خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

بحران هویت ملی؛ ناکامی ملت سازی و به زنجیرکشیده شدن…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم قرن مبارزۀ سیاسی و فرهنگی و تبدیل…

سقراط، تیشه‌زنی به ریشه‌‌ی دانایی

دیدگاهی از مکتب دینی-فلسفی من بیش‌ از این نه می‌دانم. در…

خوشحال خان خټک

د ادب او فرهنګ درنو او پتمنو مینه والو! ګڼ شمېر…

اعلامیه در مورد زلزله‌ی مرگبار در ولایت کنر 

سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان  با اندوه فراوان و خشم عمیق از…

“طالبان، شطرنج بزرگ و رؤیای اوراسیایی روسیه”

نویسنده: نجیب الله قاریزاده  najeebulla.qarizada1@gmail.com +447887494441 سقوط حکومت غنی در افغانستان و بازگشت…

حکومت‌استبدادی و افراطی طالبان و ساز و برگ‌های استخباراتی و…

 نویسنده: مهرالدین مشید  از استبداد تا شایعه پراگنی؛ ساز و کار…

«
»

۸۱ سلنه نه؛ بلکه ۱۰۰ سلنه ناخوښه ولس

که څه هم د ملي يووالي حکومت د افغانستان د اساسي قانون خلاف د يو دريمګړي له خوا جوړ شوى، نه د خلکو د رايو پر بنسټ، په همدې سبب دی چې ورځ تر بلې خلک له حکومته واټن اخلي. د حکومت څخه د خلکو د ناخوښۍ خبرونه پخپله د حکومت له منځه هم ډير ورکړل شوي دي. څو ورځې وړاندې پخپله د ملي یووالي د حکومت مشر اشرف غني په تير يو کال کې په خپل مشروطيت او ناکامۍ اقرار وکړ. غني د ۱۳۹۵ ښوونيز کال د پرانيستې په مراسمو ومنل چې د ښوونکو د وضعيت ښه کولو په برخه کې مشروط شوى، خو هيله لري چې په روان کال کې به د کاميابي نمره واخلي.

همداشان څه موده وړاندې د ملي یووالي حکومت اجراییه رییس عبدالله عبدالله ويلي و ، پوهیږي چې له حکومته یې خلک ناخوښ او ورباندې بې باوره شوي دي خو دوي به بیاهم هڅه وکړي چې تر څو خلکو ته په ښه خدمت کولو د هغوی باور تر لاسه کړي. نوموړي دغه خبرې د وزیرانو شورا په غونډه کې کړي او زیاته کړې يي وه؛ د دوي د کارونو په مخ کې تر ټولو لوی خنډ نا امنیو جوړ کړی دي. همداشان د ښې حکومتولۍ په برخه کې د ولسمشر ځانګړي استازي ضيأ مسعود او د  اجراييه رياست مرستيال محمد محقق هم په ځلونو د حکومت له کړنو ناخوښي څرګنده کړې ده.

اوس تازه ترسره شوې سروې ښيې چې په افغانستان کې ۸۱ سلنه خلک د ملي يووالي له حکومته ناخوښ دي. د امریکا د متحده ایالاتو د نشراتي بورد BBG د مدیره پلاوی او د گلوپ شرکت په یوې سروی کې څرگنده شوې چې گډون کوونکي نژدې په سلو کې ٨١ په نسبي او یا بشپړه توګه د ملي وحدت د حکومت له اجرااتو څخه ناراضه دي. ددې سروی په بنسټ یواځې په سلو کې ١٧ کسانو ددې حکومت له اجرااتو څخه تر یوه حده او یا بشپړ ملاتړ کړی دی. د يادې سروې بل په زړه پورې ټکی دا دی چې د ملي يووالي حکومت د دواړو شريکانو څخه د ولس د ناخوښۍ کچه يي؛ بيله بيله په ډاګه کړې ده. د سروې له مخې د ملي یووالي د حکومت د دوو مشرانو په پرتله کولو کې د ملي وحدت د حکومت له اجرائیه رئیس عبدالله عبدالله څخه د نارضایتۍ کچه د ولسمشر اشرف غني په پرتله زیاته ده. ددې سروې د ګډون کوونکو شاوخوا ۷۶ فیصده کسان د ولسمشر غني له اجرااتو او ۸۶ فیصده کسان د اجرائیه رئیس عبدالله عبدالله له اجرااتو ناراضه دي.

