فقط اعدادی نمادین
تهیه از: حسین تلاش
کشورهای تولیدکننده نفت در سقف ظرفیت تولید خود قرار دارند.
نگرانی در مورد شکاف های بزرگ سرمایه گذاری
و «فقر انرژی» در جنوب جهانی
نوشته کنوت ملنتین
منتشر شده در یونگه ولت
ترجمه مجله هفته
۱۴. اگست ۲۰۲۲
هر چهار هفته یکبار، وزرای دپارتمان اوپک پلاس حجم تولید نفت مشترک خود را برای ماه آینده و سهمیه تک تک کشورهای عضو را که در ابتدا به عنوان حد بالایی در نظر گرفته شده بود، تعیین می کنند. سه کشور شامل ایران و ونزوئلا به دلیل تحریم های آمریکا علیه آنها و لیبی به دلیل وقفه های مکرر در تولید نفت این کشور به دلیل درگیری های سیاسی داخلی تولیدشان محاسبه نمی شود.
چهارشنبه گذشته بار دیگر زمان این جلسه فرا رسید: در یک ویدئو کنفرانس که از آغاز بحران کرونا در بهار ۲۰۲۰ مرسوم شده است، وزرای گروه ذینفع موافقت کردند تولید نفت خود را در ماه سپتامبر در مجموع ۱۰۰ هزار بشکه در روز افزایش دهند. انگلیسی به اختصار bpd – افزایش دادن. این حدود ۰.۱ درصد از تولید جهانی است، بنابراین در اینجا رابطه عرضه/تقاضا بی ربط میشود و تأثیر قابل توجهی بر قیمت نفت که هنوز هم از قیمت سال گذشته بسیار بالاتر است، ندارد.
رسانه ها نسبت به مقدار استثنایی افزایش بسیار کم قیمت توافق شده ابراز ناامیدی کردند.
به هر حال، مهم ترین سیاستمداران غربی تلاشی نمایشی انجام داده بودند تا امیران شبه جزیره عربستان و خلیج فارس را به استفاده کامل از ظرفیت های خود تشویق کنند.
روزنامه اقتصادی هندلزبلات آلمان در عنوان گزارش چهارشنبه گذشته خود از قول یک «شرکت کننده در بازار» ناشناس این تصمیم را «سیلی به صورت ایالات متحده» خواند.
با این حال، در واقعیت، این فقط یک تصمیم معمولی بود که از ابتدا انتظار آن می رفت: از جولای ۲۰۲۱، «اوپک پلاس» هدف خود را ۴۳۲ هزار بشکه در روز ماه به ماه افزایش داده است.
جدا از این، ۲۳ وزیر در کنفرانس ویدئویی خود در ۲ ژوئن نیز بحث افزایش تولید را که قرار بود تا سپتامبر صورت بگیرد، طرح کردند و آن را به جلو انداخته و به ماه های جولای و اوت منتقل کردند.
این منجر به افزایش تولید ۶۴۸ هزار بشکه در روز برای هر یک از این دو ماه شد.
بر این اساس، فقط یک دور صفر در سپتامبر خواهد بود. این واقعیت که قرار است فقط صد هزار بشکه در روز بیشتر تولید شود احتمالاً تنها یک تاثیر آرامش بخش بر بازار دارد.
در هر صورت بحث درباره یک سری اعداد نمادین است، زیرا به استثنای ماه فوریه، «اوپک پلاس» در هیچ ماهی به اهداف که در نظر گرفته بوده نرسیده. به ویژه، کشورهای آفریقایی عضو اوپک در موقعیتی نیستند که بتوانند سهمیه های خود را تمام و کمال ارائه کنند. ناظران بین المللی تنها بر این باورند که عربستان سعودی و امارات متحده عربی و احتمالا عراق و کویت هنوز پتانسیل افزایش تولید نفت خود را دارند. مجموع ظرفیت ذخیره قابل تجهیز «اوپک پلاس» حداکثر دو میلیون بشکه در روز برآورد شده است.
بیانیه کنفرانس ویدئویی در روز چهارشنبه به این موضوع می‌پردازد که مشکل اصلی از دیدگاه ذینفعان کجاست: صاحبنظران و مشاوران با نگرانی خاصی تأکید کردند که سرمایه‌گذاری‌های ناکافی مانع از دسترسی به موقع تولید و عرضه نفت برای پوشش نیازهای فزاینده میشود. این كمبود سال ۲۰۲۳ را تحت تأثیر خود قرار خواهد داد …
این واقعیت موضوعی را مطرح کرد که محمد بارکیندو، دبیرکل اوپک نیجریه، که به طور غیرمنتظره در ۵ ژوئیه درگذشت، در آخرین سخنرانی خود در همان روز بر روی آن تمرکز کرده بود: در مدت زمان کوتاهی، تولید نفت بین‌المللی تحت تأثیر دو «چرخه اصلی» قرار گرفت:
به دلیل کاهش قیمت ها در سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ و اندکی پس از آن به دلیل اثرات بحران کرونا.
در این زمینه ها، شکاف عظیم سرمایه‌گذاری ایجاد شده است که با تغییر مطلوب به سمت استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر تقویت شده است که در نتیجه آن به ویژه کشورهای تولیدکننده نفت فقیرتر در «وضعیت محاصره» قرار دارند.
به گفته بارکیندو، به طور گسترده دست کم گرفته می شود که نفت و گاز همچنان باید نیمی از انرژی مصرف شده تا سال ۲۰۴۵ را تامین کند.
فقدان سرمایه گذاری در این بخش نیز مشکل «فقر انرژی» را در بسیاری از کشورهای به اصطلاح جهان سوم }عقب نگهداشته شده – فرستنده{ فزایش می دهد.
پایان
