لومپنهای شاعر و شیک !
کتاب ماموریت در ایران نوشته ویلیام سولیوان به شخصییت شاه اشاره های جالبی میکند …
در رابطه با سازمان سیا و نظارت مستقیم سیا با ساواک اشاره میکند . سیا محدوده عملکردش فقط به مبادله اطلاعات و جلوگیری از نفوذ شوروی ها و اقمار آنها محدود نمیشد . به دولت روزولت و استفاده از نقش این طبقه حاکم در سال 1953 برای مبارزه با کمونیست اشاره می کند…
به بحران عمده ای میان شاه و و اشنگتن می پردازد به نام اوپک : تابستان 1977 برای آمریکا یک دوره تورم زاست …
و اشاراتی به شخصییت فردی شاه…
شاه فردی مغرور و متزلزل بود ، مقداری اطلاعات عمومی در زمینه های نظامی و سیاسی داشت ، همراه با توهم، به طوری که “خودش را یک تکنیسین نظامی و متبحر در استراتژی می‌پنداشت … شخصییت فردی شاه با 2 گانگی ویژه ای همراه بود . در بیرون و انظار عمومی با هوش و جذبه و شیک و مقبول… به خلوت فردی که میرسید ناگهان همه رفتار و ظاهرش عوض میشد بسیار تندخو ، فحاش ، پرخاشگر و ترسو و به همه اطرافیان شکاک بود ، اصولا غیر قابل پیش بینی بود …
هدفم از این اشاره و یادآوری کالبد شکافی شخصییت فردی شاه نیست . بلکه فقط یک یادآوری کوچک و ابتدایی است . لومپنیزم از نظر من به 2 شاخه تقسیم میشود . شاخه ای که ادبیات دستوری لومپنها را دارد و شاخه ای که فرهنگ سیاسی لومپنیزم دارد …
این 2الزاما 2 روی یک سکه نیستند ، ولی میتواند باشد .
ایرج میرزا شاعری نامدار ایرانی عادت داشت یا دوست داشت از ادبیات غیرمتعارف استفاده کند اما کاملا واضح است که ایرج میرزا شاعرو ادیبی روشنفکر و با فرهنگ است … وکسی حتی در ذهنش ایرج میرزا را لومپن نمیداند مگر خودش لومپن باشد.
در مقابل افرادی هم هستند که مودب و با سواد هستند از ادبیات غیر متعارف استفاده نمیکنند اما عملکرد سیاسی مشخص همسو با لومپنها دارند ، با هرلومپنی میتواند کنار بیاید و برایش هم فرقی نمیکند که میوه تلاشهایش به کدام قشر از لومپنها برسد ، این افراد هم سواد دارندو هم شیک هستند ولی لمپن هستند …
در مواقعی هم ادبیات دستوری و عملکرد سیاسی فرد همزمان 2 روی یک سکه هستند مثل نقش شعبان جعفری در کودتای 28 مرداد … شعبان جعفری ملقب به شعبان بی مُخ هم لفظ و ادبیات دستوری لومپنها را داشت و هم نقش سیاسی لومپنها را داشت . نیم قرن بعد همزاد و نوه سیاسی اش ایرج مصداقی ملقب به ایرج بی مُخ…
دربافت جامعه بیمار ایران ، از قدیم روابط درباروسلطنت با روحانییت چیز پنهانی نبود ، از همان دوران صفویه این روابط لایه های مختلف لومپنها فقط دستخوش منافع مشخص بود .
بازماندگان سلطنتی حاضر هم از جمله رضا پهلوی بارها اذعان کردند که در کنار سپاه پاسداران و بقیه نظامیان با هر جنبنده ایی باید جنگید …
هواداران سلطنتی در آمریکا با شعار مرگ بر مجاهد ، یک فرهنگ سیاسی لومپنی را اشاعه میدهد ، وقتی به اشتباه سالها به ساواک و ساواما اتهام میزنی ، یعنی مشغول معرفی خودت هستی… بعد یهویی متنبع و برعکس میشی ، احتمالا حالت معنوی بالایی داره ، حالت شاعرانه اما سیاسی و لومپن …
حضرتش از ظلمی که به ساواک شد ، عذرخواهی کرد و ناراحت است که چرا ساواک توسط بقیه شکنجه میشد و خلاصه بیچاره ساواک عزیزدل…این یعنی فرهنگ لومپنیزم…
پیش هر آدم ساده ایی بگذاری تصدیق میکند که نظام سیاسی سلطنت از آخوند و نظام اسلامی صد برابر بهتر است…
هرآدم ساده سیاسی هم میفهمد که ظهور حکومت اسلامی ایران میوه و محصول استبداد سلطنتی است و هر آدم ساده ایی میفهمد اینها همه مثل حلقات زنجیر به هم ربط دارند . تاریخ انسان با هیچ پازل نیمه کاره ایی قابل تشریح نیست …شاه و خمینی و رجوی از محصولات فرهنگی همین جامعه ایرانی است تفاوتشان مثل شاگرد تنبلها و زرنگهای میز اول کلاس و ته کلاس است .
قبل از ورود به کلاس همه با سرهای کچل و پارچه های سفید دوخته شده پشت یقه ها باید تابع گفتار و فرامین ناظم میبودیم ، ناظمی عمدتا از جنس لومپنها …
این حلقات زنجیر فهمش برای امروز مشکل نیست ، مگر آنکه جماعت چلمنگی تصمیم بگیرد نفهمد تا ثابت کند خودش هم با فرهنگ لومپنیزم بزرگ شده ، فقط ادبیاتش متفاوت است .
اسماعیل هوشیار
27.05.2020
