آرامش قبل طوفان در شبه جزیره کره؛ آیا جنگ اتمی گریبانگیر این مثلث می‌شود؟
اظهارات جنگ طلبانه ای که ایالات متحده، کره شمالی و کره جنوبی در مورد یکدیگر در چند هفته گذشته انجام داده اند و اقداماتی که آنها برای بسیج زرادخانه های موجود انجام داده اند، نشان می دهد که ممکن است در آینده نزدیک تشدید شدید تنش رخ دهد.
گلب ایواشنتسوف سفیر سابق روسیه در کره جنوبی و نایب رئیس شورای امور بین الملل روسیه در مقاله ای برای کلاب والدای نوشت:
در مارس ۲۰۲۲، پیونگ یانگ یک موشک بالستیک قاره پیما Hwasong-۱۷ با وزن ۱۱۰ تن و قطر ۲.۵ متر را با موفقیت آزمایش کرد. قبل از آن در ژانویه همان سال یک موشک مافوق صوت آزمایش شد. با پرتاب این موشک ها، کره شمالی از توقفی که در بهار ۲۰۱۸ برای پرتاب موشک های بالستیک با برد بیش از ۵۰۰۰ کیلومتر و همچنین آزمایش های هسته ای اعلام کرده بود، خارج شد.
پرتاب‌ها به وضوح نشان می‌دهد که کره شمالی سرانجام به یک قدرت هسته‌ای تبدیل شده است و در حال تبدیل شدن به سومین کشور در جهان – پس از روسیه و چین – است که قادر به حمله هسته‌ای به خاک ایالات متحده است.
اوضاع پیرامون شبه جزیره کره در شرایط کنونی نمی تواند تحت تأثیر تشدید روابط چین با آمریکا یا روابط روسیه با آمریکا و کره جنوبی قرار نگیرد. چین به توازن قدرت در شمال شرق آسیا عمدتاً از منشور رویارویی خود با ایالات متحده می نگرد. تحت این شرایط، حفظ کره شمالی برای چین ارزش استراتژیک دارد. علاوه بر این، چین برنامه هسته ای کره شمالی را تهدیدی مستقیم برای خود نمی بیند. پکن تسلیحات هسته ای کره شمالی را در درجه اول مشکلی برای ایالات متحده و متحدانش می داند. به همین دلیل است که چین از یک سو تلاش های کره شمالی برای دستیابی به مواد و اجزای برنامه موشکی هسته ای را سرکوب می کند و از سوی دیگر علی رغم تحریم ها به تجارت با کره شمالی ادامه می دهد.
در مورد روسیه، رویکرد این کشور به امور کره را نمی توان از روابطش با دو کشور کره جدا کرد. واکنش کره جنوبی به عملیات نظامی ویژه روسیه در اوکراین منعکس کننده واکنش ایالات متحده بود. سئول طیف وسیعی از تحریم‌ها را علیه مسکو اعمال کرده است، اگرچه هنوز سلاح به کی یف ارسال نکرده است. به نوبه خود، کره شمالی یکی از معدود کشورهایی است که صراحتاً از روسیه در اقداماتش در اوکراین حمایت کرد و جمهوری‌های دونتسک و لوهانسک را به رسمیت شناخت. این امر مسکو را موظف می کند که تا حدی از پیونگ یانگ در امور بین المللی حمایت کند، به عنوان مثال، در جلوگیری از تصویب تحریم های اضافی علیه کره شمالی.
با توجه به این شرایط، نه تنها یک راه حل، بلکه صرفاً بحث چند جانبه در مورد موضوع هسته ای کره شمالی اکنون دشوارتر از هر زمان دیگری است. شاهد این امر، وتوی مسکو و پکن در ۲۶ مه پیش نویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد آمریکا در مورد آزمایش های موشکی کره شمالی است که نقض مهلت قانونی اعلام شده در سال ۲۰۱۸ است. این نشان داد که اختلافات در روابط روسیه-آمریکایی و چین-آمریکایی، برای مسکو و پکن اولویت بالاتری نسبت به محکومیت مشترک کره شمالی است. اگر کره شمالی یک آزمایش هسته ای جدید انجام دهد، واکنش روسیه و چین بعید است متفاوت باشد.
احتمالاً باید اذعان داشت که هیچ تهدیدی و همچنین هیچ وعده‌ای مبنی بر منافع اقتصادی نمی‌تواند نخبگان سیاسی کره شمالی را وادار به کنار گذاشتن کامل سلاح‌های هسته‌ای، که آنها آن را کلید بقای سیاسی و احتمالاً فیزیکی خود می‌دانند، کند.
در پیونگ یانگ، نمونه آلمان به خوبی شناخته شده است، جایی که غرب سرمایه داری شرق سوسیالیستی را به طرز وحشیانه ای تحت سلطه خود درآورد و شهروندان سابق جمهوری دموکراتیک آلمان را «مردم درجه دو» ساخت و اعضای نخبگان قدرت سابق آلمان شرقی را در معرض انواع آزار و اذیت قرار داد، از جمله زندان.
وضعیت هسته ای پیونگ یانگ نه تنها تهاجم خارجی مانند عراق یا افغانستان را تقریبا غیرممکن می کند، بلکه احتمال دخالت آشکار خارجی در امور سیاسی داخلی کره شمالی را نیز به شدت کاهش می دهد.
حتی اگر ناآرامی های جدی در این کشور آغاز شود، مقامات کره شمالی قادر خواهند بود بدون توجه به افکار عمومی جهان، آنها را سرکوب کنند.
ما احتمالاً فقط می‌توانیم در مورد کاهش شدت مشکل هسته‌ای کره شمالی با روی آوردن به توافق سازش صحبت کنیم که بر اساس آن کره شمالی تعداد معینی از تسلیحات هسته‌ای خود را حفظ می‌کند، اما برنامه هسته‌ای خود را متوقف می‌کند و احتمالاً بخشی از آن را به طور فیزیکی از بین می‌برد. تجهیزاتی که نقش کلیدی در این برنامه دارند. با این حال، چنین توافقی اساساً به معنای به رسمیت شناختن کره شمالی به عنوان یک قدرت هسته ای است.
در شبه جزیره کره امروز یک وضعیت بن بست واقعی وجود دارد. با این حال، به یک درگیری نظامی مستقیم نخواهد رسید. هیچ یک از شرکت کنندگان در رویارویی کنونی علاقه ای به درگیری نظامی ندارند. کره شمالی درگیری نظامی را آغاز نخواهد کرد، زیرا می داند که در این صورت مورد حمله اتمی ایالات متحده قرار خواهد گرفت که متعهد به تعهدات با کره جنوبی است. اما ایالات متحده نیز درگیری را آغاز نخواهد کرد، زیرا امروز موشک های کره شمالی قادر به حمله به سانفرانسیسکو و لس آنجلس هستند. کره جنوبی نیز جنگی را آغاز نخواهد کرد، زیرا در سئول متوجه می شوند که جنگ با راکتورهای هسته ای و کارخانه های شیمیایی آن کشور را به طور کامل نابود می کند.
شاید بعد از مدتی هم همسایگان کره شمالی و هم کل جهان با پیونگ یانگ هسته‌ای آشتی کنند، همانطور که امروز جهان با دهلی نو هسته‌ای و اسلام‌آباد هسته‌ای آشتی کرده است و یک ثبات جدید، هرچند توهمی، فرا خواهد رسید. به شبه جزیره کره، همانطور که به جنوب آسیا رسید.
منبع: کلاب والدی / ترجمه : ابوالفضل خدائی
