کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

ترور «سفید» در روسیه

نویسنده:
و. ف. گریزلف
مترجم:
ک. رادین
برگرفته از :
نشریه تئوریک سیاسی حزب کمونیست فدراسیون روسیه، سال ۲۰۱۷ شماره ۴

در این اواخر تقریباً درباره « ترور» سفید در دوره جنگ داخلی نه می‌نویسند و نه می‌گویند. کار به جایی کشیده که  برخی از شعبده‌بازان تاریخ، شمار مجموع قربانیان ترور «سفید» را ده‌هزار تن ارزیابی کردند. جنایات گسترده و دسته‌جمعی « سفیدها» نه تنها پرده‌پوشی می‌شوند، بلکه اغلب به‌عنوان فضیلت ارائه می‌شوند.
اخیراً کتابی از ای.س. راتکوفسکی، نامزد علوم تاریخ و دانشیار دانشگاه، به‌نام «تاریخ ترور سفید در روسیه، سرکوب و مجازات خودسرانه (سال‌های ۱۹۲۰ـ۱۹۱۷)» منتشر شده است (مسکو: آلگوریتم، ۲۰۱۷، ۴۶۴ صفحه؛ تیراژ ۱۵۰۰ نسخه).
نویسنده اثر بااهمیتی را در زمینه جمع‌آوری شواهد مستند درباره جنایات «سفیدها» انجام داده است. فاکت‌های ذکر شده در این کتاب با استناد به منابع مشخص تأیید می‌شوند. در برابر خوانندگان تصویری وحشتناک از نفرت «سفید»‌ها از مردم خود نمایان می‌شود. با این وجود، به‌نظر ما ای.س. راتکوفسکی ترور «سفید» را بسیار کوچک جلوه داده و به آن کم بها می‌دهد. این امر در برآوردهای او از شمار قربانیان جنایات «گاردهای سفید» نشان داده می‌شود. وی می‌نویسد:
«به‌نظر ما، شمار کل قربانیان ترور ضد بلشویکی در جنگ داخلی را می‌توان در رقمی ‌متجاوز از ۵۰۰‌هزار تن برآورد کرد. در عین‌حال ارقام مورد نظر را می‌توان با در نظر گرفتن کشتار خشونت‌بار یهودیان، افزایش داد. این کشتار را که اغلب سمت‌گیری ضد بلشویکی داشت، نمایندگان جنبش سفید یا آتامان‌های اوکرائینی سازمان دادند.» (ص ۱۹).
کاملاً روشن است که بازسازی تصویر کامل وقایع، طبق اسناد و نشریات چاپ آن سال‌ها ممکن به‌نظر نمی‌رسد. زمان بیش از حد زیادی گذشته است و همه جنایات «سفیدها» و مداخله‌گران در قراین مستند و مطبوعات بازتاب نیافته‌اند. همچنین، مؤلف در محاسبات خود، در واقع تنها به شمار افرادی که به‌دار آویخته شده، تیرباران و یا مستقیماً کشته شدند، اکتفا می‌کند.
شمار بیشتری از مردم از جراحات و بیماری‌های ناشی از صدمات و شرایط غیرانسانی در زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری معیوب، زخمی ‌و جان سپردند. مگر آنها قربانیان ترور«سفید» نبودند؟
پروفسور پ.آ. گلوب در اثر خود به‌نام «ترور سفید در روسیه (سال‌های ۱۹۲۰ـ۱۹۱۸)» (نشر پاتریوت، ۲۰۰۶) که منابع متعدد آرشیوی و دیگر منابع را جمع‌بندی کرده است، حکایت از «تلاش برای راه انداختن “ترمیدور” روسی (یعنی جنگ داخلی و دخالت نظامی‌ خارجی ـ و.ف. گریزلف) دارد … که  برای مردم ما، طبق داده‌های ناقص، حدود ۸‌میلیون تن کشته، شکنجه در اردوگاه‌های کار اجباری، مرگ ناشی از جراحت، گرسنگی و بیماری‌های همه‌گیر به‌همراه داشت.» به‌نظر می‌رسد که این ارقام بدون شک به حقیقت نزدیک‌تر است. علاوه بر این، کشور متحمل ضایعات عظیم مادی شد. طبق ارزیابی کارشناسان، «این ضایعات شامل رقم نجومی‌، ۵۰‌میلیارد روبل طلا بود» (همانجا).
