در مقابله با توسعه‌طلبی ناتو
توضیح تحریریه: نوشتار زیر ترجمه بخشی از گزارش رفیق گنادی زوگانف، صدر کمیته مرکزی حزب کمونیست فدراسیون روسیه به پلنوم کمیته مرکزیو کمیسیون تفتیش حزب در تاریخ ۲۲ اکتبر ۲۰۱۶ است. در این بخش رفیق زوگانف به توضیح و تحلیل سیاست‌ورزی میهن‌پرستانه کمونیست‌ها دراوضاع پیچیده کنونی در جهان و در شرایط حاکمیت ارتجاع بورژوازی بر کشور روسیه، پرداخته است. مطالعه آن می‌تواند روشنگر برخی جوانب بعضاناسازنمای (پارادوکسیکال) سیاست‌ورزی در اوضاع و احوال کنونی باشد.
حزب کمونیست فدراسیون روسیه قاطعانه اعلام می‌کند: ناپیگیری در پیشبرد سیاست خارجی میهن‌پرستانه، بی‌اندازه خطرناک است. این سیاست همراهبا سیاست اقتصادی لیبرالی، کشور را به فاجعه می‌کشاند. در برابر ما مسأله حفظ مردم و حفظ موجودیت تاریخی کشور قرار دارد. سیاست‌های دولت مانع حل این مسأله است.در دولت اشخاصزیادی حضور دارند که ادامه‌دهنده خط یلتسین، گایدار و چوبایس هستند. فعالیت آنان روسیه را ناتوان می‌کند. اصلاح این وضعیت تنها با در پیش گرفتن سیاست‌های اقتصادی ـ اجتماعی دراصول متمایز با سیاست‌های کنونی امکان‌پذیر است.
کشور ما در معرض فشار خارجی نیرومندی قرار دارد. ماشین جنگی ناتو با گستاخی هرچه بیشتر بساط خود را در مرزهای ما گسترانیده است. امید رهبری کشور به دستیابی سازش با غرب و نرم‌ترکردن رژیم تحریم‌ها، نقش بر آب شده است. برعکس غرب در جستجوی بهانه‌های تازه برای ادامه تحریم‌های پیشین و برقراری محدودیت‌های بیشتر علیه روسیه است.
سرمایه بزرگ جهانی رقبای تازه را برنمی‌تابد. می‌کوشد تا هرگونه بدیلی را نابود کند و کنترل خود را بر تمامی منابع سیاره ما برقرار سازد. از این نظر روسیه با ثروت عظیم آن بی‌اندازه جذاب به‌نظرمی‌رسد.
در طول صدها سال کشور ما موضوع طمع و چشم‌داشت نیروهای خارجی بوده است. در دوران ایوان گروزنی و پطر اول، ائتلاف دولت‌های اروپایی علیه روسیه مسلح شدند. ناپلئون در سال ۱۸۱۲ بهروسیه لشکرکشی کرد که البته پاسخ دندان‌شکنی گرفت. چهل سال پس از آن کوشیدند در جریان جنگ کریمه، کشور ما را به زانو درآورند. پیدایش روسیه شوروی، اشتهای ناسالم تازه‌ای در غربی‌هابرانگیخت. وودرو ویلسون رئیس‌جمهور وقت آمریکا،طرح تقسیم روسیه به ۲۰ دولت مجزا را تهیه کرد. هیتلر مسأله نابودی اتحاد شوروی و محو خلق‌های ساکن آن را در برابر خود گذاشت. پس ازجنگ جهانی دوم، در جریان جنگ سرد، واشنگتن برای تخریب اتحادشوروی، هرچه از دستش برمی‌آمد، انجام داد و امروز هم سیاستمداران غربی چندان دل خوشی از روسیه ندارند.
بنابراین هرگز نباید از یاد ببریم که آنان همواره خواهند کوشید تا ما را ضعیف کنند، با محاصره تحت فشار قرار بدهند و با چماق جنگ تهدید کنند. تحریم‌های آمریکا و متحدان آن، پیگرد شهروندان ماو محرومیت ورزشکاران روسیه از شرکت در بازی‌های المپیک، از همین جاست. همه این موارد نمونه‌های روشن سیاست‌بازی و شانتاز بی‌پرده است.
