طرح‌های نظامی مخفی اوکراین
نویسنده: تیری میسان ــ Thierry Meyssanمترجم: م. نوری برگرفته از : Free ۲۱ ــ ۱۳ ژوئن ۲۰۲۲ *
سال ۲۰۱۶ ایالات متحّدۀ آمریکا به دولت اوکراین تعهد داد این کشور را مسلّح کند تا علیه روسیه بجنگد و پیروز شود. متعاقباً وزارت دفاع ایالات متّحده برنامۀ تحقیقات بیولوژیکی در اوکراین را طراحی کرد و سپس مخفیانه مقدار معتنابهی سوخت هسته‌ای به این کشور منتقل نمود. این حقایق تفسیر جنگ را تغییر می‌دهند: جنگ نه مطلوب مسکو بود و نه توسط او طراحی شد، بلکه توسط واشنگتن برنامه‌ریزی و به اجرا گذاشته شد.
در جریان نوشتن این سلسله از مقالات که از ۱/۵ ماه پیش از آغاز جنگ در اوکراین شروع شد چنین فکری در من قوت گرفت که «اشتراوسی‌ها»، گروه کوچکی از هواداران لئو اشتراوس (۱) در دولت‌های ایالات متّحده، یک رویارویی را علیه روسیه و چین طراحی می‌کنند. ولی دربخش دهم این سلسله مقالات من با اشاره به دیدار سناتور جان مک کین از اوکراین در سال ۲۰۱۶ گفتم که هنگ آزوف به ستون نظامی باندرایست‌های اوکراین (۲) تبدیل شده است. مک کین جزو اشتراوسی‌ها نیست ولی مشاور وی Robert Kagan در خلال کاندیداتوری مک کین و مبارزات انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۸، یکی از محوری‌ترین متفکرین اشتراوسی‌هاست، هرچند که او همواره عضویت خود در این فرقه را محتاطانه رد کرده است.
برنامه‌ریزی جنگ علیه روسیه
ویدیویی که در سال ۲۰۱۶ از دیدار جان مک کین ضبط و پخش شده بود دوباره در عرصۀ عمومی ظاهر گشته است. این ویدیو سناتور مک کین را در معیّت دوست و همکار وی سناتور لیندسی گراهام و رئیس‌جمهور اوکراین، پترو پروشنکو نشان می‌دهد. هر دو سناتورِ آمریکایی به نمایندگی از سنای آمریکا به اوکراین رفته‌اند. ولی جان مک کین در ضمن رئیس انستیتو بین‌المللی جمهوری‌خواهان (۳)، یعنی شاخۀ متعلق به جمهوری‌خواهانِ بنیاد ملی دموکراسی است (۴). همه می‌دانند که انستیتو بین‌المللی جمهوری‌خواهان صدها سمینار برای رهبران سیاسی اکراین، احزاب راست‌گرا و ازجمله باندرایست‌ها برگزار کرده است. با دیدن محتوای ویدیو می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد: سناتورها برای پیشبرد طرح فوق‌الذکر به افسران هنگ آزوف متوسل شده‌اند، که البته جای هیچ تعجبی نیست.
جان مک کین همواره گفته است که ایالات متّحده باید به دشمنِ دشمنِ خود، هر کسی که می‌خواهد باشد، تکیه کند.
به‌عنوان مثال او علناً به ارتباطات خود با داعشِ که علیه جمهوری عربی سوریه می‌جنگیدند اقرار کرده است.
در این ویدیو جان مک کین و لیندسی گراهام به طرف اوکراینی اطمینان می‌دهند که ایالات متّحدۀ آمریکا کلیۀ سلاح‌های لازم برای پیروزی موفقیت‌آمیز بر روسیه را به آنها خواهند داد.
این ویدیو شش سال قبل از ورود ارتش روسیه به اوکراین ضبط شده، تکرار می‌کنم شش سال قبل از آغاز جنگ. سناتورها وظیفه‌ای را به طرف اوکراینی محول می‌کنند و این پیام را به آنها می‌دهند که شما مزدور نیستید که در قبال کار خود مزد دریافت کنید بلکه به نیابت از ما تا سرحد مرگ برای بقاء جهان تک‌قطبی مبارزه خواهید کرد.
