هستی، بود و است !

امین الله مفکر امینی                        1015-22-12! بهشتِ این دنیا را مفروش به نسیــــه…

از روایت سازی تا مهندسی نفوذ و تاثیر گذاری بر…

 نویسنده: مهرالدین مشید     سفید سازی، معامله و مهار؛ الگوهای نوین تعامل…

د ارواښاد سمیع الدین « افغاني » د پنځم تلین…

نن  د ارواښاد  سمیع الدین « افغاني »  چې  د…

از نیم قرن دست آلودگی بیگانگان

باید درس عبرت گرفت ! افغانستان در جغرافیای موجود جهان از…

به پیشواز شب یلدا

دوباره نوبت دیدار یلداست شب برف است و یخبندان و سرماست دگر…

فیثاغورث

نوموړی د نړۍ تر ټولو لوی فیلسوف او ریاضي پوه…

آنارشیسم؛ نوستالژی اتوپی است

Anarchism.  آرام بختیاری ناکجاآباد مدینه فاضله، شوق دیدار بهشت زمینی بود.   واژه یونانی…

ایستاده گی طالبان در برابر جریان شکست ناپذیری تاریخ

نویسنده: مهرالدین مشید فرهنگ تسامح گرای خراسان تاریخی و ستیزه جویی…

علم او ټکنالوژي؛ د رښتینې خپلواکۍ محور

په اوسني عصر کې د نړۍ بڼه په بشپړه توګه…

تله‌ی «شرِ کوچک‌تر»؛ چرا نباید بد را در برابر بدتر…

هانا آرنت، فیلسوفی که عمر خود را صرف مطالعه ریشه‌های…

هستی، انسان و عدم 

رسول پویان  عمری گذشت در خم و پیچ مدام هیچ  بـودن نـدیده مانـدن کس در دوام هیچ  جاه و جلال و قـدرت آدم فـسـانه بود  ابحـاری در سـراب تخیّـل تمــام هیچ  زور…

            ائتلاف های شکننده و شجره نامۀ سیاه سیاستگران افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید تغییر ناپذیری طالبان و ناتاثیر گذاری مخالفان اعتماد…

             خواب ظلمانی

خفتگا ن رویا ی  یک  آرا مش ا ند  همچوکشتی بسته…

      نسبت ونسبیت 

نسبت بیان منسوب ومربوط ،ربط وتعلق وبا مفاهیم تناسب ،متناسب…

این هم بیاد تاریخ بماند

قومگرایی و ائتلاف ها بر بنیاد قومیت حلال مشکل افغانستان نیست! گرایش…

چرا اخلاق در همه‌ عرصه‌های زنده‌گی میان بیش‌ترین بشرِ قرنِ…

اخلاق‌نگری به سیاست‌مدارانِ بد اخلاق: مورد ترامپ محمدعثمان نجیب نماینده‌ی مکتب-دینی فلسفی من…

برابری حقوی + استعداد ذاتی = شایسته سالاری...!

انسان ها٬ نظر به توانایی های ذاتی برابر آفریده نشده اند.…

مرغ رویا  

رسول پویان  مسوزان بال پـرواز پرستـوهـای زیبا را   میفگـن در قفسهای طلایی…

تعامل که انزوا؟

نور محمد غفوري په نړیوالو اړیکو کې د هېوادونو برخلیک د…

از کابل تا دیاسپورا؛ روایتی از هفت خوان رنج های…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان؛ در گره گاۀ تروریسم و مردم این…

«
»

