثاتی ایجاد نکردند و ناامنی ایجاد نکردند و
اگر آنجا در جریان انتخابات ریاست جمهوری در جریان کمپاین های ریاست
جمهوری و در جریان مبارزات ریاست جمهوری و شورای های ولایتی یک حادثه
کوچکی رخ نداد و در روز انتخابات حادثاتی رخ نداد، بسیار معمولی رخ داد
پس او کی بود که سر کمیسیون انتخابات حمله میکرد، او کی بود که در هوتل
سرینا مظلوم ها و طفلک های وطن ما را می کشت و آن کی بود که بعد از این
که انتخابات تمام شد و شمارش آرا شروع شد در سراسر افغانستان نا امنی
شروع شد، در هلمند حملات شروع شد ،در کجا حملات شروع شد و ما گرفتیم آنها
را اکثر شان خارجی ها بود. رئیس صاحب امنیت ملی نشسته معلومات دارند در
این مورد، مشاور امنیت ملی نشسته معلومات دارند، اکثر شان خارجی بود.

یک موج از حملات در افغانستان آمد و انسان های بیگناه ما را از پولیس ما
تا مردم ما شهید شدند، پس صلح ما و امن ما بدست خارجی ها است. من میخواهم
که منفعت آنها در افغانستان جای پیدا کند ما نمی خواهیم در مقابل منفعت
خارجی ها قرار بگیریم ولی منفعت خارجی ها در تقابل با منفعت ما نی، در
تضاد با منفعت ما نی و در زیر پا کردند منفعت ما نی، آرامش خاک ما، اتفاق
و اتحاد مردم ما، صلح و زنده گی روزمره ما را صدمه نزنند و غرض نگیرند.

اگر نی، اگر دگه زور ما نمیرسد، زبان داریم، زبان تیز داریم، گزیده
میرویم، نمی مانیم!

حرف های بسیار زیادی شد در همین روز های آخر، تبصره های بسیار زیاد
مطبوعات غرب شد، تهدید های بسیار زیادی شد که افغانستان اینطور میشود و
آنطور میشود و خراب میشود، برادرانم، عزیزانم در انتخابات 2004 ریاست
جمهوری و در انتخابات 2009 ریاست جمهوری من و قانونی صاحب، محقق صاحب و
جنرال صاحب دوستم کاندید بودیم، هر کدام ما در سراسر افغانستان رای
گرفتیم، در انتخابات 2009 تمام کاندید ها در سراسر افغانستان رای گرفتند،
در این انتخابات که 2014 است این رای سراسری به کاندید ها بهتر شد، در
انتخابات 2009 من در سراسر افغانستان رأی گرفتم، دیگر کاندید ها هم کم و
تم رای گرفتند در سراسر افغانستان، ولی در انتخابات 2014 کاندید های ما
در سراسر افغانستان رای گرفتند و در روند دومش در سراسر افغانستان رای
گرفتند.

داکتر صاحب عبدالله در قندهار در روند دوم انتخابات پنجاه هزار رای گرفت.
داکتر صاحب اشرف غنی در تخار، در فاریاب، در بامیان بالاتر از پنجاه، شصت
و هفتاد هزار رای گرفت. این به این معنی است که وحدت ملی در مملکت ما
محکم است، مردم افغانستان به سمت، به قوم رای ندادند به کاندید دلخواه
خود رای داند، هر کدامش را که دوست داشتند. داکتر صاحب عبدالله در
ننگرهار یک صد هزار رای گرفت ودر کنر در پکتیا، در پنجشیر هم داکتر صاحب
اشرف غنی رفت چند رای گرفت؟ چهار پنج هزار، هشت هزار رای گرفت! همینقدر
بود، زیادتر بود.

پس در سراسر افغانستان کاندید های ما رأی گرفتند، تیم های شان مخلوط بود
از تمام مردم افغانستان، حاجی گل آغا رفت طرفداری داکتر صاحب عبدالله را
کرد، ملا شیر محمد آخند رفت طرفداری داکتر صاحب عبدالله را کرد، یاسینی،
معین صاحب ولسی جرگه طرفداری داکتر صاحب عبدالله را کرد، احمد ضیا مسعود
رفت داکتر صاحب اشرف غنی را پشتیبانی کرد، سید منصور آغا، اشرف غنی را
پشتیبانی کرد، معاون صاحبان را نام نمیگیرم. ولی هیچ کسی در این انتخابات
به نام سمت و یا قوم ایستاد نشد، بسیار متوجه باشید این حقیقت را،
انتخابات تان سراسر ملی بود، از فامیل من تقسیم شد، یک برادرم رفت طرف
داکتر صاحب عبدالله، دگر برادرم رفت طرف داکتر صاحب اشرف غنی، یک بچه
کاکایم رفت طرف داکتر صاحب اشرف غنی، دیگر بچه کاکایم رفت طرف داکتر صاحب
عبدالله، خانه به خانه مردم افغانستان به ذوق و شوق خود متحد یک کاندید
شدند، این کلان افتخار است برای ما، کلان کامیابی ملی است برای افغانستان
و به جهان نشان دادیم که هیچ تبلیغات شان ما را متفرق کرده نمی تواند.
هیچ تبلیغات شان!