کسانی که ترور «سفید» و ترور «سرخ» را یک‌سان می‌شمرند، تاب مقابله با انتقاد را ندارند.
فرمانده نیروهای اشغالگر آمریکایی در خاوردور و سیبری در دوران جنگ داخلی در روسیه، ژنرال او.س. گروس، در کتابش در این‌باره چنین نوشته است: «در سیبری شرقی قتل‌عام وحشتناکی صورت گرفت، اما آنها توسط بلشویک‌ها انجام نگرفت، و من اشتباه نمی‌کنم اگر بگویم که در شرق سیبری به‌ازای هر فردی که توسط بلشویک‌ها کشته می‌شد، صد تن توسط عناصر ضد بلشویک کشته می‌شدند». (او. س. گرِوس، اقدام ماجراجویانه آمریکایی در سیبری ۱۹۲۰ـ ۱۹۱۸، منتشره در ۱۹۳۲، ص ۸۰).
پس از انقلاب فوریه در روسیه، به‌طوری‌ که معلوم است، حکومت دوگانه برقرار می‌شود: دولت موقت و شوراها. مبارزه آنها منجر به آن‌ شد که دولت موقت، که بیانگر منافع مالکین و سرمایه‌داران بود، منهدم شود. بر اثر انقلاب اکتبر شوراها که در کلکتیوهای کار، واحدهای نظامی ‌و در جلسات دهقانان برگزیده شدند، تنها حکومت قانونی در کشور شد. هیچ حکومت قانونی دیگری در کشور وجود نداشت. ترور «سفید» واقعی‌ترین ترور خونین از انواع مختلف دولت‌های ناخوانده بود که به سرنیزه مداخله‌گران، واحدهای اشرار، فرماند‌هان کل، حاکمان و آتامان‌ها علیه تنها حکومت قانونی در کشور اتکاء داشتند.
شوراها بسیار علاقمند به تأمین ثبات بودند. «ترور سرخ» در حکم دفاع از دولت کارگران و دهقانان در برابر استثمارگران سابق بود. از این‌رو یکی شمردن این دو پدیده کاملاً متفاوت غیرممکن است.
ماه‌های زیادی ترور«سفید» اوج گرفت. یادآور می‌شوم که «ترور سرخ» ۲ سپتامبر ۱۹۱۸ توسط یا.م. سوِرد‌لف در بیانیه کمیته اجرایی مرکزی سراسر روسیه اعلام شد و با قرار شورای کمیسرهای ملی از ۵ سپتامبر سال ۱۹۱۸ به‌عنوان پاسخ به سوء‌قصد به و.ای. لنین در ۳۰ اوت، و همچنین در پاسخ به قتل رئیس چکای پتروگراد م.س. اوریتسکو در همان روز، مورد تأیید قرار گرفت.
پیش از این موارد بسیار سخاوتمندانه از سوی کارگران و دهقانان وجود داشت. جنبش هواداران انقلاب، «رهبران سفید» را با این قول شرف که اسحله به‌دست علیه دولت شوروی اقدام نکنند، آزاد کردند. اما بخشی از آنها نه تنها به قول خود عمل نکردند، بلکه دیرتر خود را حتی با همکاری با نازی‌ها بدنام کردند.
علی‌رغم کمبود‌های کتاب ای.س. راتکوفسکی، مبلغین حزب در آن بسیاری مطالب واقعی برای اجرای کار توضیحی و روشنگرانه بین اقشار وسیع زحمتکشان پیدا می‌کنند.