دونالد آمد ، ترامپ با الکترال آمد !
دونالد ترامپ نامزد حزب جمهوری‌خواه گفته شد با پیروزی بر رقیب خود هیلاری کلینتون نامزد حزب دمکرات، در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به پیروزی رسید. بدین ترتیب ترامپ چهل و پنجمین رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا شد….جهان یهویی شوکه شد ، فرانسه برای انتخاب لوپن تشویق میشود ، بازارهای بورس موجی شدند ، دونالد ترامپ از (۲۰ ژانویه 2017 ) با ادای سوگند ، رسما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا خواهد شد.
فرض کنید که الان خانم هیلاری وارد کاخ سفید شود ، آیا کسی شوکه نمیشد و چیزی عوض میشد ؟ هرگز ! همانطور که با آمدن اوباما چیزی عوض نشد . بحرانهای دنیا توسط دولت آمریکا ادامه پیدا کرد، ادامه جنگهای نیابتی و کشتار و تخریب در افغانستان، لیبی ، عراق ، سوریه ، افریقا ، آسیا ، هرج و مرج ، وسیع‌ترین موج مهاجرت بعد از جنگ جهانی دوم….باراک اوباما پایانی بر هیج بحرانی نبود و حالا هم ترامپ در همان خط سیاسی باید حرکت کند…و اگر هم هیلاری انتخاب میشد بازی تغییری نمیکرد. در یک کلام ترامپ برای خراب کردن ساخت و سازهای قبلی نیامده است بلکه فقط آمادگی برای روشی دیگر است اما هدفشان همیشه یکی ست ( منافع کلان خودشان ) !
قرن 21 درکنار انبوهی تحولات کلان پزشکی ، صنعتی ، الکترونیکی مثل اینترنت….مهندسی افکار عمومی در سطح کلان هم باید دیده شود . دولت آمریکا در این زمینه ثابت کرد که در هر جغرافیایی نسبتا خوب عمل میکند. دربهترین حالت اگر آراء مردم را کشک مطلق حساب نکنیم ولی اولین حرف هم نیست بلکه آخرین حرف است . اولین حرف منافع استراتژیک ( عمدتا سیاست خارجی ) دولت آمریکاست که توسط کدام مکانیزم و حزبی بهتر پیش میرود ؟ بقیه اش ابزارهای بازی محسوب میشود که هرکدام درچه زمانی چه قابلیتهایی دارند مثل احزاب یا سیستم الکترال !
در ۷ نوامبر ۲۰۰۰ انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا پنجاه و چهارمین انتخابات ریاست‌جمهوری در تاریخ آمریکا بود که برای انتخاب چهل وسومین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا درتاریخ ۷ نوامبر سال ۲۰۰۰ برگزار شد. مطابق آمار کامپیوتر یا رای مردم ، الگور با 48/4 درصد رای پیروز بود و جورج دبلیو بوش با 47/9 درصد باید راهی خانه میشد . اما خیلی زود صحنه عوض شد . اعلام کردند جورج بوش توسط آراء الکترال برنده است و الگور هم شکست الکترالی را پذیرفت و تبریک گفت . از نظر آراء و آماری الگور پیروز بود ، اما از نظر خطی ، حزب جورج بوش باید با الکترال وارد کاخ سفید میشد تا حدود 2 سال بعد ( مارس 2003 ) رسما راهی و ساکن خاورمیانه شوند تا بهار عرب را از نزدیک فرماندهی کنند و مجموعا جاپای خودشان را برای آینده محکم کنند !
سنتا احزاب بزرگ آمریکا خیلی مدنی و اینا…هستند و نوبت را با کراوات برای قدرت سیاسی رعایت میکنند ! اما جدای از این پارامترها همیشه یک چتر سیاسی مشترک با هدف حفظ منافع بالای سرشان وجود دارد . سیستم الکترال در کنار آراء عمومی دقیقا همین قدرت مانور را داده است . جورج دبلیو بوش رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در ۲۹ ژانویه ۲۰۰۲ در سخنرانی سالیانه خود در کنگره ایالات متحده آمریکا در اشاره به سه کشور محور شرارت شامل حکومت اسلامی ایران، کره شمالی و عراق ، استراتژی آمریکا را مشخص کرد . روسیه و چین و هند و هر قدرت دیگری محور شر نیستند آنها حداکثر رقبایی ( ضعیف یا قوی ) هستند یا میشوند . ولی این 3 کشور محور شرارت در مسیر نظم نوین جهانی باید تعیین تکلیف شوند ! عراق را خودشان مستقیما وارد شدند . کره شمالی اساسا و از نظر ژئوپلیتیک در منطقه و شرایط جنگ مستقیم نیست و دهنه رهبر کُسخلش را به شکلی دیگر خواهند زد . حکومت اسلامی ایران را هم پای برجام نشاندند ! اما….