کوتاه زمانی پس از ضبط این ویدیو، پرزیدنت پترو پروشنکو که در لباس نظامی در این دیدار شرکت داشت، نشان ملی سازمان امنیت اوکراین SBS را تغییر داد. اکنون نشان ملی سازمان امنیت اوکراین جغدی است با یک شمشیر که به‌طرف روسیه نشانه رفته است، و روی آن این شعار نوشته شده «خردمندان بر ستاره‌ها حکمرانی خواهند کرد». با توجه به همۀ این نکات روشن است که دستگاه حاکمۀ اوکراین به نمایندگی از سوی ایالات متّحده خود رابرای جنگ علیه روسیه آماده کرده است.
سه سال بعد در پنجم سپتامبر ۲۰۱۹، اندیشکدۀ تحقیق و توسعه(۵) طرحی را که برای نیل به این هدف تهیه کرده بود به مجلس نمایندگان ایالات متّحده ارائه داد: نکتۀ محوری این طرح این بود: تضعیف روسیه، به این وسیله که باید روسیه را وادارکرد ابتدا به قزاقستان و سپس به اوکراین و ترانس نیستریا حمله کند.
من در دو مقالۀ پیشین مفصلاٌ توضیح دادم که ایالات متّحدۀ آمریکا و بریتانیا در پایان جنگ دوم جهانی بسیاری از رهبران نازی‌ها و باندرایست‌های اوکراین را در پناه خود گرفتند و حتی وقتی در حال فروپاشی بودند آنها را احیاء کردند تا از آنها علیه روسیه استفاده کنند. در این زمینه فقط لازم است تحقیق شود چگونه آنها را مسلح کردند.
برنامۀ نظامی بیولوژیک اوکراین
دولت اوکراین از سال ۲۰۱۴ برنامه‌های متعدد نظامی را آغاز کرد. اولین و معروف‌ترین آنها همکاری دولت اوکراین با وزارت دفاع آمریکا در ۳۰ لابراتوار مختلف است. بنابه اظهارات مسئولین ایالات متّحده هدف این برنامه انهدام سلاح‌های میکروبیِ تولید و انباشته شدۀ اتحاد جماهیرشوروی در اکراین بود. این اظهارات به‌وضوح غیرمحتملند، زیرا هیچ معلوم نیست که چرا این سلاح‌ها ۳۱ سال پس از استقلال اوکراین و ۸ سال پس از آغاز برنامۀ مذکور هنوز در اوکراین باقی مانده‌اند. برعکس روسیه می‌گوید که اوکراین به نیابت ازآمریکا تحقیقات دربارۀ سلاح‌های میکروبی را انجام می‌داد چون این تحقیقات طبق کنوانسیون سلاح‌های میکروبی ۱۹۷۲ ممنوع است. روسیه براساس اسناد به‌دست آمده در جریان عملیات ویژه ادعا می‌کند که در کنار انواع فعالیت‌های این لابراتوارها، آزمایشاتی روی بیماران روانی در کلینیک روانی شمارۀ ۱ در منطقۀ خارکف انجام گرفته و علاوه برآن عامل بیماری‌زای سل، دستکاری شده تا اهالی بخش اسلاویانوسربسک را آلوده کند. یا این که این لابراتوارها آزمایشات بی‌نهایت خطرناکی را انجام داده‌اند که هدف آنها این بوده که قابلیت و خصوصیات بیماری‌زایی طاعون، طولارمی، سیاه زخم، وبا و سایر بیماری‌های کشنده را بااستفاده از زیست‌شناسی مصنوعی افزایش دهند. در پروژه‌ای دیگر، روی جغد‌ها به‌عنوان ناقلین بالقوه سلاح‌های میکروبی مانند طاعون، تب کانیکولا، تب مالت، ویروس ابولا یا کرونا کار می‌شده است.
