زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

انگیزه های سفرملایعقوب به قطر 

                            نوشته ی : اسماعیل فروغی       اخیراً…

از واگرایی های سیاسی تا اشتباه ی راهبردی و تاریخی

نویسنده: مهرالدین مشید شعار های قومی دشمنی با وحدت ملی و…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

قمست سوم ایجاد اصلاحات و نخست وزیری شاه محمود: به نظر میرمحمد…

«
»

د پاکستان پر وړاندي د سيمه ايز ايتلاف د جوړيدو اړتيا

هر افغان، په افغانستان کې هر شنونکي او چارواکي او ټولې نړۍ ته څرګنده ده چې پاکستان له تېرو څو لسیزو راهیسې د افغانانو د وژنې، د افغانستان د بربادۍ او په افغانستان کې د عامه تاسیساتو د ویجاړولو له پاره ترهګر روزي. دغه هيواد له کلونو راهیسې ترهګري او ترهګریز فکر روزي او پالي او د همدغه ناولي فکر له لارې ځان خپلو شومو موخو ته رسوي. په پاکستان کې شته ډیری تش په نامه ديني مدرسې د بم جوړولو، تروريست روزلو او انسان وژلو فابريکې دي. د غه هيواد په قبايلي سيمو كې ديني مدرسې د افراطیت او ترهګرۍ اصلي مرکزونه دي چې په کې د کوچنيانو او تنکي ځوانانو له سرونو ماغزه ويستل کيږي او په کې وحشت او افراطيت پيچکاري کيږي. له دغو ترهګرو څخه بيا په افغانستان، هندوستان او ايران کې د پاکستان په ګټه په جګړه کې کار اخيستل کيږي.

په داسې حال کې چې افغان حکومت په ځلونو ويلي چې د ترهګرو ځالې په پاکستان کې دي، هلته روزل کيږي او خوندي پناه ځايونه لري او له هماغه ځايه په افغانستان کې ورانکارې کړنې ترسره کوي؛ پخپله د پاکستان مهمو لويو چارواکو هم اعتراف کړی چې د وسله والو طالبانو مشران په پاکستان کې اوسي، دوی پرې نفوذ لري او آن دا چې د پاکستان کودتايې ولسمشر پرويز مشرف خو د طالبانو په ايجادولو هم اعتراف کړی دی. همدا دوې میاشتې وړاندې د پاکستان د بهرنیو اړیکو سلاکار سرتاج عزیز د امریکا د سفر په لړ کې اعتراف کړی و چې د طالبانو مشران په پاکستان کې اوسي.

د ۲۰۱۱ کال د می په دويمه د پاکستان پلازمېنې اسلام اباد ته نږدې، په یوه پوځي سیمه ایبټ اباد کې د اسامه بن لادن وژل کيدل، د ۲۰۱۳ کال په اپريل مياشت کې د پاکستان په کراچۍ کې په يو روغتون کې د ملا درملنه او مړينه، څه موده وړاندې د کراچۍ په يو روغتون کې د کوټې شورا یا د طالبانو د رهبرۍ شورا غړي ملا حسن رحماني مړينه او اوس تيره شنبې ورځ د می په ۲۱ مه نيټه د پاکستان په بلوچستان کې د وسله والو طالبانو مشر ملا منصور وژل کيدل؛ هغه څه دي چې ټولې ته د پاکستان اصلي ترهګريزه او ترهګر پالونکې څېره ښه تعريفوي.

د غه هيواد پر ضد بايد سيمه ايزه او نړيواله مبارزه وشي، د پاکستان پر وړاندي بايد د افغانستان او هندوستان په شمول د سيمي او نړۍ د تروريزم قرباني شوي او يا قرباني کيدونکي هيوادونه فشارونه زیاد کړې او یود واحد او پیاوړي دریز اعلان وکړي. ځکه دغه هغه هيواد دی چې لويو ترهګرو ته د پناه ورکولو او ملاتړ په وسيله د سيمي د ټولو هيوادونو لپاره په راتلونکې کې لوی سرخوږی جوړيدای شي.  پاکستان د ترهګرو سره توپيري چلند کوي، په انسانيت وژونکو او بشريت وژونکو کې هم توپير کوي، دوی وسله وال ترهګر په دوه ګروپونو ويشي، يو هغه ترهګر دي چې همدوی روزلي، پناه يې ورکړې او د دوی زيږنده ده خو بيرته د همدوی په مقابل کې جنګيږي، پاکستان دغو طالبانو ته بيا ترهګر وايې او پر ضد يې اقدام کوي. او دويم ګروپ هغه ترهګر دي چې همدوی روزلي، په خپله خاوره کې يې ورته خوندي پناه ځايونه او روزنځايونه ورکړي خو د دوی د ګټو د خونديتوب لپاره په افغانستان، هندوستان او نورو هېوادنو کې جنګيږي. پاکستان بيا دغو طالبانو ته ترهګر نه وايې او نه يې هم پر ضد اقدام کوي؛ بلکې له نړيوالو د ترهګرۍ سره د مبارزې په نوم پيسې هم شکوي.

نو لازمه ده چې د دغه هيواد په مقابل کې د افغانستان، هندوستان، ايران، چين، امریکا او د سيمي او نړۍ د نورو هيوادونو ګډ ايتلاف جوړ شي او له دغه هيواد سره اقتصادي، سياسي او پوځي مبارزه وکړي. افغانستان بايد په دغه هيواد خپلې ټولې اوبه بندې کړي، د دغه هيواد څخه وارديدونکي توکي ټول تحريم کړي او د ملګرو ملتونو امنيت شورا ته د کره اسنادو په وړندې کولو سره شکايت وکړي. ايران او هندوستان هم بايد ورسره خپلې ډيپلوماټيکې اړيکې او اقتصادي راکړه ورکړه بنده کړي. چين او امريکا ته په کار ده چې له دغه هيواد سره خپلې ټولې مرستې بندې کړي، امريکا بايد هغه پيسې چې هر کال يې د ترهګرو سره د مبارزې په موخه پاکستان ته ورکوي؛ نورې بندې او په تير کې د ورکړل شويو هغو حساب ترې وغواړي. ځکه دغه مکار هيواد تل له نړيوالو په ځانګړي تو ګه له امريکا څخه د ترهګرۍ سره د مبارزې په نوم په ميلياردونو ډالرو پيسې شکولي دي خو له ترهګرو سره د مبارزې پر ځای يې د ترهګرو د تقويت او پراختيا لپاره کارولې دي.

له دې وروسته په کار ده چې افغانستان، هندوستان، ايران او د سيمي نور هيوادونه يو وبل ته لاس ورکړي او په ګډه د ترهګرو د دغه روزنکي او ساتونکي هيواد (پاکستان) په مقابل کې قوي ايتلاف جوړ کړي. همداشان د نړۍ نور هيوادونه په ځانګړي توګه امريکا بايد چې نور په پاکستان مرستې بندې کړي .

لیکنه : خوشحال آصفي