کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

عـیـد پیغـام محـبـت

 

رمـضان رفـت وعـیــد آورده بـــرمــا نـــور رحـمــت را

بــــه شـهـردل چـنــان بکـشــوده اسـت بــازار الــفــت را

 

کمـیـنگـاهــان کـیـــن مـسـدود گــردان بــا جـمـال عـیــــد

بــه خــاک تـیـــره مـعــدومــش بکــن کــلابِ نـفـــرت را

 

ز آبِ الــفــت ویـــاری نـمـــا پــیــمــانــــه را لــبـــریــــز

بـــروی  دوســتـــان  بـکـشـــای آغــــوش مـحــبـــــت را

 

بـیــائـیــد دوســتــان بـــر دور یـکــدیـگـــر بـیــاســـایــــم

شـراب هـمـدلـی نــوشــیــم وگـیـریـــم جـــام عـشــرت را

 

چــه بـاشــد حــاصـل نـیکـش زبــدخــواهــی وبــد بـیـنـی

بـــه آزمــایــش بگـیــریــــم راه انـســانــی وحـکـمــت را

 

بـسی رنج وسـتـم دیــدیــم زخـودخــواهـی وخــود سـازی

بــه آتـش می نـسـوزانـیـم چـرا ایــن خــوی وخـصلـت را

 

چـنــان صبـح بـهـــاران پــاک گــرســـازیـــــم غــبـار دل

بـکــاریــــــم بــرشــیــاردل نـهـــال وتـخــــم شـفــقــت را

 

نـمازعـیــد چــون کــردیــم وعـیــد بـا کــردگــارخــویـش

وفــا بــا عـهـــد وپـیــمـان و نگـهـــــداریـــــم امــانــت را

 

بــه سـان دانــه ی ارزن چـنـیــن پــاشــیــده ایـــم از هـــم

بـیــا در دامــن غــربــت گــــذاریـــــم پـــای وحــــدت را

 

زبــان و قـــوم و رنـگ و بــــونگـنـجــد درخـیــال عـقــل

کــه مـایـک قــوم افـغــانـیــم بـــدانــیــم ایــن حـقـیـقـت را

 

بـروای دشمـن فـاسـق کــه مکــروحـیـلــه ات بـیـجــاسـت

بـیــاور راهــــب هـسـتـی تـــــو پـیـغـــام صــــداقــــت را

 

نـسـیــــمِ بــــــالِ مــرغـــــــانِ سـعـــادت آرزو داریـــــــم

چـنـیــن ازحــق طــلــب داریــــم هـمــای بــا ســعـادت را

 

بـیــا ای حــاتــــم مـهــر و تــــو ای آئـیــنـــه دار عــشــق

بکــَش مــا را بــه آغــوشـت بـکــن لـطـف وسـخـاوت را

 

اگــر لـفـظِ مــن و تـــو درمـیــان نـــایــــد مـنـــم ضـامــن

مـن وتــوجــان وتــن بــاشـیـم نـمـایـَــم ایــن ضمـانــت را

 

چـراغ عـشـق روشـن کـن کـنـون “فـضلی” کــه دم داری

بـقــایـی نـیـسـت درعـمـرت مـــده از دســت فــرصـت را

عبدالودود فضلی