آزار و اذیت کودکان مهاجر توسط واشینگتن
کودک آزاری توسط دولت ایالات متحدۀ آمریکا
نوشتۀ بیل وون اوکن
مرکز مطالعات جهانی سازی، 26 ژوئن 2014
ترجمه توسط حمید محوی
از سال 1903، کشتی هائی که نسلی از مهاجران را بر عرشۀ خود حمل می کردند، هنگام ورود و پیش از پا نهادن بر سکوی بندر نیویورک از مقابل مجسمۀ نمادین آزادی عبور می کردند.
بر پایۀ مجسمه قطعه شعری از اما لازاروس Emma Lazarusنوشته شده که امید ها و آرزومندی های این ده ها میلیون انسانی را بازتاب می دهد که از اختناق و سرکوب دنیای قدیم به دنیای تازه پناه آورده بودند :
« به من دهید، بی نوایان خستۀ تان را،
که در صفوف به هم فشرده آرزومند زندگی آزاد هستند،
انبوه بینوا مترود شدگان سواحلتان را به من دهید »
امروز این قطعۀ شاعرانۀ لازاروس به مثابه نقد گزندۀ سیاست مهاجرت خشونتبار و غیر انسانی تلقی می شود که دولت اوباما در رابطه با کارگران مهاجر به کار برده می شود که سعی می کنند وارد ایالات متحده شوند. بین این مهاجران ده ها هزار کودک دیده می شود که از کشورهای آمریکای مرکزی می آیند. و باید دانست که این کشورها غالبا طعمۀ جنگ و فقر هستند.
در اغلب موارد، آنهائی که بازداشت شده اند، و به اردوگاه های حفاظتی که به شکل موقتی بر پا کرده اند و فاقد امکانات ضروری می باشد فرستاده شده اند، کودکان بی همراهی هستند که برای پیوستن به والدینشان که در ایالات متحده زندگی می کنند، آمده اند.
سیاست واشینگتن بر اساس بزهکار دانستن مهاجران و در نتیجه تحت فشار قرار دادن آنها است. این سیاست غیر انسانی دهشتناکترین جلوه گاه خود را، هفتۀ گذشته، در کشف گورستان جمعی، جائی که اجساد مهاجرانی که جانشان را هنگام عبور از مرز ایالات متحده از دست داده بودند، به نمایش گذاشت. اجساد سه تا سه تا در کیسه های مخصوص اجساد یا ساک زباله، ساک های مخصوص زباله های مسموم و حتی ساک سوپر مارشه بسته بنده شدندو با حیوانات نیز چنین رفتار نمی کنند و براستی که این صحنه به شکل تلخ و طنز آمیزی قطعه شعر لازاروس را تداعی می کند :
« بینوا مترود شدگان »
به روشنی می توانیم واکنش رسانه های بزرگ را تصور کنیم، اگر این گورستان جمعی در روسیه، یا چین و یا ایران کشف می شد. ولی از آنجائی که این گورستان جمعی شرم آور در ایالات متحده کشف شده، طبیعی است که رسانه ها به شکل گسترده از چنین واقعه ای بی اطلاع باشند.
در این مدت، بر اساس ارقام دولتی، از ماه اکتبر سال گذشته، حدود 52000 نفر خردسال زیر سن قانونی، بدون همراه، وارد ایالات متحده شده اند (و 39 هزار نفر بزرگسال همراه با بچه). مهاجران یا پناهندگان در شرم آورترین شرایط بازداشت شده اند، آنها در انبارهائی که بدون پنجره و بدون امکانات بهداشتی و نظافتی مناسب و محصور به سیم خاردار حبس کرده اند، بدون پزشک و بدون فضای کافی برای خواب. یک روزنامۀ آریزونائی نوشته است که مرکز حفاظتی نوگالس Nogales « ظاهرا شبیه مناطق ذخیرۀ احشام برای مراسم دولتی است. »
این خجالت ملی به عنوان بحران مهمی تلقی شده و در حدی که امنیت را مورد تهدید قرار داده است. قانونگذاران جمهوری خواه برای گسیل سربازان گارد ملی بهم رز مکزیک فراخوان صادر کرده اند، و از سوی دیگر تگزاش طرح « افزایش حد اکثر » شمار سربازن دولتی در مرزهای دولت را برای پی گرد کودکان مهاجر اعلام کرده است.
کاخ سفید – اوباما در رابطه با این بحران بشری که خودش آن را با به کار بستن شیوه های اختناق و سرکوب پلیسی ایجاد کرده بود، واکنش نشان داد. کاخ سفید قول داده است که مراکز محافظتی جدیدی برای کودکان ایجاد کند و با افزایش مأموران، قضات و وکلا برای تسریع اخراج از کشور « روند اخراج را افزایش دهد ».
وجهۀ دیگر واکنش دولت اوباما تشدید موازین پلیسی در آمریکای مرکزی، تا حدود زیادی در اشکال بیش از 200 میلیون دلار کمک برای نیروهای امنیتی سالوادور، گوآتمالا و هندوراس (1).
