تاملی بر  دیدگاه های «خدا مرده و یا اینکه سکوت…

نویسننده: مهرالدین مشید درامدی بر دو تجربه‌ی متفاوت از غیبت الهی اندیشه‌ی…

نصایح نامچه

موسی فرکیش «نصایح‌نامچه»، در حقیقت متن گفتار و پیشنهادهای عبدالرحمان خان…

یازدهم سپتامبر؛ مبارزه با تروریسم یا چرخه معکوس تحول در…

نویسننده: مهرالدین مشید حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ نه تنها سیاست خارجی…

 آیا راه رشد غیر سرمایداری پاسخگوی  اهداف استراتیژیک خلقهای جهان…

مقدمه این را همه میدانند که در ایجاد جنبشها وحریانات تند…

استاد ګل پاچا الفت 

خدای بخښلی  استاد گل پاجا الفت  هغه  لوی  او وتلی…

د سیاسي ګوندونو په جوړولو او فعالیت کې د مرام…

 انسان له اوله په ټولنیز ژوند کې د ګډو موخو…

خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

«
»

باجوه صاحب څه وایې؟

متل دی چې وایې : مه کوه په چا چې وبه شي په تا؛ یا هم له آزاره چا بازار ګټلی نه دی. دا یو څرګند حقیقت دی که چیري د بل چا دروازه په سوک ووهې نو ستا دروازه به حتما په لغته وهي. د پاکستان له زیږدو تر ننه دغه هیواد دلته په افغانستان کې خپل سپیره لاسونه راننیستل او خپل هر راز کرغیړن اعمال یې یا هم په خپله او یا هم دلته د خپلو افغاني لاسپوڅو په ذریعه ترسره کړي دي او لاهم دغه لرۍ دوام لري.

تیرې جمعې ورځ سهار شپږ بجې ۱۴ طالب بریدګرو د پېښور اړوند په بډه بیره سیمه کې د پاکستان د هوايي ځواکونو په یوه نظامي مرکز ډله‌ ییز برید وکړ چې د امنیتي ځواکونو په شمول په کې ۲۹ نظامیان ووژل شول او ۲۹ نور ټپیان شول. د پیښې له ترسره کیدو څو ساعته وروسته د پاکستان د پوځ ویاند عاصم باجوه د تیر په څېر یو ځل بیا یوه خندونکې ادعا وکړه چې د پاکستان د هوايي ځواکونو په نظامي مرکز د برید پلان په افغانستان کې جوړ شوی دی. باجوه ویلي چې برید د پاکستاني طالبانو یو ګروپ کړې او د بریدګرو تر منځ خپلمنځي خبرو څخه معلومیږي چې دوی له افغانستان راغلي او د برید پلان هم هلته جوړ شوی دی. یعنې هدف یې دا دی چې د بریدګرو د خبرو لهجه د افغانانو لهجه ده.

دلته که د باجوه خبرې په منطقي ډول وڅیړل شي په ډاګه کیږي چې د باجوه ادعا هم یوه خندونکې ټوکه ده او بس. باجوه ښاغلی د خپلې ادعا د ثبوت لپاره د بریدګرو د خپل منځي خبرو لهجه یادوي چې ګویا د افغانانو لهجې ته ورته ده. که داسې د یوې تروریستې پیښې د اثبات لپاره د لهجې ورته والی دلیل ګڼل کیږي نو بیا خو دلته په افغانستان کې د ټولو پاکستاني کارګرو چې له کلونو راهیسې دلته په بیلابیلو ادارو او شرکتونو کې کار کوي او یا هم د شمالي وزیرستان هغه را اوښتي مهاجر چې د پاکستان د ضرب غضب عملیاتو له ظلم او بربریته دلته کډوال شوي او لهجې یې په بشپړ ډول افغاني شوي دي؛ که چیرې دوی د خپل غچ اخیستو په خاطر له پاکستاني طالبانو سره یو کيږي او بیا دا ډول بریدونه کوي نو بیا خو دغه ټول وزیرستاني کډوال دې تروریستان دي. د پاکستان پوځ تېر کال د جون په ۱۰مه په شمالي وزیرستان کې د ضرب عضب تر نوم لاندې عملیات پیل کړل. دوی په دغو عملیاتو کې د زرګونو تروریستانو د وژلو ادعا کوي خو اصل حقیقت دا دی چې تروریستان د پاکستان د لاس آله ده او تل یې د بل په ضد کاروي، دوی هیڅکله هم خپله آله له منځه نه وړي. دوی په دغه عملیاتو کې یوازې هغه خلک په نښته کول چې د پاکستان ګټې له خطر سره مخامخ کولې ځکه پاکستان یوازې هغو طالبانو ته ترهګر وايي او پر ضد یې جګړه کوي چې د دغه هیواد پر پوځیانو بریدونه کوي. دضرب غضب عملیات یوازې د پاکستان د پوځ پر ضد د پاڅون کوونکو پښتنو پر ضد عملیات و چې له کبله یې لکونه وزیرستاني پښتانه د پوځ له ظلمونو د افغانستان او پاکستان بېلابېلو سیمو ته وکوچيدل.

د پاکستان د پوځ ویاند عاصم باجوه په داسي حال کې دا ادعا کوي چې افغانستان له تېرو ۱۴ کلونو راهیسي وايي چې په دغه هیواد کې ټول ترهګریز اعمال او ترسره کیدونکي بریدونه د پاکستان په خاوره کې پلان کېږي او ډیری لوی بریدونه له پاکستان څخه په مستقیم هدایت عملي کېږي. هر کله چې په پاکستان کي کوم غټ برید تر سره شي، نو چارواکي یې مخکې له دې چې پوره تحقیق وکړي؛ سمدستي په افغانستان تور پورې کوي. د دې پر ځای چي دوی پر موږ تور لګوي هغوی باید د پولي هغه غاړي د تروریستانو پر ضد ګامونه پورته کړي. په پوځي مرکزونو کې دې تروریستانو ته روزنه نه ورکوي، په لوړو او ارامه بلډونګونو کې دې ورته پناه نه ورکوي.

د باجوه دغې تور ته په کتو اوس پوښته پيدا کیږي چې آیا د پاکستاني مشرانو دا منطق به پر ځای وي چې له افغان لوري دي طالبان ور واوړي او بیا دې په خپلو همسنګرو بریدونه وکړي؟ آیا اسامه بن لادن د پاکستان په زړه ایبټ اباد کې ونه وژل شو؟ آیا له افغان پوځیانو سره د جګړې په ترڅ کې په ځلونو ځلونو پاکستاني طالبان نه دي وژل شوي؟
له ورایه معلومیږي چې د پاکستان له لوري دلته بل شوی اور اوس پخپله دپاکستان لمن ته هم رسیدلی، پاکستان اوس هغه مار چیچې چې د افغانانو د وژلو لپاره یې روزلی و. له نیکه مرغه اوس  ټوله نړۍ، غربیان، امریکا او په خپله د پاکستان په دننه کې څېړونکي او تحلیلګران پر دې باور دي چې د ډیورند کرښې په پورې غاړه کې د القاعده شبکې، حقاني او طالبانو پناځایونه موجود دي. اوس هر څه چې کیږي پخپله د پاکستان د کړنو پایله ده.