که څه هم ياده سروې د ملي يووالي حکومت څخه د ولس د ناخوښۍ کچه ۸۱ سلنه په ډاګه کوي؛ خو که په حقيقت سترګې پټې نه کړو نو په ډاګه کيږي چې پوره سل فیصده خلک له حکومت ناخوښه دي. په تازه ترسره شوې سروې کې چې د حکومت له کړنو راضي ۱۷ سلنه خلک ياد شوي دي؛ دوی هغه خلک دي چې په يو نه يو ډول به حتماً په حکومت کې سهيم وي. يا به پخپله، يا به يي ورور، يا کاکا، يا ماما او د کورنۍ کوم بل غړی به يي حتماً په حکومتي څوکۍ ګمارل شوی وي. اصلاً که په دقيقه توګه د بې طرفه او بيوزله افغانانو وپوښتل شي؛ نو  په ډاګه به شي چې پوره سل فيصده خلک د ملي يووالي له حکومته ناخوښه دي.

تاسې په خپله قضاوت وکړئ، د ګډ حکومت په تېر يو نيم کال کې د ډېری افغانانو ژوند د پخوا په پرتله څومره خراب شوی او راتلونکي لپاره يې بې باوري کومې کچې ته رسيدلې ده؟ ولس د تير حکومت له موجوده ستونزو تر پوزې راغلی و او په ډيره علاقمندۍ سره د رايو صندوقونو تر شا ودريدل، د سر او مال خطر يي پر ځان ومانه خو د اوسني ګډ حکومت مشرانو ته يي رايه ورکړله. دوی هيله درلوده چې په ژوند کې به يي مثبت بدلون راشي او د يو هوسا ژوند خاوندان به شي. خو له بده مرغه د ملي يووالي حکومت مشرانو د ولس په رايه او سرنوشت معامله وکړه او د ولس د ارادې د تمثيل پر ځای يي دريمګړی خوشحاله او پر خوښه يي ګډ دوه سره حکومت جوړ کړ. دوی له پيله تر ډیره د مقرریو پر سر په بې پایه مبارزه کې ګیر شول او خلک يي تر شاه پريښودل.

ولسونه خو په دې هيله د رايو تر صندوقونو ولاړل چې نوى حکومت به يې امنيت ونيسي او خلکو ته به د کار زمينه مساعده کړي، څو د خلکو بېوزلي او اقتصادي کمزوري ورکه شي. خو اوس د يو نيم کال په تيريدلو ليدل کيږي چې د خلکو هيلې په ناهيلۍ بدلې شوې، اشرف غني او عبدالله نه يواځې چې خپلې ژمنې عملي نه کړې، بلکې د دواړو تر منځ اختلافاتو هېواد د ناورين په لور روان کړى. دوی د سوګند کولو له ورځې قانون ماتونې ته ملا وتړله، يو مشر يي د قانون ملا ورماتوي او بل هغه يي پوښتۍ. يو هغه يي سرپرست وزير ته قانونيت ورکوي او تر شاه يي دريږي او بل هغه يي بيا د يو ولايت لپاره دوه ښاروالان ټاکي، يو يې د کابل بانک زنداني ميليوني پوروړي ته قرارداد ورکوي او بل يي په چک چکو بدرګه کوي. او همداسې په لسګونو نورې قانون ماتوونې.

په ټوله کې د دې حکومت له جوړېدو تر ننه پورې اشرف غني او عبدالله په اختلافاتو سر دي او ولس ته يې د کار لپاره هېڅ زمينه نه ده مساعده کړې. نو تاسې په خپله قضاوت وکړئ چې څوک به څنګه د دې اووه سره حکومت له کړنو خوښ او راضي و واوسي؟؟

 

لیکنه : خوشحال آصفي