کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

د مصریانو د فبرورۍ انقلاب، د اسلامي امت حال او د افغان وطن د خوږ جاج!

لیکنه: قاضي نجیب الله جامع

د مصر د تحریر میدان په همداسي یوه ورځ له هغو خلګو ډک وو چې د نیمي پیړۍ دیکتاتور یې په یوه سولیز ګام کې له واکه لری کړل.
د ۲۰۱۱ ز کال د فبرورۍ په ۱۱ نیټه، دیکتاتور حسنی مبارک له واکه استعفا ورکړه، نظامیانو د یوی ویناپاڼې له لاري د یوی ولسواکي ټولني د رامنځته کولو په موخه ژمنتیا وکړله.
هغه چې بیا ټاکني وشوی، مصری ملت د اخوان المسلمین ګوند نوماند ډاکتر محمد مرسي د پوځ نوماند په خلاف د بریاه رایه وکاروله.
لویدیځه نړۍ چې کله په مصر کې د سیاسي اسلامپالو دا عظیمه بریاه او د ډاکتر محمدمرسي تاریخی ګامونه د مصر او اسلامي نړۍ د بیا یوالي او الګو کېدلو په لار کې ولیدی، نو اسلامي ویښتابه ته یې د عربي ( پسرلي ) اصطلاح وکاروله، د پردی تر شا یې مستبدو او د دوی ابن غلامو نظامیانو ته چې د خپلو ولسوونو په ټکولو، څملولو او ماتولو کې د بلواکۍ او وحشت تیاره مخېنه لرله، ملاتړ وکړل او د اخوان المسلمین په مشرتابه لومړی سیاسي اسلامي حکومت یې په وروستي ظلم، جنایت او ربړونو سره نسکور کړل.

د کودتاه څخه وروسته د اخوان المسلمین د ولسي حکومت د اغیزی او ځواک د ختمولو په لار کې امریکا، اسرائیلو او د ال سعود د وهابی ـ تکفیری مورثی حکومتونو په ملاتړ السیسي مصری ملت خوراه وټکول، سختي ربړي یې ورکړې او د دغه جریان د بنسټیز ماتولو په لار کې یې له هېڅ ډول وحشت او درندګۍ څخه دریغ ونه کړل.
د یادونې وړ دی چې اروپایی ټولني یوازی د غربی ارزښتونو د تمثیل په پاره هسي درواغجن او نمایشي دریځونه نیول او تر پایه یې داسي ګام اوچت نه کړل چې کودتاچی نظامیان دی وډاروی.
د شهید ډاکتر محمد مرسي په مشرتابه د اخوان المسلمین د لومړی سیاسي اسلامي حکومت له نړولو او ټکولو څخه د غرب موخه دا وه چې اسلامي خوځښتونه، مسلمان متفکرین او په ټوله کې اسلامي امت ته پیغام ورکړی چې که تاسو زموږ له مخامخ پرستښ څخه د ډیموکراسي په پوښ کې لاس واخلي، ولو چې ټول شکلیات مو غربی هم وی، موږ ته د منلو نه دی او کولای شو په ډیره اسانه مو د مرګ، تباهۍ او دربدرۍ تر دم ځایه ورسوو.
بل لور ته زموږ په ګران هېواد کې د سیاسي اسلام په اروونو د ایډیال اسلامي حکومت د رامنځته کولو دوه ځله هڅې چې یوځل د مجاهدینو د اسلامي حکومت تر چتر لاندی وشوی او بل ځل د طالبانو د اسلامي آمارت په دریځ کې په لاره واچول شوی، له همدغسي ګواښوونکي برخلیک سره مخ شول.
له دې داسي ښکاری چې د اسلام او لویدېځ ترمنځ د تمدني ټکر جګړه په شدت روانه دی، هغه چې غرب غواړی د داعش په څېر د وحشتکارو او تکفیری ډلو په رامنځته کولو او د سعودیانو په څیر د مذهبي متعصبینو د ملاتړ او همکارۍ په ایتلاف کې د سیاسي اسلام ریښتوني او ملتپاله موډلونه چې اخوان المسلمین، د ترکیی د عدالت او پراختیا ګوند یا د اندونیزیا اسلامپالو رهبرانو لکه مهاتیر محمد چې وړاندې کړلي پیکه، بی سېکه او د سیاسي، ټولنیزو او نظامي فشارونو په ترڅ کې یې یو مخ ماتي کړي.

