چرا بگرام برای امریکا اهمیت دارد ؟ 

      نوشته ی : اسماعیل فروغی         ارچند مقامات امریکایی افواهات انتقال قوای…

ثمرهٔ بیست سال موجودیت جامعهٔ جهانی

حاکمیت طالبانی و فقر و تنگدستی مردم اختصار امارت اسلامی افغانستان، به‌مثابه…

پنجاه سال سفری پر افت؛  با یارانی چُست، اما رهبرانی…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم‌قرن اخیر تاریخ افغانستان (۱۹۷۳–۲۰۲۳) نشان‌دهنده‌ی مبارزه‌ای نفس‌گیر،…

ترامپ چرا بگرام رامی خواهد؟

این نوشته به علت طولانی بودن دردوبخش منتشرخواهدشد. دربخش اول…

ځانګړې مرکه

په ادبي بهیر کې له پېژانده څېرې، لیکوال، کیسه لیکونکي…

سیاست تعامل تخنیکی آلمان با طالبان

واقع‌گرایی دیپلماتیک و مسئولیت بشردوستانه در این روزها در رسانه های…

په اروپا کې د کډوالو پر وړاندې د کرکې زیاتوالی

حميدالله بسيا داسې ښکاري چې د کډوالو لپاره نور د اروپايي…

طالبان در ایستگاه آخر و در آغاز خط و نشان…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان؛ فروپاشی قریب‌الوقوع یا بازتعریف تهدیدها؟ حادثه آفرینی های…

هجران وطن

از فرا ق  آن  میهن  حال  ا بتری  دارم روزشب به…

جنگهای اقتصادی

                                           بازیهای تسلیحاتی وبازارسازی فروش اسلحه پس ازگذشت دوران نکبتباروظالمانه ی فیودالیزم…

حق باشد بر زبانم

امین االله مفکر امینی             2025-05-10! تــا اخـــــرین نفس، حرفی حق باشد بر…

     طالبان از قطع انترنت چه می خواستند و چه می…

     نوشته ی : اسماعیل فروغی      طالبان درچهارسال گذشته درپهلوی سایراقدامات نابخردانه…

شورش دهقانی محصول رفرم مسیحیت بود

Thomas Müntzer (1490-1525) آرام بختیاری توماس مونستر اعدام شد، مارتین لوتر رهبر…

صف بندی های  تازه در قلب آسیا و بازخوانی جایگاۀ…

نویسنده: مهرالدین مشید بازتعریف جایگاه افغانستان؛ از رقابت نوین امریکا و…

نقش اساسنامه در زندگی و فعالیت حزبی

نور محمد غفوری  در مقالهٔ پیشین تحت عنوان «اساسنامهٔ حزب چیست…

هموطن، آزرده نه شو!

رژیم فعلی در وجود حاکمیت طالبان با همه قید و…

قطع انترنت هدایت به طالب است، نه صلاحیت طالب

هیچ خطری در جهان خطرناک‌‌تر از خطر خودِ‌ آمریکا برای…

در بارۀ جشن مهرگان

سلیمان "راوش" بر طبق آیه های شاهنامه فردوسی شخصیت مهرگان زادۀ…

بگرام؛ خط سرخ طالبان یا ابزاری برای بازی های سیاسی،…

نویسنده: مهرالدین مشید پایگاۀ بگرام و بازگشت آن در مرکز معادله…

نامه‌ی سرگشاده‌یی عنوانی سرمنشی ملل متحد

اولویت فلسطین، به رسمیت شناسی روی کاغذ نی‌ست محمدعثمان نجیب نماینده‌ی مکتب…

«
»

سرگردانی بایدن در قبال افغانستان، با گذشت یک سال از خروج پرآشوب آمریکا

“۱۲ ماهی که از زمان پایان پرآشوب جنگ آمریکا در افغانستان گذشته برای جو بایدن زمان آسانی نبوده است.”

سرگردانی بایدن در قبال افغانستان، با گذشت یک سال از خروج پرآشوب آمریکا

خبرگزاری آسوشیتدپرس در مطلبی در خصوص چالش‌های ایجاد شده برای دولت جو بایدن بعد از خارج شدن پرآشوب ارتش آمریکا از افغانستان می‌نویسد: «بایدن به عنوان رئیس جمهور جدید آمریکا در اوایل تابستان ۲۰۲۱ زمانی که رای‌دهندگان آمریکایی عمدتا عملکردش را تایید کرده و به او در زمینه مدیریت اقتصاد و همه‌گیری کرونا ویروس نمره تایید بالایی می‌دادند، در دوران اوجش قرار داشت.

اما در ماه اوت، خروج پرهمهمه نیروهای ارتش آمریکا از افغانستان به نظر می‌رسید که شروعی برای به حاشیه رفتن او باشد.

این یک سرانجام نگران‌کننده برای جنگ ۲۰ ساله آمریکا رقم زد؛ دولت سابق افغانستان که تحت حمایت آمریکا بود سقوط کرد، یک بمبگذاری وحشتناک ۱۳ سرباز آمریکایی و ۱۷۰ تن دیگر را کشت، و هزاران افغان ناامید در جستجوی راهی برای خروج از کشورشان قبل از خروج آخرین هواپیماهای باری آمریکایی به فرودگاه کابل سرازیر شدند.

