تعامل 

نور محمد غفوری از چندی به اینطرف در مکالمات و نوشتار…

جمال غمبار

آقای "جمال غمبار"، (به کُردی: جەمال غەمبار) شاعر و نویسنده‌ی…

چین کاوشگری به نیمه تاریک ماه فرستاد

منبع تصویر، GETTY IMAGES ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ - ۳ مه ۲۰۲۴ آژانس فضایی…

        تقدیم به ستره محکمه امارت اسلامی افغانستان

معروضه محمد عالم افتخار ولد محمد قاسم دارنده تذکره تابعیت 1401100148058   حضور…

حاکمیت طالبان؛ افزایش بحران و تکانه های بی ثباتی ملی…

نویسنده: مهرالدین مشید استبداد و تبعیض طالبان و به صدا درآمدن…

چند شعر از حمید تیموری‌فرد

بزم کبوتران   در تالار توت و ارغوان  سایه‌ی گل درشت انجیر  تارمی خلوت…

ساز آفرینش

رسول پویان رحیم و رحـمان را تابکی قـهار می گویند برای بـندگان…

چرا ادبیات دوران کهن و میانه کم‌تر حزین بود؟

در پرداخت‌های ساختاری ادبیات جهان از شعر و غزل و…

انسان گرایی پاسخی ناتمام در برابر ناپاسخگویی اندیشه های فلسفی…

نویسنده: مهرالدین مشید  انسان گرایی به مثابه ی داعیه ی برگشت…

گنجینۀ الهام

رسول پویان 2/5/2023 روزباخورشیدوشب سیل شباهنگم خوش است زیــر نـور خلـوت مهـتـاب آهنگـم…

در ارتباط به جفنگ گویی ها ی " نیاز نیاز"

حبیب میهنیار دوستان گرامی شما بهتر میدانید که یکی از ویژه…

ادبیات مبتذل،- سرگرم کننده و کم ارزش؟

Trivialliteratur:   آرام بختیاری نیاز انسان از خود بیگانه به ادبیات سرگرم کننده.  ادبیات…

پیام شادباش به مناسبت روز جهانی کارگر

ا. م. شیری روز اتحاد و همبستگی انترناسیونالیستی کارگران و زحمکشان…

دستار پوشان اسلام ستیز و پاچه بلند های حرمت شکن

نویسنده: مهرالدین مشید گروه ی طالبان از نظر حسن عباس نویسنده…

برگردان شعرهایی از سبزه برزنجی

خانم "سبزه برزنجی" (به کُردی: سۆزە بەرزنجی) شاعر کُرد زبان،…

به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

چند شعر از کریم دافعی (ک.د.آزاد) 

[برای پدر خوبم کە دیگر نیست]  ترک این مهلكه با خون…

«
»

آیا جنگ در مناطق هزاره نشین ، جنگ قومیست ؟

                نوشته ی : فروغی   

      این روز ها همزمان با تلاشهای پرسش برانگیز صلح با طالبان ، کوششهای اهریمنی بیشتری برای تشدید بی ثباتی در کل کشور – بخصوص در مناطق هزاره نشین ، اوج گرفته است .

     تا کنون در نتیجه ی حملات وحشیانه ی طالبان بر ارزگان خاص ، جاغوری و مالستان ، ده ها هموطن هزاره ی ما بیرحمانه به قتل رسیده و صدها خانواده ی آنان آواره و دربه در شده اند .

     با آنکه آتش افروزان این جنگ وحشیانه بشمول برخی حلقات معلوم الحال حکومتی ، سعی مینمایند آنرا جنگ قومی نشان داده ، اقوام مختلف کشور را در برابر هم قرار بدهند ؛ اما این جنگ ، نمیتواند جنگ قومی  باشد .

     این جنگ وحشیانه که یکی از اهداف ناپاکش نفاق افگنی است ، توطئه ی شیطانی ایست که از بیرون با هزینه ی گزاف سعودی ها و اماراتی ها ، در تفاهم با امریکاییان و پاکستانیان براه انداخته شده و به شدت و خشونت بیشتر به پیش برده خواهد شد .

     شرافگنان سعودی و هم پیمانان امریکایی – اسراییلی شان که هنوزطعم تلخ شکست در جنگهای سوریه و یمن را بر دهان دارند ،  سعی مینمایند با داغ کردن تنور جنگ در مناطق هزاره نشین افغانستان ، پای ایران و فدراتیف روسیه را بیشتر به جنگ بکشانند . تا به این وسیله هم انتقام سر خورده گی  هایشان در سوریه و یمن گرفته شود وهم مطابق نقشه ی هم پیمانان شان ،  آتش جنگ را در کل کشور ما شعله ور نگهدارند .

    آنچه برای مردم پیشگام و شجاع هزاره ( که آبروی بزرگی برای روند مدنیت پذیری ما استند ) ، اهمیت حیاتی دارد اینست که :

  ــ  در گام اول این جنگ را جنگ قومی نپندارند .  

  اینکه طالبان در خط اول این جنگ کثیف قرار دارند ، هرگز نمیتواند مفهوم جنگ میان دو قوم را افاده نماید . چون طالبان با خصایص ضدبشری ، ضد افغانی ، ضد اسلامی و حتا ضد پشتونی شان ، به هیچ صورت نمیتوانند از قوم شریف و شجاع پشتون ما نماینده گی نمایند .

   ــ و دوم اینکه ، اگر هزاره های عزیز و مدنیت پذیر ما آرزو دارند بر این هجوم خونبار شیطانی و دسایس و توطئه های بعدی پیروز شوند ، باید حتما بروی پای خود ایستاده ، با تکیه به بازوی پرتوان مردم ، ( هرطوری میشود ) نیروی عظیم مقاومت مردمی ایجاد نمایند . بی اتکا به رهبران سودجو و شکم پرست جهادی شان و بی اتکا به همسایه گان فتنه گر  ، از شرف ، عزت و  موجودیت سازنده ی خود برای افغانستان عزیز پاسداری نمایند .

      تجربه نشان داده است که نه دولت با حامیان امریکایی – انگلیسی – سعودی شان ، نه رهبران سودجوی جهادی و نه همسایه گان فتنه گر ، هیچ کدام ، از منافع کل مردم بخصوص هزاره ها پاسداری نمیکنند و نمیخواهند پاسداری نمایند .

     آنانی که ازشرف ، عزت و روح بزرگِ مدنیت پذیر هزاره ها که تاریخ رنجهای بزرگ و بیکران شان را در داغ ترین صفحاتش درج نموده است ، میتواند پاسداری نماید ، فقط نیروی عظیم مقاومت مردمی خودشان است و بس .