کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

رښتیا چې په سوله کې خیر دی!

رښتین 

طالبانو د اختر درېیو ورځو اوربند ته ښه راغلاست ووایه او له نېکه مرغه دغه اوربند یې مراعت هم کړ.

عامو خلکو هم دغه اختر په ډاډه زړه ونمانځه له انتحاري بریدونو یې اندېښنه او وېره نه درلوده. د ښارونو په دننه کې او له ښارونو د باندې مېله ځایونو ته ورغلل. همداسې خلکو طالبان لیدل چې په موټرسایکلونو، موټرو او پیاده ښارونو ته راتلل، خلکو ته یې غېږ ورکول او ستړي مشي یې ورسره کول او همدارنګه ولیدل شول چې حکومتي عسکرو او طالبانو د جګړې په لومړۍ کرښې کې یو بل ته مېلمستیاوې سره جوړې کړې وې.

 دا هر یو یې یوه معنا او پیغام لري، یعنې دا چې ټول افغانان سره وروڼه دي، یو خلک دي، د یوه جومات خلک دي او په نهایت کې د یوه الله او یوه پیغمبر لمانځونکي مسلمانان دي. د بېلتون کرښې په دوی کې معلوم الحاله منافقانو او د پردیو جاسوسانو راوستې دي. په ډېری ځایونو کې طالبانو او د حکومتي عسکرو په یوه خوله او یوه اواز د الله اکبر تکبیرونه ویل او په ټوله کې یې یو عجیب احساس رامنځته کاوه او ځانګړی پیغام یې لېږداوه، چې دوی ټول یو ډول مسلمانان دي، سره وروڼه دي او نور جګړه نه غواړي او جنګ ته نه وايي.

سره له دې چې دومره تمه نه کېده چې دا اوربند به دومره ژور غبرګون رامنځته او د ټول هېواد په کچه به د سولې د یوه مارش او ان ریفراندوم بڼه غوره کړي. د اختر تر درېیمې ورځې کابل ښار او نورو ښارونو ته غځېدلې لارې پر طالبانو ډکې وې، ځینې ځایونو کې ان دوی په مارش روان وو او حکومتي عسکرو او عامو خلکو ته یې لاسونه ورکول. دوی داسې وښودل چې د یو څو د سرو وینو سوداګرو د منافقت له کبله د بېلتون او فراق ورځې وې چې تېرې شوې او نور مو بېرته د وروګلوۍ لاسونه سره ورکړل.

دغه پیغام د دواړو غاړو مشرانو ته و، چې نور جګړه بس ده، د ډېرو مړیو له ښخولو، د یتمیانو له ژړاګانو، د بورو له واوېلاوو نور ستړي شوي دي، سوله غواړي، باعزته سوله، باابرو سوله، د ځان او هر وګړي لپاره سوله!

د سرې جګړې او سرې وینې سوداګرانو باید نور په وازو غوږونو اورېدلي وي، چې د اختر د درېیو ورځو مارشونه او اوازونه د یو او یا څو کسانو او یا د یوې او یا څو ډلو مارشونه او اوازونه نه وو، بلکې د ټولو افغانانو مارش او غږ و چې نور د اختناق د زندان ځنځیرونه او قلفونه یې مات کړي وو او لکه یاغي اسونه کلیو، بانډو او ښارونو ته راوتی وو.

نور د افغان سولې په اړه هېڅ اندېښنه او تحلیل ته ځای نشته چې جز دا ووایو، نور د وینې هېڅ سوداګر نه شي کولای د سولې مخه ونیسي. ځکه وروستي اوربند نور په بشپړ ډول د باور فضا رامنځته کړې او د جګړې دواړو لورو وښوده چې خپله پرېکړه په کرسۍ کېنولی شي.

طالب مشران نور باید د سولې په اړه انې بهانې پرېږدي چې ګوندې له چا سره خبرو ته کېني او له چا سره نه کېني. د حکومت دغه وړاندیز چې په کابل کې طالبانو ته باید یو دفتر پرانستل شي پرځای خبره ده او تر هغه چې افغان حکومت له طالبانو سره سوله ونه کړي، نور یې نه شي کولای. له حزب اسلامي سره د سولې په پروسه کې ولیدل شول چې ډېری کړیو سولې ته خنډونه اچول خو همدغه ولسمشر او حکومت و چې دغه خنډونه یې لرې کول او بالاخره پروسه سولې او کامیابۍ ته ورسېده.