این اتهامات سنگین هنوز نه کاملاً رد ونه تأیید شده‌اند. ۱۱ مارس ۲۰۲۲ روسیه شورای امنیت سازمان ملل را برای گفت‌وگو در این زمینه فراخواند که نتیجه‌ای نداشت. ویکتوریا نیولند معاون وزیر خارجۀ آمریکا و عضوی از گروه «اشتراوسی‌ها» ( و همسر رابرت کیگان فوق‌الذکر) با وجود انکار اولیۀ وجود لابراتوارهای بیولوژیکی در اوکراین، در جلسۀ استماع سنای آمریکا در تاریخ ۸ مارس ۲۰۲۲ اظهار داشت:
«اوکراین دارای … تأسیسات تحقیقات بیولوژیکی است. ما نگرانیم که نیروهای نظامی روسیه تلاش کنند کنترل براین تأسیسات را به‌دست گیرند. به همین دلیل ما و اوکراین تلاش می‌کنیم اطمینان حاصل کنیم که مواد تحقیقاتی به‌دست نیروهای روسیه نیفتند.»
علیرغم اظهارات ضد و نقیض ویکتوریا نیولند و سایر مقامات آمریکا، قدرت‌های جهانی همگی پشت واشنگتن ایستادند و مسکو را متّهم به دروغگویی کردند. بنابه استدلال آنها کاملاً طبیعی است که کشورهای مختلف با اهداف تحقیقاتی مجموعه‌ای از عوامل بیماری‌زا را گردآوری کنند و صِرف موجود بودن آنها دالّ بر استفاده از آنها برای تولید سلاح‌های میکروبی نیست، و علاوه براین، لابراتوارهای اوکراین تحت نظرند و منظماً توسط سازمان امنیت و همکاری اروپا کنترل می‌شوند. ولی مشکل اینجاست که این توجیهات کمکی به فهم اظهارات ویکتوریا نیولند نمی‌کنند و همچنین توضیح قانع‌کننده‌ای در خصوص وقایعی نظیر فاجعۀ اپیدمیِ آنفلوانزای خوکی در ژانویۀ ۲۰۱۶ ارائه نمی‌دهند که منجر به مرگ ۲۰ نفر از اعضای نیروهای نظامی اوکراین و بستری شدن ۲۰۰ نفر دیگر در بیمارستان شد.
سفیر روسیه در سازمان ملل متّحد، واسیلی نبنزیا ضمن محکوم کردن تحقیقات بر روی انتقال بیماری‌های خطرناک به کمک انگل‌هایی نظیر شپش و کک، به آزمایشات مشابهِ واحدِ بدنام ۷۳۱ ارتش ژاپن در خلال جنگ دوم جهانی اشاره کرد که محققین دخیلِ در آن برای فرار از مجازات به ایالات متّحده پناه بردند. واحد مزبور، مشابه ژاپنیِ بخش آشوویتس آلمان تحت رهبری دکتر ژوزف منگله بود.
علاوه براین آقای نبنزیا از این مسئله هم ابراز تعجب کرد که هزاران نمونۀ آزمایش خون از بیمارانِ نژاد اسلاو به انستیتوی تحقیقاتی ارتش آمریکا، والتر رید فرستاده شده است. به‌نظر آقای نبنزیا هدف این نوع تحقیقات مشخصاٌ تحقیقات بر روی گروه‌های قومی معینی بوده، نظیر آنچه که دکتر ووتر باسان برای رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی و در دوران استعمار اسرائیل بر روی سیاه‌پوستان و اعراب انجام داده است («پروژۀ Coast»).
