راه نجات
نوشته ی : فروغی
پس از کشتار خونین اخیر در غرب کابل که 70 کشته و 120 زخمی در پی داشت ، شورای علمای شیعه ی افغانستان از مردم خواسته است که تا امنیت همه جانبه ی مراکز ثبت نام و انتخابات تامین نشود ، درپروسه ی ثبت نام وانتخابات شرکت ننمایند .
هرچند این تصمیم به معنای تحریم انتخابات نیست ؛ اما حداقل واکنشی است در برابر دولتی ناکاره و غیرمسوول که نمیتواند و یا اصلن نمیخواهد از کشتار سازماندهی شده ی هزاره ها جلوگیری نماید .
شک و گمان هایی وجود دارد که حلقات معلوم الحال درحکومت برای بازماندن درقدرت ، درهمدستی با استخبارات خارجی ، طالبان و داعشیان ، در براه انداختن این توطئه های خونین دست دارند . آنان ، نه تنها درمناطق شیعه نشین کابل و شهرهای دیگر؛ بلکه در سایر مناطقی که امکان بُرد طرفداران این حلقات در انتخابات نیست ، با ایجاد ترس و رعب میان مردم ، میخواهند مانع سهمگیری پرشور مردم در انتخابات شوند .
شاید اعلامیه هایی از این دست بتواند به مردم تنها هشدار بدهد ؛ اما هرگز نمیتواند سبب بیداری ، انسجام و تشکل مردم دربرابر ظلم ، بیعدالتی و ناامنی که آرام آرام همه را بسوی نابودی سوق میدهد ، گردد .
به باورتحلیلگران ، تمام مردم ما از جمله مردم هزاره دستخوش بحران رهبری شده اند . مردم سرنوشت شان را تا هنوز به دست رهبران مذهبی و جهاد محوری داده اند که همه به مولتی میلیونران بزرگ و قدرتمند مبدل شده و با سودبردن از احساسات قومی – مذهبی مردم نه در اندیشه ی رهایی و اتفاق مردم اند ؛ بلکه هرکدام میخواهد پایه و ساحه ی امپراطوری قدرت و ملکیت خود را ژرفا و وسعت بیشتر ببخشد . رهبران قدرتمند جهادی هنوز هم مردم را در گروگان خود دارند .
تا زمانی که جوانان ما از جمله جوانان رشید هزاره سرنوشت شانرا خود بدست نگرفته و با ایجاد اتحادیه ها و احزاب نیرومند سیاسی فارغ از تعلقات مذهبی – قومی به مبارزات جدی عادلانه و دموکراتیک سیاسی نپردازند ؛ با پخش چنین اعلامیه های مذهبی ، امنیت و عدالت در کشور تحقق نخواهد یافت .
باید به خلیلی ، محقق ، سیاف ، ربانی ، گلبدین ، گیلانی ، محسنی و سایر فیگور های دوران جنگ سرد نه گفت . باید در زمانه ی نو با طرح های سیاسی – اقتصادی و امنیتی نو ، به یاری رهبران خردمند و جوان برای حل دشواری های بزرگ کشور راه و چاره ی اساسی جستجو کرد و در برابر این حکومت فاسد و ناکاره به مبارزه ی قاطع و بی امان پرداخت .
درغیرآن بازهم درکابل هزاره ها وحشیانه سلاخی شده ، در ننگرهارسرهای بیشتر از تن جدا خواهند شد و در قندهار ، هلمند ، فاریاب ، کندز و غور، مادران بیشتری در سوگ عزیزان شان خواهند نشست .
