آقای غنی مدیریت و سیاست را با معلمی اشتباه گرفته بود
هر معلم خوب سیاست مدار خوب شده نمیتواند ، هر نظریه پرداز و تیوریسن خوب بازیگر خوب شده نمیتواند و هر کارشناس خوب مدیر خوب شده نمیتواند ، آقای غنی ثابت ساخت که یک معلم ، نظریه پرداز و کارشناس خوب است ولی یک سیاستمدار ، یک مدیر و یک بازیگر خوب در سیاست خارجی و نظام بین الملل قطعآ نمی تواند باشد .
اول مدیر موفق نیست چون مدیر موفق کسی است که تیم کاری موفق داشته باشد نه اینکه خودش تمامی کار ها را اجرا کند هم پلان و پالیسی بسازد و هم خودش اجرا کند و حدی اقل پنج وظیفه اصلی خود را به نوع درست آن اجرا کند پلانگذاری ، سازماندهی ، رهبری ، استخدام و کنترل، ثانیآ یک سیاسمتدار خوب نیست چون ویژگی های یک سیاست مدار خوب را ندارد و این ویژگی ها عبارتند از از کوچک ترین تا استراتژیک ترین اقدامات در روابط خارجی را صرفا برای افزایش قدرت کشور بداند ، برنامه ریزی و مدیریت او، با واقعیت ها و مقدورات برابری داشته باشد ، حداقل دو کار مهم عمرانی و دو چرخش بزرگ فکری که به نفع زندگی مردم باشد، از خود به جا گذارد ، زیرمجموعه او از هوش ذهنی، هوش عاطفی و هوش اجتماعی برخوردار باشد ، از اسلحه “سکوت” نهایت بهره برداری را کند ، از یک نظام فکری منسجمی برخوردار باشد ولی با داده های جدید، آمادگی تعدیل و اصلاح فکر خود را پیدا کند ، مسئولیت قدرت را بپذیرد و پاسخگویی به مردم را، جدی، حقوقی و مقدس بشمارد ، به طور دائمی، همه را متوجه “آینده” و “تحقق افق ها” نماید ، کانون انرژی خود را در مدیریت، در بخش های فکری، تولیدی و فن آوری کشور متمرکز کند و ده ها ویژگی دیگر ثالثآ یک بازیگر خوب در سیاست خارجی و نظام بین الملل نیست چون بازیگر خوب باید ریالیست باشد و در صدد تامین منافع ملی و اهداف ملی کشور خود در چهارچوب داده های سیاست خارجی کشورش باشد چون دیپلمات کسی است که بتواند منافع ملی کشورش را در شرایط مختلف از جمله جنگ، مراودات اقتصادی، موضوعات فرهنگی، اختلافات منطقه ای و… از طریق گفت وگو و مذاکره تامین کند و متوجه هر سخن و حرکت خود باشد آقای غنی گاهی هند را دوست خطاب می کند و گاهی هم پاکستان را ، گاهی شتاب زده و بدون تعقل میرود به سوی عربستان سعودی بعدش هم با تسبیع و کراوات به ایران میرود و اخرش در هند میگوید که ملل متحد دو توت صلاحیت ندارد حال یک بازیگر موفق در قرن بیست ویک چنین افکار و اعمال دارد نخیر به هیچ وجه پس تکرار احسن اینکه هر معلم خوب سیاست مدار خوب شده نمیتواند ، هر نظریه پرداز و تیوریسن خوب بازیگر خوب شده نمیتواند و هر کارشناس خوب مدیر خوب شده نمیتواند .
خوشحال آصفی