داځکه چې لویدیځ د چومسکي، ډیک چینې، هنری کسینجر او سامویل هانټینګټون په څیر د ځیرکو تیوری پالانو او د خپلو استخباراتي ـ تحلیلي مطالعاتو او شننو په پایله کې پدې باور رسیدلي چې د چین او روسیې ګواښ د تمدنونو او نړيوالۍ مشرتابه په دریځ کې دومره ورته چلینج پارونکي او ګواښوونکی نه دی، لکه د یوه بشپړ امت سره ټکر.

دوی پوهیږی چې که د مسلمانو ملتونو او پرګنو په منځ کې د یوالي، ځواک رامنځته کول او بیا د دی ټولو پوټانیشلونو ګنډونکي څرکونه چې هوښیار او د معاصری نړۍ په نبض او رواج پوهیدونکي سیاسي اسلامپاله خوځښتونه دی پخپل متن او بطن ک‌ ایل، بېل او مات نه کړي، نو نشي کولای چې د سترو لښکرو، غټو عسکری مارشونو او حتا بشر ټولوژونکو وسلو دی هم دا ستر امت کنټرول کړای شي.
په همدې پاره دوی د ال سعود وهابیان او د سعودی په محور خلیجی افراطی، مستبد نظامونه ساتی او د هغوی له لاری له ایران سره د سني او شیعه جګړې ته لمن وهی او په نوری اسلامی نړۍ کې د څلورو اهل سنتو مذهبونو ترمنځ بی ارزښتو فتنو ته منظم او هدف محوره کار کړي.
همدارنګه دوی د داعش، بوکوحرام او دیته ورته توندلاری ـ تکفیری ډلی رامنځته کوی چې د سیاسي اسلام رنګ پیکه او مسلماني ټولني له دننه څخه ماتی، ټوټه ـ ټوټه او په پای کې وپاشي.
بل لور ته له فاسدوو سیکولارو، ملحدو او مستبدو واکمنو او دولتونو د ډیموکراسی او حکومتونو په عنوان ملاتړ کړې، تر څو په یو وخت مسلمانه ټولنه د خپل ټولنیز امنیت او ځانساتني په دریځ کې ترخپل منځ ښکېله، په شخړو کې راګیر او په لویه کې د ثبات او آمن ټول څرکونه پکې چې د اسلامي ژوندانه او د یوه ایډیاله سیاسي اسلامي نظام لارې ته رسېدل دی په بنسټیزه توګه مات کړې.
د دې ډوله ټولنو ښې بېلګي سوریه، عراق، لبنان، افغانستان او د افریقا یوشمیر مسلمان ملتونه او هېوادونه دي.

په پای کې داچې اسلامي نړۍ په وروستۍ ناهیلۍ سره د مصنوعی او ډراماتیکو ټکرونو او توپانونو په یوه سخت امتحانی ګرداب کې راګیر دی، د مصر، عراق او سوریی له حالاتو د زدکړې او عبرت تر ټولو ښه لاره په افغان وطن کې د اسلامپاله او ملتپاله تعریف په سیوری کې سولې ته کار، د بهرنیو ځواکوونو له شړلو ملاتړ، ملي او مذهبي زغم ته کار، د ټولنیزو لږکیو د معقولو او ممکنو حقونو د ساتلو باور ورکول او په ټوله کې د سولې، آمن او افغانستان ژغورنې له رامنځته شوی تاریخی فرصت او چانس څخه هوښیارانه ګټه پورته کول دی.
افغانستان د اسلامي امت او نړۍ یوه اغیزمنونکي برخه ده، د افغان وطن د ښې ورځی، سیالي سبا او آمن نن لپاره کار کول د اسلامي آمت د ګډ آرمان، ایډیال دریځ او تاریخی عزتمندی ته د ژمنتیا او پاللو تر ټولو ښه بېلګه ده.