تاملی بر  دیدگاه های «خدا مرده و یا اینکه سکوت…

نویسننده: مهرالدین مشید درامدی بر دو تجربه‌ی متفاوت از غیبت الهی اندیشه‌ی…

نصایح نامچه

موسی فرکیش «نصایح‌نامچه»، در حقیقت متن گفتار و پیشنهادهای عبدالرحمان خان…

یازدهم سپتامبر؛ مبارزه با تروریسم یا چرخه معکوس تحول در…

نویسننده: مهرالدین مشید حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ نه تنها سیاست خارجی…

 آیا راه رشد غیر سرمایداری پاسخگوی  اهداف استراتیژیک خلقهای جهان…

مقدمه این را همه میدانند که در ایجاد جنبشها وحریانات تند…

استاد ګل پاچا الفت 

خدای بخښلی  استاد گل پاجا الفت  هغه  لوی  او وتلی…

د سیاسي ګوندونو په جوړولو او فعالیت کې د مرام…

 انسان له اوله په ټولنیز ژوند کې د ګډو موخو…

خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

«
»

پـنــــــدِ  پــــدر

 

( طــنـــــز )

—————–

 

آن  شـنـیـدسـتــم  ز یـک  فــــرزانــــه ی

جـمـع بــودنـــد  دوسـتـان  در خــانــه ی

شــب هـمـه بــا هـــم بــودنــدی یــار وار

بــذلـــه  گــویـی داشـتـنــد از هــر کـنــار

خــاطــرات و قـصـه هـــای دل  پـــذیـــر

مـی نـمــودنـــد از رسـیـــده  تــا  فـطیــر

درمـیـان  یـک مــردِ خــواب آلــود بـــود

بــر دو چشمش خــواب سـنگـینـی نـمــود

نــا  ادا  کـــرده  ز خُـفــتــن  را   نـمـــاز

گــوشــه ی افـتــاد شــد در خــوابِ  نــاز

فــارغ  از یـــاران و  از احـبــاب  شـــــد

آن هـمــه بـیــدار و او در خــواب  شـــــد

نـاگـهـان بــادی  بــرون  شــد از شـکــــم

داشــت  آوازی  کــه  بـشـنـیــدی  اَصَـــم

مــرد  یکـبـاره  ز خــوابِ  خــود بجَسـت

مضطـرب  بـیـچـاره بــر جـایـش نشسـت

حـاضـریــن گـفـتـا کـه ای نـیکــو جـبـیـن

چیسـت عـلــت زود بــرخـاسـتـن چـنـیــن

خــوب خـوابـیـدی مگــرمشکـل چـه بـود

بـس پــریـشانـی بگــو مشکــل چــه بــود

مــرد گـفـت دیــدم  پــدرآمــد بــه خــواب

گــوش هــایـــم  را بــدادی پـیـچ  و تــاب

او مــرا مـیگـفــت  بــا خـشــم و غـضـب

ایــن عـمــل  بــاشــــد تـــرا  دور از ادب

دوسـتـان  بـیــدار  و تـــو  خــوابـیــده ای

پــرده ی  شـــرم  و حـیــا بـــدریـــده  ای

آن یکـی  گـفـتـا بــه نــوشـخـنـدِ  ظـریـف

داشـتـی  حـقـــا چـــه  بــابــای  شــریــف

مــا صــدای او  هـمــه  بـشـنـیـــده  ایــــم

تـا بـه حـال ایـن چــون صدا نـشنیـده ایــم

راسـت گـفـتـا روحِ  مـرحــوم  شــاد بــاد

هــرکـه  نـشنـیـد حــرفِ او بــربــاد  بــاد