مقابله روسیه ـ آمریکا در واقع بخشی از اوضاع حاد بین‌المللی است. تشنج در سراسر جهان رو به افزایش است. ارزیابی این وضعیت در انطباق کامل با تحلیل مارکسیستی ـ لنینیستی مبنی بر تشدیدتضاد در سیستم جهانی امپریالیسم می‌باشد. سرمایه جهانی، در جستجوی مصرانه منابع تازه برای رشد خود، بار دیگر به غارتگری متوسل شده است. از‌این‌رو کشور ما را مهم‌ترین هدف غارت خود قرارداده است.
ماشین تبلیغاتی آمریکا و کشورهای اتحادیه اروپا، آشکارا به کوره راه جنگ قدم گذاشته‌اند. به شیطان‌سازی کشور ما در نگاه مردم اروپا و آمریکا می‌پردازند. روسیه را مصداق مفاهیم نشانه‌داری چوندولت یاغی می‌دانند و پیوسته دادگاه بین‌المللی را به رخ می‌کشند. این اقدامات بر اساس تجربه سال‌های گذشته به این معنی است که آن‌ها راضی به سازش نیستند و منتظر تسلیم تمام و کمال ماهستند.
در ماهیت امر جنگ سرد علیه کشور ما به پایان نرسیده است، فقط استراتژی‌ها جابجا شده‌اند. ربع قرن در آغوش به‌اصطلاح دوستانه خود ما را خفه کرده‌اند. در همین زمان بلوک ناتو به حسابکشورهای شرق اروپا گسترش یافته است. آمریکا هم‌چنین ایجاد سیستم استراتژیکی دفاع ضدموشکی خود را آغاز کرده است. راه‌اندازی این سیستم زیرپا گذاشتن آشکار قرارداد سال ۱۹۷۲ دراین‌بارهاست. غرب با فراهم کردن میدان عملیاتی برای خود، به فشار خشن سیاسی، اقتصادی و نظامی علیه روسیه پرداخته است.
در چنین اوضاع و احوالی، حزب کمونیست فدراسیون روسیه، موظف است خط‌مشی پیگیرانه دفاع از منافع ملی را در پیش بگیرد. در عین‌حال ما نمی‌توانیم نسبت به وضعی که در آن، سفارش موسیقیدر خانه ما (اداره ساز و کار داخلی) به‌دست بورژوازی انحصارگر است، بی‌اعتنا باشیم. این گروه به‌طور تنگاتنگی با الیگارشی جهانی در پیوند است. این‌ها در جریان رویدادهای اقتصادی سال‌های دههنود به‌عنوان واسطه الیگارشی جهانی شکل گرفتند.
اخیرا بخشی از الیگارشی روسیه خواسته است تا از چنگال اربابان غربی خود رها شود و چه بسا همین موضوع دستاویز تیرگی روابط شده است. البته هدف میلیاردرهای روسیه از این کشمکش‌ها، ایننیست که از منافع کشور خود دفاع کنند بلکه برنامه آنان عبارت از حفظ موقعیتی است تا در ضمن آن بتوانند منابع طبیعی، اقتصادی و فکری عظیم میهن‌مان را غارت کنند. منافع الیگارشی روسیه ازیک‌سو در مناقشه با خواست و رفتار امپریالیستی گلوبالیست‌هاست و از سوی دیگر طبیعت طبقاتی حاکمیت در روسیه با بورژوازی بزرگ جهانی همسان است. ناپیگیری سیاست خارجی کشور، دقیقابه‌همین علت است و از همین جاست که حکومت در عین‌حال که از دولت قانونی سوریه حمایت می‌کند اما بر جنایات عربستان سعودی در یمن چشم‌پوشی می‌کند، زیرا می‌داند که اقداماتجنایتکارانه سعودی‌ها با پشت‌گرمی آمریکا صورت می‌گیرد.
این موضوع در ماجرای دنباس (اوکرایین) نیز خود را به‌روشنی نشان داده است. مسکو هرچند از مردم این مناطق حمایت کرده است اما حاضر به هم‌پیوندی تنگاتنگ‌تر با جمهوری‌های مردمی دونتسکو لوگانسک نشده است و در نتیجه حتی قرارداد مینسک هم مانع حکومت کیف در کشتار مردم این نواحی نگردیده است.
حزب کمونیست فدراسیون روسیه حتی در تابستان ۲۰۱۴، پیشنهاد کرد که نتایج رفراندم در جمهوری‌های مردمی دونتسک و لوگانسک مبنی بر استقلال آن‌ها به‌رسمیت شناخته شود و بر همین اساسبه تماس با آن‌ها اقدام شود.