مطمین باشید که مملکت تان روز به روز بهتر شده میرود، این چیز هایکه شما
از مطبوعات می شنیدید از سخنگوی های هر دو برادر ما که حالا یک اش رییس
جمهور است و دیگرش رییس اجراییه است، این جنگ های زرگری بود، پیش ما که
میامدند، می نشستند، خنده! مزاق! کلچه و چای خوردند! شاهد هستیم، من برای
شان میگفتم که برادران بگویید که اگر کدام مشکلی دارید، طرف یکدیگر خود
میدیدند میکردند باز ما را میگفتند که هیچ مشکل نداریم، همینطور است
معاون صاحب ها؟

چند دفعه ما برایشان گفتیم که مشکل دارید، بیایید که بشینیم، گفتند که نی
ما کار خود را می کنیم، پس بی غم زندگی تان را بکنید، بی غم کار و زندگی
تانرا بکنید، خواری تان را بکنید، کسی که بین ما مامور است، ماموریت خود
را بکند، کسی که بین ما تجار است، تجارت خود را بکند، دهقان ما زمین های
خود را جور کند، برای ملت نان بیاورد و بچه ها و اولاد های ما درس خود را
خوانده بروند.

هیچ چیزی در این خاک جز اتفاق و حرکت بطرف آینده نیست. فقط اتفاق است و
اتحاد است و حرکت به طرف آینده، آینده سرفراز و با عزت!

ببینید که در جهان چی میگذرد، جنگ ها و جنجال ها را می بینید؟ از لیبیا
تا پاکستان را ببینید که چی حال است، ولی افغانستان از ماجرا های بزرگ به
سلامت بیرون میآید. همگی به اتحاد و اتفاق با هم میشینیم، سیزده سال را
پیش آوردیم، پیش آوردیم، انتخابات شد، حکومت انشاالله و تعالی روز دوشنبه
در همین تالار به رییس جمهور و رییس اجرائیه اش تسلیم میشود، در یک مراسم
بسیار زیبا، بسیار مقبول و بسیار خوب.

من فیصله ام بود، از روز اول که انتخابات تمام شد، برادر ها را خواستم
گفتم که بهترین مراسم تحلیف می گیریم، هزارها بزرگوار و معزز افغانستان
را، خواهر و برادر ما تشریف بیارند و مهمان های خارجی را هم به این خاک
خود میخواهیم.

پس ما بین خود جور هستیم و هوشیار هستیم، امیدوار هستیم که این هوشیاری
ملی ما، این هوشیاری مردمی ما، هوشیاری مردم ما بطور کامل و بطور بسیار
خوب و قویتر در نخبگان کشور ما هم جلوه داشته باشد، معلوم باشد، و آشکار
باشد و بهتر و قویتر باشد.

ورونو! عزیزانو! زه او زما دوه محترم معاون صاحبان به آینده دوشنبه ریاست
جمهوری ته تحلیف ور کوو نوی رییس جمهور ته او نوی رییس اجراییه به را ځي
او مونږ به هلته له تاسو څخه خدای په آماني کوو، رخصت به در څخه اخلو خو
په دې خاوره کې به در سره یو په همدې کابل کې به در سره یو زه دلته نېږدې
یو ځای کور لرم، معاون صاحبان به نېږدې اوسېږي، اولادونه به مو دلته
ستاسو له اولادونو سره یو ځای درس وايي، ژوند به مو همدلته وي او د
خوشحالۍ او د عزت او د ابرو ژوند به کوو. نوی حکومت، چې راځي نوي رییس
جمهور سره، نوي رییس اجراییه سره به تاسو په مطلق وفادارۍ او خدمت کار
کوﺉ.

هر سړی په ټوله دنیا کې ترجیحات لري، شخصي ترجیحات لري، سیاسي ترجیحات
لري، حزبي ترجیحات لري خو په حکومت کې دا ترجیحات ټول په کور کې پاتې
کېږي. کله چې دفتر ته راغلۍ د دولت لپاره مو کار وکړ نو د وخت د رییس
جمهور لپاره او د وخت د حکومت لپاره خدمتګزاران یاست، چون هغوی د
افغانستان د خلکو په نماینده ګۍ درته راځي او کار کوي او تاسې د
افغانستان د خلکو خدمت کوﺉ نو خپل خدمت ته به ادامه ورکوﺉ او په کلکه به
ادامه ور کوﺉ او انشا الله تعالی مونږ او تاسو به ټول په دې خاوره کې لا
په عزت او ابرو ژوند کوو، دلته یو ځل بیا د خپلو معاون صاحبانو څخه، د
ټولې کابینې څخه، د ادارې څخه، د ټولو مخورو څخه د افغانستان د دولت او
حکومت ډېره ډېره مننه کوم.

کامیاب باشید، آباد باشید و سرفراز باشید، بسیار تشکر، به امان خدا!