دستگیری، شکنجه و اعتراف اجباری از زنان توسط طالبان محکوم است
مرگ بر طالبان چه در کابل چه تهران
انتشارویدئوی اعترافات اجباری زنانی که توسط طالبان به گروگان گرفته شدهاند و بارها دستگیری آنها توسط این جریان تروریستی انکار شده بود سند دیگری از توحش نهادینه طالبان است. این ویدئو تحت نظارت وزارت داخله و استخبارات دولت طالبان، با اجبار ضبط و پخش شده است. در هفته‌های گذشته اوباش طالبان دستگیری فعالین زن و شکنجه زنان را گسترش داده است. نیروهای سرکوب طالبان شبانه به منازل فعالین زن در کابل یورش برده و تعدادی از فعالین و رهبران اعتراضات خیابانی را دستگیر کرده‌اند از جمله تمنا زریاب، پروانه ابراهیم‌خیل را دستگیر کردند، سپس دست به ربودن وحیده امیری زدند، به خانه امن زنان حمله کرده و ۲۹ زن فعال را که به آنجا پناه برده بودند از جمله مدینه دروازی، نائره کوهستانی، مرجان امیری و تعدادی از قضات و وکلای عدلیه از جمله لینا احمدی را دستگیر کرده و به مکانی نامعلوم انتقال داددند و تحت شکنجه تعدادی از آنان را وادار به اعتراف‌گیری اجباری کردند و سپس ویدیوی آنرا منتشر کردند.انتشار این ویدئو عملاً ترس و وحشت طالبان از گسترش و سراسری شدن مبارزه حق طلبانه زنان را به نمایش می‌گذارد.
از زمان بازگرداندن طالبان به قدرت، تا کنون ده‌ها زن و فعال سیاسی و اجتماعی سر به نیست گشته و یا به قتل رسیده‌اند. تعداد قابل ملاحظه‌ای از فعالین اجتماعی دستگیر، شکنجه و مجبور به سکوت شدهاند.علیرغم تلاش طالبان برای اعمال فضای خفقان بر جامعه اما اعتراضات شجاعانه و تحسین‌برانگیز زنان در خیابانها برای احقاق حقوق پایه‌ای‌شان، توانست به سرعت همه‌گیر و سراسری شود. شهرهای زیادی را به اعتراض بکشاند و به نماینده و فریاد اعتراض جامعه بدل شود. توجه جهانیان را برانگیزد و سد محکمی در مقابل مماشات با طالبان و به رسمیت شناخته شدن آن گردد.
اکنون نه فقط طالبان بلکه حامیان بیشرم آنها، جمهوری اسلامی، دولت پاکستان، دولت آمریکا و سایر دول غربی و منطقه‌ای که در روی کار آوردن مجدد طالبان نقش داشته اند باید در مقابل اعمال خشونت وحشیانه و سیستم ارعاب طالبان به جامعه و حقوق اجتماعی و در محرومیت زنان از کار و تحصیل پاسخگو باشند.
طالبان تلاش دارد هر اعتراضی را با اعمال توحش و خشونت، هزینه بردار کند تا صدا و فریاد جامعه علیه تحمیل عقب راندن مدنیت، تبعیض و نابرابری، فقر و فلاکت را ساکت کند. اما مردم افغانستان و در صف اول اعتراض زنان شجاع و مبارز با عزم راسخ‌تری علیه طالبان به میدان می‌آیند و با پشتیبانی وسیعتر جهانی مورد استقبال قرار می‌گیرند. این نسل و این اعتراضات را نمی‌توان با دستگیری و شکنجه ساکت و مرعوب کرد.
مردم ایران که شلاق حکومت اسلامی را خورده‌‌اند، با این اعترافات اجباری و ترفندهای نخ‌نما و بازی‌های کثیف اطلاعاتی و امنیتی سرکوبگرانه طالبان که الگوبرداری از جنایات جمهوری اسلامی است، بخوبی آشنا هستند. مبارزه زنان در افغانستان با پشتیبانی عمیق و احساس هم‌سرنوشتی مردم ایران همراه است. تمامی زنانی که مجبور به اعتراف علیه خود شدهاند مورد احترام عمیق جامعه هستند و تلاش‌ها و نقش تاریخ‌ساز آنان معتبر خواهد بود.
حزب کمونیست کارگری، دستگیری و آزار و اذیت فعالین سیاسی و اجتماعی در افغانستان را شدیدآً محکوم می‌کند و دول غربی و منطقه‌ای حامی طالبان را شریک تمامی جنایات این جریان وحشی وتروریست می‌داند. هرگونه اعتراف‌گیری اجباری فاقد اعتبار و عملاً کیفرخواستی علیه عاملین آنست. ما با تمام توان از مبارزه برحق زنان علیه طالبان پشتیبانی می‌کنیم و همه مردم شریف جهان را به همبستگی با زنان و مردم محروم افغانستان فرامی‌خوانیم. ما مردم جهان و کلیه نهادها و احزاب و سازمان های انساندوست را فرامی‌خوانیم تا در همبستگی با زنان و مردم ستمدیده افغانستان، دولت‌های غربی که طالبان را سر کار آوردند و امروز با آن مماشات می‌کنند را تحت فشار قرار دهند تا طالبان را وادار کنند که به سرکوب و شکنجه زنان پایان دهد و دستگیرشدگان را فورا و بی قید و شرط آزاد کند.
حزب کمونیست کارگری ایران
۴ اسفند ۱۴۰۰ – ۲۳ فوریه ۲۰۲۲