اگرچه امروز، در پروپاگاند رسمی دولت، در سیاست خارجی خط‌مشی میهن‌پرستانه به‌طور فعال تبلیغ می‌شود اما در حقیقت این کمونیست‌ها هستند که حتی در سال‌های حکومت رسوای یلتسین،مصمم به تحقق این خط‌مشی بوده‌اند. حزب کمونیست روسیه همواره تأکید کرده است که امید به رفتار دوستانه غرب ساده‌لوحی و بی‌نهایت خطرناک است. حزب ما سهم وزینی در بازگشت کریمه وسواستوپل به سرزمین مادری داشته است.
در مورد حمایت و دفاع از دولت قانونی بشاراسد در سوریه، ما مدت‌ها پیش از آن که رده‌های بالایی قدرت دولتی در روسیه به ضرورت این موضع‌گیری برسند، به آن مبادرت کرده بودیم. امروز زمانیکه شخصیت‌های رسمی روسیه، تجاوزگری آمریکا و ناتو را افشا می‌کنند، جا دارد یادآوری کنیم که چگونه نمایندگان همین حکومت به مدح و ستایش همکاری و شراکت با غرب می‌پرداختند. حتیبررسی امکان ورود کشور به جرگه ناتو را پیشنهاد می‌کردند و برای مانورهای مشترک در خاک کشورمان آماده می‌شدند.
تنها حزب کمونیست بود که علیه همه این توهم‌ها، مصرانه و قاطعانه عمل می‌کرد. امروز ما کاملا محق هستیم بگوییم: این ما نیستیم که به‌دنبال تغییر سیاست خارجی حکومت‌گران تغییر کرده‌ایم، برعکس این قدرت حاکم است که در برابر تهدید‌های رو به افزایش خارجی، ناگزیر شده است تا مدل رفتار خود را تغییر دهد و در موضع میهن‌پرستانه قرار بگیرد.
نزدیک‌ترین هدف سرمایه گلوبال عبارت است از بیشترین تضعیف روسیه و برقراری کنترل خشن بر منابع مالی و طبیعی آن. در چنین اوضاع و احوالی ما باید بیش از پیش ماهیت تجاوزکارانه نقشه‌هایناتو را افشا کنیم، بر منافع ملی ریشه‌ای خود پای بفشاریم، از نیروهای دوست روسیه حمایت کنیم و به مردم دنباس کمک کنیم، در عین‌حال نباید لحظه‌ای ماهیت آن چه را در لفافه اقداماتمیهن‌پرستانه حکومت پیچیده شده است را فراموش کنیم، زیرا برای این نیروها، تنها معامله کردن بر سر مناسب‌ترین شرایط حضور در چهارچوب سرمایه‌داری جهانی مهم است، این کارها را نه برایمردم روسیه بلکه برای منفعت اولیگارشی انجام می‌دهند.
کمونیست‌ها همواره باید بر ناپیگیری سیاست کرملین تأکید کنند. آیا این ناپیگیری هم اکنون جریان ندارد؟ حکومت از هزینه‌های دفاعی کاسته است. در سال ۲۰۱۷ نیروهای مسلح بجای ۹/۳ تریلیونروبل (مبلغ دریافتی در سال ۲۰۱۶)، ۷/۲ تریلیون روبل دریافت خواهند کرد. برنامه باز‌تسلیح ارتش در سال‌های ۲۵ ـ ۲۰۱۸ زیر علامت سئوال است. این‌ها همه در حالی است که فشار خارجیروزافزون است. با وجود این دقیقا بودجه کسانی را کاهش می‌دهند که خواهان بازگرداندن موقعیت شایسته روسیه در مناسبات بین‌المللی هستند.
حزب کمونیست فدراسیون روسیه قاطعانه اعلام می‌کند: ناپیگیری در پیشبرد سیاست خارجی میهن‌پرستانه، بی‌اندازه خطرناک است. این سیاست همراه با سیاست اقتصادی لیبرالی، کشور را به فاجعهمی‌کشاند. در برابر ما مسأله حفظ مردم و حفظ موجودیت تاریخی کشور قرار دارد. سیاست‌های دولت مانع حل این مسأله است.در دولت اشخاص زیادی حضور دارند که ادامه‌دهنده خط یلتسین،گایدار و چوبایس هستند. فعالیت آنان روسیه را ناتوان می‌کند. اصلاح این وضعیت تنها با در پیش گرفتن سیاست‌های اقتصادی ـ اجتماعی در اصول متمایز با سیاست‌های کنونی امکان‌پذیر است.