جشن رسوائی

هوداران حزب اسلامی گلب الدین حکمتیار تصمیم داردکه ورود رهبرش را به صورت قهرمانانه وپیروز مندانه جشن بگیرند ، آنطوریکه ملت ایران در آستانه پیروزی انقلاب شان ورود رهبر خود ، امام خمینی را جشن گرفتندوچهارملیون از پیروان درشهرتهران با عشق وعلاقه کم نظیر باتقدیم شاخه های گل به استقبالش رفتند ویاهم جشن وپای کوبی هوداران نلسن مند یلا در آفریقای جنوبی وبقیه جشن ها وگرا می داشت های که به مناسبت های مختلف در عالم انسانی بر گذار شده است، ولی سوال اساسی این است که جشن ورود گلب الدین حکمتیار به کابل از کدام جشن ها وبرکدام مبنا در تاریخ مملکت ما محسوب میشود ،ایشان چه خدماتی قابل افتخار به مردم افغانستان وبخصوص همشهریان کابل انجام داده است که حالا هم به پاس آن ورودش را به شهر کابل گرامی بدارند وبرایش جشن بگیرند . بعد از سقوط امارت طالبان جناب امیر حکمتیار تاکنون باافتخار وصراحت لهجه ، بگفته خودش در برابر حکومت دست نشانده کابل جنگیده است وبا انجام عملیات های انتحاری وانفجاری وبگفته نماینده خاصش کریم امین عملیات های استشهادی هزاران تن از فرزندان بیگناه وبیچاره این ملت را به خاک وخون کشانیده است و درین مدت همه جنایات خود را زیر نام جهاد واستقلال وآازادی وطن توجیه وتفسیر نموده است ، وی بارها نظام موجود وحاکم بر کشور را دست نشانده آمریکائیها وفاقدمشروعیت وصلاحیت معرفی کرده است ، جناب شان شرائط صلح وماندن سلاح برزمین را خروج کامل نیروهای خارجی ، تشکیل حکومت موئقت بیطرف وتغیر قانون اساسی مملکت قلمداد مینمود، ولی حالا با اینکه هیچ شرطی از شرط های ایشان عملی نشده است ،نظام دست نشانده کابل باقدرت وقوت بیشتر از گذشته سرجایش پابرجاست ، قانون اساسی بدون تغیر و ونیروهای خارجی درحال افزایش، پس چه شد که رهبر معظم حزب اسلامی یکباره برهمه شرط های اساسی خودش خط بطلان کشید وآماده پذیرفتن وزندگی کردن زیر سایه حکومت دست نشانده خارجی ها گردید وخواستار امتیازات مادی ومعنوی از خزانه ملت ودولت دست نشانده کابل گردید وبرای فریب افراد واعضای حزب اسلامی روز ورود خودش به کابل را جشن میگیرد واعلام پیروزی میکند ، مگر برای مردم افغانستان بخصوص اعضای حزب اسلامی این سوال مطرح نمیشود که ورود جناب امیر ورهبر حزب اسلامی درشرائطی که هیچ چیزی تغیر نکرده است مسخره ونوعی بازی با سرنوشت ملت نیست ؟ اگر شرائط واوضاع کنونی برای ورود جناب شان قابل توجیه است ، جنگ وکشتار وانتحار وانفجار در مدت شانزده سال گذشته چگونه میتواند توجیه شود ؟ اینکه جناب امیر روزگاری در کنا ر طالبان وروز گاری هم درکنار اسامه بن لادن برعلیه این ملت قرار داشتند چگونه،پاسخ داده میشود ؟! جشنی که برای ورود امیر گلب الدین برگذار میشود ، درواقع جشن توهین وتحقیر بر هزاران هزار کشته وزخمی موشک باران شهر کابل درهمان سالهای اول حکومت مجاهدین وادامه ویرانی وقربانیان انفجار های متعدد که تاکنون تاکنون توسط حزب اسلامی انجا شده است ،انفجار میدان هواآی کابل وانفجار خونین شاه شهید که سال گذشته صورت گرفت ونماینده حزب اسلامی کریم امین باکمال بی شرمی از آن جنایات هولناک بنام عملیات استشهادی یاد کرد ، هنوز در خاطره ها زنده است . آری جشن ورود امیر گلب الدن را به کابل میتوان جشن بیداد گری وظلم در حق هزاران هزار یتیم وبیوه وبیچاره در سراسر کشور دانست ، اگر حزب گلب الدین ورود رهبرخود را به شهرکابل جشن پیروزی وافتخار معرفی میکند به یقین میتوان گفت که مردم زجر دیده وبلاکشیده افغانستان این جشن را جشن شرمندگی ورسوائی در تاریخ کشور خود اعلام میکنند. . عتیق الله پیاوشتی
پایان گپ