یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

شور و حال عشق 

رسول پویان  عشق دردام سیاست مرغ بسمل می شود  پـرپـر احسـاس دل بندِ سـلاسـل می شود  تا ز چنگِ بازی ی صیاد مـرغ دل پـرید  عشوه از بهر فریب دل، مشکل…

«سازش» و «سازشکاری» یعنی چه؟

‫ رفیق نورالدین کیانوری ــ پرسش و پاسخ، شمارهٔ ۲۰، دی‌ماه ۱۳۵۹ــ…

دو کلمه؛ همچون دو پرخاش

Eklektism, Dogmatism. آرام بختیاری التقاطی و دگماتیسم؛ دو واژه یا دو سیستم…

«اسپینوزا در ترازوی مکتب من بیش از این نه‌می‌دانم: فیلسوفی،…

تذکر ضروری و تازه و بکر!در پایان هر بخش لینک…

«
»

باجوه صاحب څه وایې؟

متل دی چې وایې : مه کوه په چا چې وبه شي په تا؛ یا هم له آزاره چا بازار ګټلی نه دی. دا یو څرګند حقیقت دی که چیري د بل چا دروازه په سوک ووهې نو ستا دروازه به حتما په لغته وهي. د پاکستان له زیږدو تر ننه دغه هیواد دلته په افغانستان کې خپل سپیره لاسونه راننیستل او خپل هر راز کرغیړن اعمال یې یا هم په خپله او یا هم دلته د خپلو افغاني لاسپوڅو په ذریعه ترسره کړي دي او لاهم دغه لرۍ دوام لري.

تیرې جمعې ورځ سهار شپږ بجې ۱۴ طالب بریدګرو د پېښور اړوند په بډه بیره سیمه کې د پاکستان د هوايي ځواکونو په یوه نظامي مرکز ډله‌ ییز برید وکړ چې د امنیتي ځواکونو په شمول په کې ۲۹ نظامیان ووژل شول او ۲۹ نور ټپیان شول. د پیښې له ترسره کیدو څو ساعته وروسته د پاکستان د پوځ ویاند عاصم باجوه د تیر په څېر یو ځل بیا یوه خندونکې ادعا وکړه چې د پاکستان د هوايي ځواکونو په نظامي مرکز د برید پلان په افغانستان کې جوړ شوی دی. باجوه ویلي چې برید د پاکستاني طالبانو یو ګروپ کړې او د بریدګرو تر منځ خپلمنځي خبرو څخه معلومیږي چې دوی له افغانستان راغلي او د برید پلان هم هلته جوړ شوی دی. یعنې هدف یې دا دی چې د بریدګرو د خبرو لهجه د افغانانو لهجه ده.

دلته که د باجوه خبرې په منطقي ډول وڅیړل شي په ډاګه کیږي چې د باجوه ادعا هم یوه خندونکې ټوکه ده او بس. باجوه ښاغلی د خپلې ادعا د ثبوت لپاره د بریدګرو د خپل منځي خبرو لهجه یادوي چې ګویا د افغانانو لهجې ته ورته ده. که داسې د یوې تروریستې پیښې د اثبات لپاره د لهجې ورته والی دلیل ګڼل کیږي نو بیا خو دلته په افغانستان کې د ټولو پاکستاني کارګرو چې له کلونو راهیسې دلته په بیلابیلو ادارو او شرکتونو کې کار کوي او یا هم د شمالي وزیرستان هغه را اوښتي مهاجر چې د پاکستان د ضرب غضب عملیاتو له ظلم او بربریته دلته کډوال شوي او لهجې یې په بشپړ ډول افغاني شوي دي؛ که چیرې دوی د خپل غچ اخیستو په خاطر له پاکستاني طالبانو سره یو کيږي او بیا دا ډول بریدونه کوي نو بیا خو دغه ټول وزیرستاني کډوال دې تروریستان دي. د پاکستان پوځ تېر کال د جون په ۱۰مه په شمالي وزیرستان کې د ضرب عضب تر نوم لاندې عملیات پیل کړل. دوی په دغو عملیاتو کې د زرګونو تروریستانو د وژلو ادعا کوي خو اصل حقیقت دا دی چې تروریستان د پاکستان د لاس آله ده او تل یې د بل په ضد کاروي، دوی هیڅکله هم خپله آله له منځه نه وړي. دوی په دغه عملیاتو کې یوازې هغه خلک په نښته کول چې د پاکستان ګټې له خطر سره مخامخ کولې ځکه پاکستان یوازې هغو طالبانو ته ترهګر وايي او پر ضد یې جګړه کوي چې د دغه هیواد پر پوځیانو بریدونه کوي. دضرب غضب عملیات یوازې د پاکستان د پوځ پر ضد د پاڅون کوونکو پښتنو پر ضد عملیات و چې له کبله یې لکونه وزیرستاني پښتانه د پوځ له ظلمونو د افغانستان او پاکستان بېلابېلو سیمو ته وکوچيدل.

د پاکستان د پوځ ویاند عاصم باجوه په داسي حال کې دا ادعا کوي چې افغانستان له تېرو ۱۴ کلونو راهیسي وايي چې په دغه هیواد کې ټول ترهګریز اعمال او ترسره کیدونکي بریدونه د پاکستان په خاوره کې پلان کېږي او ډیری لوی بریدونه له پاکستان څخه په مستقیم هدایت عملي کېږي. هر کله چې په پاکستان کي کوم غټ برید تر سره شي، نو چارواکي یې مخکې له دې چې پوره تحقیق وکړي؛ سمدستي په افغانستان تور پورې کوي. د دې پر ځای چي دوی پر موږ تور لګوي هغوی باید د پولي هغه غاړي د تروریستانو پر ضد ګامونه پورته کړي. په پوځي مرکزونو کې دې تروریستانو ته روزنه نه ورکوي، په لوړو او ارامه بلډونګونو کې دې ورته پناه نه ورکوي.

د باجوه دغې تور ته په کتو اوس پوښته پيدا کیږي چې آیا د پاکستاني مشرانو دا منطق به پر ځای وي چې له افغان لوري دي طالبان ور واوړي او بیا دې په خپلو همسنګرو بریدونه وکړي؟ آیا اسامه بن لادن د پاکستان په زړه ایبټ اباد کې ونه وژل شو؟ آیا له افغان پوځیانو سره د جګړې په ترڅ کې په ځلونو ځلونو پاکستاني طالبان نه دي وژل شوي؟
له ورایه معلومیږي چې د پاکستان له لوري دلته بل شوی اور اوس پخپله دپاکستان لمن ته هم رسیدلی، پاکستان اوس هغه مار چیچې چې د افغانانو د وژلو لپاره یې روزلی و. له نیکه مرغه اوس  ټوله نړۍ، غربیان، امریکا او په خپله د پاکستان په دننه کې څېړونکي او تحلیلګران پر دې باور دي چې د ډیورند کرښې په پورې غاړه کې د القاعده شبکې، حقاني او طالبانو پناځایونه موجود دي. اوس هر څه چې کیږي پخپله د پاکستان د کړنو پایله ده.