جنگ پاکستان و طالب، بازی اوپراتیفی است، حتا اگر ارگ کابل را بمباران کنند آیا کد هیبت‌الله اسپارتاکوس قرن ۲۱ شده؟ ههه
محمدعثمان نجیب
یکی از مزیت!؟ های پیدایش و ابداع شبکه‌های بیشمار مجازی، زایش کارشناس و گارآگاه و تحلیل‌گر است که زیادتر از نفوس کشور مایند. ما مخالف ابراز هیچ طرزنگاهی نی‌ستیم و نه می‌باشیم. مگر سعی در طی‌طریق نمودن درست اندیشی را هم به خود و هم به لشکر محترم بیشمار روزمره‌نویسی توصیه داریم.
از بدو سازمان‌دهی غایله‌آفرینی پاکستان بر گویا بمباران افغانستان، یک‌باره حس کاذب افغانیت‌خواهی و وحدت!؟گرایی در وجود خفته‌های بالین‌عشرت اروپا و آمریکا بیدار شده، کاسه‌های داغ‌تر از آش شده اند تا به زعم خودشان میهن‌دوستی شان را ثابت سازند. اینان که می‌دانند دگر چیزی به نام وطن و داعیه‌ی ملی‌گرایی وجود نه دارد و همه چیز قوم محور است، برای آن که از قوم خود شان دفاع و جنایات طالب را زیر دفاع مقدس میهنی پنهان و مردم را به محور طالب فرا بخوانند، هی رسانه‌های شخصی و همه‌گانی را انباشت‌گاه‌های گفتارنویسی بی‌‌روح‌‌و‌رمق و بسیار تهوع‌آور ساخته و در این میان، درصدی محدود نظریات و دیدگاه‌های مسلکی و حرفه‌یی و راستی‌سنج دگران را هم به یغمای هجوم کلمات احساسی نابود می‌کنند.
عالی‌جنابان ویژه!
شما که هرگز ملی‌اندیشی نه دارید، غیر از قوم‌وقبیله اندیشی، کمی متوجه باشید.
نخست ببینید که جنگ، جنگ کی‌است و برای کی و‌برای چی و آیا این جنگ راستی جنگ پاکستان و افغانان است؟ نه چون پاکستان همین حالا سلطه‌ی کامل تا دریای آمو بالای کشور ما دارد و طالبان پاکستانی در لباس اوغانی وطن ما را برضد اقوام دگر اداره می‌کنند.
ای مردم و ای آنانی که مردم را گم‌راه می‌کنید، پاکستان از سال ۱۳۷۱ است حاکم کشور ماست. مگر فراموش‌کردید، هزاران هزار فیر‌توپ‌خانه‌یی بر کشور ما را در گذشته از سوی پاکستان؟ پاکستان حالا مواضع پی‌تی‌تی را می‌کوبد و طالب که هرگز دشمن پاکستان نی‌ست. رها کنید دایه‌‌بودن‌های دروغین مهربان‌تر از مادر را. مگر همین شما مردم در سی سال پسین زنده نه بودید که صدا بلند نه می‌کردید؟ جوسازی‌های مشروعیت بخشی طالبان را هم از یاد نه برید، اگر یاد نه دارید، بخوانید تا مردم را به بی‌راهه نه برید. به شمول دوران جهادتان!؟ تا کنون چهل و چهار سال است، کشور آماج انفجار و انتحار و حملات توپ‌خانه‌یی بوده. آن‌گاه چرا همه سکوت کرده و افتخار می‌کردید؟ به خدا اگر وطن‌دوست باشید همین شمایی که مردم را تشویق به جنگ باطل می‌کنید. پس بروید خودتان با فرزندان تان در کنار طالبان ایستاد شوید تا بدانیم که چقدر جنگی هستید؟
برای مردمان سرکوب‌شده‌ی چهارسال پسین توسط طالبان می‌‌گوییم که:
-بحث پیرامون بمباران کابل را از زاویه‌های سیاسی، امنیتی و استخباراتی بسنجید.
-بروز این غایله و سپس هیاهوی ترامپ برای گویا خاموش کردن جنگ پاکستان و طالبان را پسا غزه ارزیابی کنید.
-توانایی مقاومت طالب در برابر مالک دومش یعنی پاکستان که در اصل کفتان طالب در منطقه است بسنجید.
-به بای‌گانی‌ها بروید و همه اسنادهای رابطه‌یی شناخت‌پاس‌هایی را بیابید که نشان می‌دهندبیش‌ترین ره‌بری طالبان پاکستانی اند، مثلاً هویت اصلی وزیر معارف و خارجه‌ی طالبان را راستی آزمایی کنید.
– دریابید که آیا آمریکا از این غایله آفرینی بی‌خبر است؟
-بدانید که چرا پاکستان مجری سیاست‌های آمریکاست.
-آیا این بمباران یک سناریوی زرگری ساخت نی‌ست؟
-از خود بپرسید که چرا متقی خواهان اقدام هم‌کاری با هند علیه پاکستان شد، مگر نه گفت که چرا دور دور وزیرخارجه‌ی پاکستان در زمان عمران خان غنبر می‌زد تا دستش را ببوسد و دقایقی بعد که وزیر متوجه شد، اجازه‌ی دست‌بوسی به متقی را نه داد.
-اگر حالا جهاد در مقابل پاکستان روا است، پس در تمام دهه‌ی شصت و‌پس از آن چرا این جهاد از پاکستان بر علیه کشور ما روا بود؟
-جنگ داخلی پاکستان مورد بحث ما نی‌ست و اثری هم به نفع کشور ما نه دارد.
-پاکستان استدلال میکند که مواضع پی‌تی‌تی در افغانستان را در هم کوبیده و سران آن را نابود میکند. مگر این موضوع در کدام منطق می‌گنجد تا نوکر از امر بادار چنان سرپیچی کند که بادارش مجبور!؟ به اعلان جنگ با غلامان خود شود؟
-مگر کد هیبت‌الله میکروفونی، اسپارتاکوس است که علیه ظلم بادار خود قیام کند؟
تحلیل‌گران دانش‌مند مان، روی‌دادهای حیاتی را جنبه‌ی عاطفی نه دهند. سیاست عاطفه نه دارد. بدرود
لینک مصاحبه‌یی در همین مورد با برنامه‌ی ژرفای سیاست:
