نان آوران کوچک

   ساجده میلاد در ازدحام جاده در شب ها  کودکی پرسه می‌زند هر…

یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

شور و حال عشق 

رسول پویان  عشق دردام سیاست مرغ بسمل می شود  پـرپـر احسـاس دل بندِ سـلاسـل می شود  تا ز چنگِ بازی ی صیاد مـرغ دل پـرید  عشوه از بهر فریب دل، مشکل…

«سازش» و «سازشکاری» یعنی چه؟

‫ رفیق نورالدین کیانوری ــ پرسش و پاسخ، شمارهٔ ۲۰، دی‌ماه ۱۳۵۹ــ…

دو کلمه؛ همچون دو پرخاش

Eklektism, Dogmatism. آرام بختیاری التقاطی و دگماتیسم؛ دو واژه یا دو سیستم…

«
»

جشن رسوائی

هوداران حزب اسلامی گلب الدین حکمتیار تصمیم داردکه ورود رهبرش را به صورت قهرمانانه وپیروز مندانه جشن بگیرند ، آنطوریکه ملت ایران در آستانه پیروزی انقلاب شان ورود رهبر خود ، امام خمینی را جشن گرفتندوچهارملیون از پیروان درشهرتهران با عشق وعلاقه کم نظیر باتقدیم شاخه های گل به استقبالش رفتند ویاهم جشن وپای کوبی هوداران نلسن مند یلا در آفریقای جنوبی وبقیه جشن ها وگرا می داشت های که به مناسبت های مختلف در عالم انسانی بر گذار شده است، ولی سوال اساسی این است که جشن ورود گلب الدین حکمتیار به کابل از کدام جشن ها وبرکدام مبنا در تاریخ مملکت ما محسوب میشود ،ایشان چه خدماتی قابل افتخار به مردم افغانستان وبخصوص همشهریان کابل انجام داده است که حالا هم به پاس آن ورودش را به شهر کابل گرامی بدارند وبرایش جشن بگیرند . بعد از سقوط امارت طالبان جناب امیر حکمتیار تاکنون باافتخار وصراحت لهجه ، بگفته خودش در برابر حکومت دست نشانده کابل جنگیده است وبا انجام عملیات های انتحاری وانفجاری وبگفته نماینده خاصش کریم امین عملیات های استشهادی هزاران تن از فرزندان بیگناه وبیچاره این ملت را به خاک وخون کشانیده است و درین مدت همه جنایات خود را زیر نام جهاد واستقلال وآازادی وطن توجیه وتفسیر نموده است ، وی بارها نظام موجود وحاکم بر کشور را دست نشانده آمریکائیها وفاقدمشروعیت وصلاحیت معرفی کرده است ، جناب شان شرائط صلح وماندن سلاح برزمین را خروج کامل نیروهای خارجی ، تشکیل حکومت موئقت بیطرف وتغیر قانون اساسی مملکت قلمداد مینمود، ولی حالا با اینکه هیچ شرطی از شرط های ایشان عملی نشده است ،نظام دست نشانده کابل باقدرت وقوت بیشتر از گذشته سرجایش پابرجاست ، قانون اساسی بدون تغیر و ونیروهای خارجی درحال افزایش، پس چه شد که رهبر معظم حزب اسلامی یکباره برهمه شرط های اساسی خودش خط بطلان کشید وآماده پذیرفتن وزندگی کردن زیر سایه حکومت دست نشانده خارجی ها گردید وخواستار امتیازات مادی ومعنوی از خزانه ملت ودولت دست نشانده کابل گردید وبرای فریب افراد واعضای حزب اسلامی روز ورود خودش به کابل را جشن میگیرد واعلام پیروزی میکند ، مگر برای مردم افغانستان بخصوص اعضای حزب اسلامی این سوال مطرح نمیشود که ورود جناب امیر ورهبر حزب اسلامی درشرائطی که هیچ چیزی تغیر نکرده است مسخره ونوعی بازی با سرنوشت ملت نیست ؟ اگر شرائط واوضاع کنونی برای ورود جناب شان قابل توجیه است ، جنگ وکشتار وانتحار وانفجار در مدت شانزده سال گذشته چگونه میتواند توجیه شود ؟ اینکه جناب امیر روزگاری در کنا ر طالبان وروز گاری هم درکنار اسامه بن لادن برعلیه این ملت قرار داشتند چگونه،پاسخ داده میشود ؟! جشنی که برای ورود امیر گلب الدین برگذار میشود ، درواقع جشن توهین وتحقیر بر هزاران هزار کشته وزخمی موشک باران شهر کابل درهمان سالهای اول حکومت مجاهدین وادامه ویرانی وقربانیان انفجار های متعدد که تاکنون تاکنون توسط حزب اسلامی انجا شده است ،انفجار میدان هواآی کابل وانفجار خونین شاه شهید که سال گذشته صورت گرفت ونماینده حزب اسلامی کریم امین باکمال بی شرمی از آن جنایات هولناک بنام عملیات استشهادی یاد کرد ، هنوز در خاطره ها زنده است . آری جشن ورود امیر گلب الدن را به کابل میتوان جشن بیداد گری وظلم در حق هزاران هزار یتیم وبیوه وبیچاره در سراسر کشور دانست ، اگر حزب گلب الدین ورود رهبرخود را به شهرکابل جشن پیروزی وافتخار معرفی میکند به یقین میتوان گفت که مردم زجر دیده وبلاکشیده افغانستان این جشن را جشن شرمندگی ورسوائی در تاریخ کشور خود اعلام میکنند. . عتیق الله پیاوشتی
پایان گپ