مسئولین سازمان ملل ادعا‌های روسیه را با ساده‌انگاریِ مسأله رد کردند و اطمینان دادند که هیچ اطلاعی از این برنامه ندارند و به اقدامات اعتمادساز مندرج در قرارداد استناد کردند. سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که از وجود برنامۀ مزبور در اوکراین باخبر بوده ولی از جزئیات آن آگاه نیست. این سازمان در نامه‌ای کتبی به آژانس خبری رویترز تأیید کرد که «اکیداً به وزارت بهداشت و سایر مراجع ذیصلاح اوکراین توصیه کرده عوامل بیماری‌زای خطرناک را برای جلوگیری از نشت آنها منهدم کنند. در این فاصله مطبوعات چین به آزمایشاتی اشاره کرده‌اند که هدف آنها تبدیل حشرات به موجوداتی مکانیکی برای استفاده در کشاورزی، مثلاً برای دفع آفات یا تغییر ژن آنهاست (عملیات معروف به «Insects Allies») و می‌تواند برای تهیّۀ سلاح‌های میکروبی استفاده شود.
دستور انجام انواع این آزمایشات نظامی غیرمستقیم توسط مرکز ملی آموزش پزشکی CNMI توسط آژانس کاهش تهدیدات دفاعی DTRA و شرکت Rosement صادر گردیده است. شرکت اخیرالذکر توسط هانتر بایدن، پسر جوبایدن و کریستوفر هاینس، داماد وزیر اسبق خارجه، جان کری تأسیس شده. کلیۀ نتایج این تحقیقات به لابراتوارهای بیولوژیکی ــ نظامی در فورت دیتریک در ایالت مریلندِ آمریکا که روزگاری نقش بزرگی دربرنامۀ سلاح‌های میکروبی آمریکا بازی می‌کرد، ارسال می‌شدند.
نمایندۀ چین در شورای امنیت سازمان ملل در این خصوص تأکید کرده است:
«همۀ اطلاعات یا شواهدی که دالّ بر فعالیت‌های نظامی ــ بیولوژیکی یک کشور است باید توجه ویژۀ جامعۀ بین‌المللی را به خود جلب کند…. ایالات متّحدۀ آمریکا خود را طرفدار شفافیّت می‌داند. اگر معتقدند که این اطلاعات غلط‌اند کافی است خود اطلاعات کلیدی را در اختیار جهان قرار دهند و شفافیّت ایجاد کنند تا جامعۀ بین‌الملل بتواند در این خصوص تصمیم‌گیری نماید».
بنابه اظهارات مسئولین سازمان ملل، ایالات متّحده در چهارچوب توافقنامۀ سلاح‌های میکروبی به‌طور منظم گزارشاتی درمورد فعالیت‌های بیولوژیکی خود ارائه داده است، ولی حتی یک گزارش از اوکراین در این زمینه موجود نیست.
روسیه گام‌های بیشماری در زمینۀ دفع خطر برداشته است. روسیه ابتدا کانتینرهای ۲۶ لابراتوار اوکراین را با دقت و احتیاط منهدم کرد (ولی ۴ کانتینر دیگرموفق شدند از دست نیروهای روسیه در امان بمانند). سپس روسیه متحدین خود در سازمان پیمان امنیت جمعی را دعوت کرد تا خود شاهد و ناظر نتایج توافقاتی که با آمریکا می‌کنند، باشند. ارمنستان و قزاقستان بلافاصله به این نوع تحقیقات در خاک خود پایان دادند و سایر اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی ورود افراد نظامی خارجی را به لابراتوارهای خود ممنوع کردند.
برنامۀ نظامی ــ هسته‌ای اوکراین
حال به مشکل‌سازترین موضوع می‌پردازیم زیرا موضوعات مهم‌تری نیز موجوداند. پس از استقلال روسیۀ سفید، قزاقستان و اوکراین، این کشورها قسمت اعظم سامانه‌های تسلیحات اتمی اتحاد جماهیر شوروی را به ارث بردند. سال ۱۹۹۴ این سه کشور تفاهم‌نامۀ بوداپست را با ایالات متّحدۀ آمریکا، روسیه و بریتانیا امضا کردند. سه کشور اخیرالذکر متعهد به تأمین امنیت مرزهای سه جمهوری سابق اتحاد جماهیر شوروی شدند و سه کشور دیگر متعهد شدند کلیۀ سلاح‌های هسته‌ای خود را به روسیه منتقل کنند و به قرارداد منع گسترش سلاح‌های اتمی پایبند باشند.