در هر یک از این کشورها، نیروهای فشار و اختناق کشور در راستای پنتاگون حرکت می کنند، از سوی دیگر واشینگتن به جنگ های خونبارش علیه طبقۀ کارگر و بی نوایان روستاها ادامه می دهد، یعنی جنگ هائی که به بهای 250000 نفر در گوآتمالا و نردیک 75000 در سالوادور تمام شده است (2). در هندوراس، اسکادران مرگ به پشتیبانی سیا آنهائی را که با رژیم های نظامی مخالف بودند دائما به قتل رسانده است. این اسکادران های مرگ پس از کودتای 2009 به پشتیبانی ایالات متحده که به سرنگونی رئیس جمهور خوزه مانوئل زلایا روزالس José Manuel Zelaya شد، کارشان را سر گرفتند، و در مقام آدمکشی، هندوراس را به نخستین جایگاه در جهان رساندند.
شرایط فقر، ستم و خشونت عمیق در این کشور حاصل یک قرن ستم دائمی امپریالیسم آمریکا بوده است. این روند تنها به دلیل جنگ افروزی ها و حکومت دیکتاتورها نبوده، بلکه در عین حال به دلیل تسلط اقتصاد سرمایه داری آمریکا نیز بوده است. و حاصل این تسلط امپریالیستی آمریکا چیز بجز نازل شدن سطح زندگی، بیکاری و نابرابری اجتماعی نبوده است که از بالاترین درجۀ شکاف در این نیمکره برخوردار می باشد.
کاخ سفید و اوباما از امتیاز شنیعی مسرور است، زیرا بیش از هر دولت دیگری افراد را اخراج کرده است (بیش از 2 میلیون نفر). تنها در دور اوّل ریاست جمهوری اوباما 106000 نفر را به گوآتمالا، هندوراس و به سالوادور اخراج کرده است. این اخراج ها در شرایط غیر انسانی صورت گرفته و با جدا سازی خانواده ها و محروم ساختن کودکان از تأمین اقتصادی و عاطفی همراه بوده است.
در حال حاضر، راه حلی که ایالات متحده در پیش گرفته تشدید اقدامات سرکوبگرانه است. این راه حل، تقویت امنیت و اخراج می باشد، به انضمام « اصلاحات کامل سیاست مهاجرت »، یعنی پیشنهادی دو وجهی که عبارت است از نظامی سازی مرزها و گران ترین موازین کسب تابعیت برای بخش کوچکی از کارگران مهاجر.
ولی باید دانست که سیاست الیگارشی مالی آمریکا در رابطه با مهاجران، جلوه گاه رفتار کلی آن در رابطه با طبقۀ کارگر است که کارگران خارجی محروم ترین و ستمدیده ترین اقشار آن تشکیل می دهند. طبقۀ حاکم از کارگران مهاجر به عنوان منبعی برای نیروی کار ارزان بهره برداری می کند، و هم زمان از آنها به عنوان بهانه ای برای کاهش دست مزد و اخراج سوء استفاده می کند، یعنی شیوه ای که در بنیاد بهره کشی نظام سرمایه داری حک شده است (یعنی اخراج و کاهش دست مزد).
سیاست آمریکا در زمینۀ مهاجرت خشن و همگام با سیاست خارجی بوده که بنیادهای آن بر اساس خشونت نظامی و اقدامات امنیتی است، و تنها می تواندشایستۀ یک دولت پلیسی و سرکوبگر در درون کشور باشد که بیش از هر زمان دیگری در حال گسترش است.
دفاع از حقوق کارگران مهاجر برای زندگی و کار در کشور انتخابی شان، بی هیچ تبعیضی، یک بخش جدائی ناپذیر از مبارزه برای دفاع از سطح زندگی، کار و حقوق بنیادی تمام طبقۀ کارگر است. کارگران باید خواستار آزادی کودکان مهاجر از زندان های آمریکا شوند، و علاوه بر این بخواهند که تمام کارگران بی جواز از حقوق شهروندی برخوردار شوند.
کارگران ایالات متحده بی آن که با کارگران آمریکای مرکزی و تمام جهان متحد شوند، نمی توانند به شکل مؤثر علیه شرکت های بزرگ و بانک ها مبارزه کنند، که آنها برای انتقال سرمایه از یک کشور به کشو ردیگر در جستجوی نیروی کار ارزان قیمت و برای بهره برداری بیشتر، به پاسپورت یا ویزا نیاز ندارند.
Bill Van Auken
Article original, WSWS, paru le 24 juin 2014
www.mondialisation.ca/persecution-par-washington-denfants-immigres/5388682″ data-title=”Persécution par Washington d’enfants immigrés”>
آدری الکترونیک متن اصلی
http://www.mondialisation.ca/persecution-par-washington-denfants-immigres/5388682
یادداشت های مترجم :
1)در مکزیک و اغلب کشورهای آمریکای مرکزی به دلیل وجود شبکه های قدرتمند مواد مخدر، اغلب پلیس ها و خاصه آنهائی که عالی رتبه هستند، با مافیای مواد مخدر کار می کنند، و اساسا پلیس جزئی از مافیای مواد مخدر است و دائما پلیس ها قربانی همین بند و بست ها می شوند، و کوتاه سخن، و در نتیجه اوباما می خواهد به قاچاقچیان موارد مخدر کمک مالی کند.
2)متأسفانه بیل وون اوکن نویسندۀ مقاله از جنگ مافیاها در مکزیک یاد نکرده است که آن را باید خونبارترین جنگ مافیائی تلقی کنیم، با ده ها هزار قربانی، حتی بیش از تعداد قربانیان جنگ در سوریه.