اما حدود 2 سال از امضاء برجام عملا سیستم ولایت فقیه ایران یا آخرین میخ خاورمیانه قدیم ، فقط پول و لغو تحریمها را خواسته و به بخش و سهم خودش در مسیر برجام عنایت جدی ندارد . علانم جدیت سیستم ولایت فقیه در مسیر برجام ، قطع تمامی مداخلات خارج از جغرافیای ایران و بازگشت و تمرکیدن در جای اصلی حوزه علمیه ، اقدامات اجتماعی داخلی ، اتخاذ سیاستهای متعارف….و بقیه موارد است . در یک کلام برجام نسخه اقتصادی جدیدی است که برای غرب مهم نیست چه کسانی در قدرت هستند ولی عملا مهم است که در مسیر نظم نوین و خاورمیانه بزرگ ، ظرفییت پیش بردن این نسخه اقتصادی را داشته باشند !
انتخاب حزب جمهوری خواه در این مسیر اگر معنای سیاسی داشته باشد ربطی به شخصییت فرد ترامپ ندارد . ترامپ برجام را همین فردا پاره نمیکند ولی در انتخابات بعدی حکومت اسلامی اگرمسیر برجام استارت عملی و جدی نخورد ، آنوقت ترامپ مثل یک پتک آنجاست تا پاره کند و مقام عظما را ( مثل قذافی ) از پروستات آویزان کنند !
رادیو فردا : ترامپ مشوق اعمال فشارهای تازه خواهد بود و نه سد راه کنگره….بگفته مارك دوبويتز حتي اگر دولت ترامپ توافق ايران را نگه دارد تلاش دولت اوباما براي تشويق ايران بسوي رفتاري بهتر از طريق تعامل مثبت ديگر تمام شده و آمريكا به سياست خود در فشار گذاشتن روي ايران با بكارگيري چندين اهرم, منجمله بكارگيري نيروي نظامي برگشته است. وي گفت “اين انتخابات يك تغيير كيفي در رابطه با سياست ايران بود كه از يك سياست فلج بواسطه توافق با ايران به رئيس جمهوري ميرود كه آمادگي بيشتري دارد كه از تمامی عوامل قدرت آمريكا استفاده نمايد. ماه عسل تمام شده است.“
افراد با هر شخصیتی حافظ منافع وسخنگوی سیستم بورژوازی باید باشند که با نسخه اقتصادی بیمارشان ، نیازی به معرفی بیشتر ندارند . در زمین سیاست ترامپ و کلینتون تفاوتی ندارند : در اینجا خوبی یا بدی افراد ملاک نیست . سیستم مجموعه‌ای است از افراد یا عناصر بهم مرتبط که برای نیل به هدف مشترک باهم کارمیکنند ! به مرور زمان و کسب تجربه افراد هوشمند درسیستم تقسیم کارها را تخصصی کردند و حالا مسائل درسطح جهانی توسط سیستم مهندسی میشود . سیستمی که توسط انسان کنترل شود نیازمند رابطهای مختلف است ، رابطهای هوشمندی که غیرزمینی نیستند . اجرای نمایش انتخابات و آوردن مردم به صحنه با دو چهره زشت سیاسی کاری هوشمندانه است . در این نمایش نفرات جلوی صحنه عمدتا نباید با هوش باشند بلکه هر چه اسکولتر بهتر ! مثل جورج دبلیو بوش ، احمدی نژاد ، ترامپ ، اردوغان…
پرده آخر : اگر نظرات و تحلیل بالا اشتباه باشد ، پس همگی در یک تابلو هستیم !
انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۶۰ و پیروزی آبراهام لینکلن، به عنوان کسی که با گسترش برده‌داری به سوی غرب مخالفت کرد نقطه عطفی تاریخی یا همان انقلاب مدنی نام گرفت . به دنبال این اتفاق و با اعتقاد به اینکه مسیر آنان در زندگی مورد تهدید قرار گرفته ، ایالات جنوبی از اتحاد ایالات متحده خارج شدند . اقدامی که منجر به جنگهای داخلی آمریکا شد. در سال ۱۸۶۳ آبراهام لینکلن اعلامیه‌ای مشهور به اعلامیه آزادی را صادر کرد که به موجب آن تمامی بردگان مستقر در ایالت‌های موتلف آزاد شدند و به دنبال آن و بر پایه سیزدهمین متمم قانون اساسی ایالات متحده (۱۸۶۵) برده‌داری درسراسر کشورممنوع شد. با این حال سنت برده داری تا سالها بعد وبه صورت یک عادت در سطح جامعه باقی مانده بود . آمریکا از نظر اجتماعی یا سیاسی هنوز بلوغ مکفی ندارد تا زنی را وارد کاخ سفید کنند ! اوباما اولین برده ای بود که وارد کاخ سفید شد ، ولی برای آخرین برده در ته صف هنوز زود است ( زنها ) . حتی سمبلیک !
اسماعیل هوشیار