به این توافقنامه غالباً کسانی استناد می‌کنند که می‌خواهند روسیه را به رفتار دوگانه و نقض مفاد توافقنامه متّهم کنند. این ادعا درست نیست زیرا در توافقنامۀ مزبور پیش‌بینی شده که هر یک از سه کشور بزرگِ امضا‌کنندۀ توافقنامه درصورت به خطر افتادن امنیت کشور، برای دفاع از خود یا در صورت بروز سایر شرایط مندرج در منشور سازمان ملل متحد، از رعایت «اصل عدم مداخلۀ مندرج در توافقنامه» معاف خواهند شد. روسیه علیرغم این اصل جمهوری‌های دونباس را به‌رسمیت شناخت، البته پس از این که دولت اوکراین از اجرای تعهدات خود در قرارداد مینسک استنکاف ورزید و علاوه برآن هشت سال تمام دونباس را بمباران کرد.
بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹، اوکراین چهار بار درخواست نمود توافقنامۀ بوداپست مجدداً مورد مذاکره قرار گیرد. و نهایتاً پرزیدنت زلنسکی در اجلاس سالانۀ مونیخ در ۱۰ فوریۀ ۲۰۲۲ اعلام کرد: «من به‌عنوان رئیس‌جمهور این اقدام را برای اولین بار انجام خواهم داد، ولی اوکراین و من برای آخرین بار این کا ررا خواهیم کرد … من مشاوره و مذاکره در بارۀ توافقنامۀ بوداپست را به جریان خواهم انداخت و به وزیر خارجه هم مأموریت داده‌ام کشورهای طرف قرارداد را برای مذاکره فراخواند … اگر این مذاکرات بازهم برگزار نشوند یا نتایج آنها امنیت کشور ما را تضمین نکنند، اوکراین محقّ است چنین فکر کند که توافقنامۀ بوداپست کارایی خود را از دست داده و همۀ تصمیمات جهانی از سال ۱۹۹۴ زیر سئوال خواهند رفت».
معنی «همۀ تصمیمات جهانی از سال ۱۹۹۴ زیر سئوال خواهند رفت» چیز دیگری نیست جز اعلامِ احیای برنامۀ هسته‌ای.
بنابراین می‌توان سخنانِ پرزیدنت زلنسکی را اینطور خلاصه کرد: «یا بگذارید حقوقِ جدایی‌طلبان دونباس را تضییع کنیم یا ما برنامۀ نظامی ــ هسته‌ای را احیا خواهیم کرد. باید به این نکته اشاره کرد که رهبران یا نمایندگان کشورهای عضو پیمان ناتو در اجلاس حضور داشتند ولی هیچیک از آنها اعتراضی به نقض قرارداد منع گسترش سلاح‌های اتمی نکردند.
رئیس‌جمهور روسیه ولادیمیر پوتین، سخنرانی پرزیدنت زلنسکی را اینگونه تفسیر کرد: «تنها چیزی که اوکراین فاقد آن است سامانۀ غنی‌سازی اورانیوم است ولی آن هم یک مسألۀ فنی است که برای اوکراین مشکل غیرقابل حلی نیست».
سازمان اطلاعات روسیه اطلاع داشت که اوکراین دارای برنامۀ هسته‌ای است. ولی ما در مورد میزان و کم‌و‌کیف اطلاعات روسیه چیزی نمی‌دانیم.
رئیس سازمان انرژی اتمی، رافائل گروسی در ۲۵ مه ۲۰۲۲ در حاشیۀ کنفرانس داووس گفت که اوکراین دارای ۳۰ تن پلوتونیوم و ۴۰ تن اورانیوم غنی شده بود که در نیروگاه زاپوروژیه نگهداری می‌کرد و برای سازمان ما سئوال ایجاد شده که چه بر سر این مواد آمده است.