این خروج فاجعه‌بار آمریکا از افغانستان، در آن زمان تبدیل به بزرگترین بحرانی شد که دولت نسبتاً جدید وقت آمریکا با آن مواجه شد. این تحول پرسش‌های مهمی را درباره شایستگی و تجربه بایدن و تیمش – دو محور اصلی کمپین مبارزات انتخاباتی او برای ورود به کاخ سفید ایجاد کرد.

با فرارسیدن اولین سالگرد پایان جنگ افغانستان، پیامدهای این تحول که نقطه عطفی در ریاست جمهوری بایدن رقم زد همچنان به طنین‌انداز شدن ادامه می‌دهند. این در حالی است که او تلاش می‌کند تا تکانی به درصدهای ناامیدکننده مربوط به اعتماد و محبوبیتش در میان رای‌دهندگان بدهد و اعتماد آمریکایی‌ها را به دولت خود پیش از انتخابات حساس میان دوره‌ای ماه نوامبر کنگره افزایش دهد.

کریستوفر بوریک، مدیر انستیتوی آرای عمومی در کالج مولنبرگ در پنسیلوانیا گفت: آن اتفاق لحظه مهمی بود که او هرگز واقعاً از تبعات آن بهبود نیافته است. بایدن از جنبه نحوه نگرش رای‌دهندگان به او از لحاظ ایجاد ثبات اقتصادی و نحوه مدیریت همه‌گیری از سوی دولتش به عنوان مسائلی که اولویت بالاتری برای رای‌دهندگان آمریکایی نسبت به جنگ در افغانستان داشت، وضعیت بسیار خوبی داشت اما مساله افغانستان این تصور درباره شایستگی او را از بین برد و او واقعاً هرگز نتوانسته آن را ترمیم کند.

از سوی دیگر ناکامی در قبال افغانستان تنها شروع یک رشته بحران دیگر برای بایدن بود.

در حالی که بایدن هنوز با پیامدهای خروج از افغانستان در تابستان گذشته دست و پنجه نرم می‌کرد، موارد ابتدا به کووید-۱۹ دوباره شروع به افزایش کردند. در ماه‌های پس از آن نیز فشارهای اقتصادی ناشی از تورم، کمبود نیروی کار و موارد مربوط به حمله روسیه به اوکراین بالا گرفت که مجموع آنها آمریکایی‌ها را خسته کرد.

در هفته‌های قبل از اینکه مساله افغانستان حاشیه‌ساز شود، بایدن در اوج بود. میزان محبوبیت او در نظرسنجی ژوئیه ۲۰۲۱ توسط مرکز تحقیقات روابط عمومی ان.او.آر.سی و آسوشیتدپرس به ۵۹ درصد رسید. اما نظرسنجی مشابهی از سوی این موسسات که ماه گذشته میلادی انجام شد، محبوبیت او را ۳۶ درصد نشان داد.

چند روز پس از سقوط غیرمنتظره شهر کابل در سال گذشته میلادی، جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید قول داد، کاخ سفید “یک ارزیابی گسترده” انجام دهد و “همه جنبه‌های” این خروج از بالا به پایین را مورد بررسی قرار دهد. اما این تلاش هنوز ادامه داشته و انتظار نمی‌رود قبل از ۳۰ اوت که سالگرد پایان جنگ افغانستان توسط بایدن است، تکمیل شود.

کاخ سفید هنوز جزئیاتی در مورد نحوه برگزاری مراسم مربوط به سالگرد پایان این جنگی (جنگی که منجر به کشته شدن بیش از ۲۴۰۰ سرباز آمریکایی و مجروح شدن نزدیک به ۲۱۰۰۰ نفر دیگر شد) ارائه نکرده است. جمهوریخواهان مطمئناً انتقاداتشان از این روند خروج اجرا شده از سوی دولت بایدن را احیا خواهند کرد.

میچ مک‌کانل، رهبر اقلیت سنای آمریکا، در جمع خبرنگاران اخیرا با اشاره به کشته شدن ایمن الظواهری رهبر القاعده در افغانستان خاطرنشان کرد: هر چند از بین بردن الظواهری یک پیروزی برای جامعه اطلاعاتی آمریکا بود، این مورد همچنین تأیید کرد که طالبان (که پس از ۱۱ سپتامبر توسط نیروهای آمریکایی قدرت کنار زده شدند تا جلوی پناهگاه‌های القاعده در افغانستان گرفته شود) بار دیگر به القاعده پناه داده‌اند.

مک‌کانل اظهار کرد: محل حضور الظواهری قابل توجه است؛ شهر کابل. پس القاعده در نتیجه بازگشت طالبان به قدرت بازگشته است. تصمیم شتابزده یک سال قبل برای خارج شدن از افغانستان باعث بازگشت همان شرایطی که قبل از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در افغانستان وجود داشت، شد.»