ولی نیروگاه زاپوروژیه یکی از اولین اهداف نظامی ارتش روسیه بود که در روز دوم عملیات ویژه، یعنی در ۲۶ فوریه تصرف شد. در ۴ مارس، در آزمایشگاهی در جوار آن در درگیری‌های بین ارتش روسیه و اوکراین آتش‌سوزی رُخ داد که موجب ایراد اتهام به روسیه و حمل بر بی‌مسئولیتی وی شد. ولی آنطور که مسکو توضیح داد در حقیقت موضوع چیز دیگری بود. روسیه حمل مواد سوختی از نیروگاه مزبور به روسیه را آغاز کرده بود و نیروهای ویژۀ اوکراین در صدد جلوگیری از آن بودند.
قیمت فروش هرگرم پلوتونیوم ۵۰۰۰ الی ۱۱۰۰۰ دلار آمریکاست. ۳۰ تن پلوتونیوم با این قیمت می‌شود ۱۵۰ میلیارد دلار. قیمت اورانیوم بسته به درجۀ غنی‌سازی آن است. اورانیوم کمتر از ۵٪ غنی‌شده فقط برای مصارف غیرنظامی‌است. برای مصارف نظامی حداقل ۸۰٪ غنی‌سازی ضروری است. وقتی درجۀ غنی‌سازی اورانیوم را ندانیم، قیمت آن را نیز نمی‌توانیم تخمین بزنیم. ولی آنچه که قطعی است، مصادرۀ این موجودی احتمالاً خسارات ناشی از تحریم‌های اِعمال شده را جبران خواهد کرد.
با واقعیت‌ها و اطلاعاتی که در اختیار ماست سئوالات بیشماری ایجاد می‌شوند: اوکراین که پس از استقلال همۀ مواد مرتبط با انرژی هسته‌ای را به روسیه منتقل کرد، از چه موقعی این مواد را در اختیار دارد؟ این مواد از کجا آمده‌اند و چه کسی بهای آن را پرداخت کرده است؟ و سئوالی آلترناتیو: درجۀ غنی‌سازی اورانیوم چیست وچه کسی آن را غنی‌سازی کرده؟
مطبوعات روسیه سئوال دیگری را نیز به سئوالات فوق افزوده‌اند: سازمان انرژی اتمی که این اطلا عات را تا چند هفتۀ پیش مخفی نگاه داشته بود تا چه حدی قابل اعتماد است؟
با توجه به این نکات بهتراست در ارزیابی این اتهام که روسیه آغازگر جنگ و مسئول جنگ است تجدیدنظر کنیم.
* https://free۲۱.org/die-geheimen-militaerprogramme-der-ukraine/
(این مقاله ابتدا در تاریخ ۳۱ ماه مه ۲۰۲۲ در https://www.voltairenet.org/article۲۱۷۱۱۱.html منتشر شده است.)
۱ــ لئو اشتراوس از تاٌثیرگذارترین نطریه‌پردازان فلسفۀ سیاسی قرن بیستم است. وی آلمانی و یهودی‌الاصل بود و پس از به قدرت رسیدن ناسیونال سوسیالیست‌ها در آلمان به آمریکا مهاجرت کرد. وی از دوران دانشجویی جزو هوادارن صهیونیسم محسوب می‌شد. اشتراوس در رسانه‌ها و محافل چپ‌گرا پدر معنوی «نئوکان‌ها » شناخته می‌شود.
۲ــ باندرایست‌ها گروهی از نئونازی‌های اوکراین و ادامه‌دهندۀ راه استپان باندرا (همکار نازی‌های آلمان پیش از جنگ دوم جهانی و در خلال جنگ) هستند.
۳ــ عنوان انگلیسی انستیتو بین‌المللی جمهوری‌خواهان International republican institut
۴ــ عنوان انگلیسی بنیاد ملی دموکراسی National endowment for Democracy
۵ــ عنوان انگلیسی اندیشکدۀ تحقیق و توسعه Rand corporation
