کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

د سپټمبر ۱۱مه، د یوه ملت او امت د کړاوونو او عزت له درېځه!

لیکنه: قاضي نجیب الله جامع

د سپټمبر ۱۱مه هسي د امریکایي امپرالیسټي نظم د ټېنګولو او امریکایي ښکېلاک او نېواک د غځولو او دوام ډرامه وه.

امریکا د دغې جعلي او کاذبي ډرامي په پنځولو سره خپل ځان له کورني، نژادې او طبقاتي ماتېدو وساته، لویدېځه نړۍ ته یې له صلیبي جګړو وروسته یوځل بیا د یوالي، خوځښت او ګډ استعمارې درېځ خپلولو لاره پرانېسته او همدارنګه د ۲۱ پیړۍ له پیل سره یې د یوه امت د برم او د څو انساني تمدنونو د خپل اختیارې او ځانبساینې ټولي د انسانیت په ګټه هڅې یې خنثی او وټکولي.
دوی منځنې ختېځ د دې جعلي پېښې وروسته په تباه کوونکو اورونو کې راګیر کړل، د اسلامي نړۍ ستراتیژیک بندرونه یې ونیول، د اسلامي نړۍ د اقتصادې تړني او خپلواکۍ سرچینې چې تیل، ګاز، مهم ستراتیژیکي لارې او د نړېوالۍ سوداګرېزې نېښلوني کرښې دې لومړی یې وپاشلي او بیا یې پخپل مدیریت کې راوستلې.
همدارنګه خپل تیر فاسد او په ولسونو کې بدنام لویدېځپاله رژیمونه یې په یوه بله بڼه او رنګ کې وساتل، د عراق په څېر عربی ټولنو کې یې قصدا مذهبي توندلارې بزغلي وکاره او جنایی ـ دولتي وحشتکارې ته یې د صدام پلویان او د نورمالکي د مذهبي افراطیونو په مټ سني ـ عرب قبیلي د خپل تاریخي مزاج خلاف د نړېوالو کرایي ورځچارو چې داعش یې وروستي ډارونکې انځور ده په لاس ورکړل.

دوی د پنجاب او خلیجي عربانو غوندې ناموسي دلالان او ځانچارې تپلواکۍ وکارولي، ملتونه یې پرې مات کړل، عقیدوی افتراق یې پرې تولید کړل او د کلتوری ـ دودیز مذهبي ټولنو د ثبات په لور هڅې یې له خنډ او ناکامېدلو سره مخ کړې.
هغه چې پدې برخه کې د سپټمبر د ۱۱ پېښو سره جوخت د تنظیمي لنډغرو په ملتیا په ګران افغانستان یرغل یو د همدغه کرایی غوړمالیو او مزد بګیریو څخه وو.

امریکاه پر افغان خاوره د یرغل سره وتوانېده چې په پاکستان کې د پنجابی سیاست او فرنګي غوښتنو دوام خوندې او هلته د پښتنو، سیندیانو او بلوڅو تاریخي او برحقه غورځنګونه چې تازه د ژوند کولو او ساه اخېستلو په لور روان وو د ای اس ای د اسلام دښمنه او آزادي دښمنه ماشین وینه تویونکې او ځپونکې څرخونو کې ذوب کړې او همدارنکه د افغانانو تاریخی داعیه او د افغانستان د ټېکاو تکیه لومړی پیکه او اوس لکه د الیس ویلز هغه حل شوی وښیې.
د سپټمبر د ۱۱ جعلي پېښو امریکا او متحدینو ته د دې وخت او واک ورکړل چې په اسلامۍ نړۍ کې له سیاسي، جغرافیوی، اقتصادی، نظامي او ټولنیز اړخه بالقوه خوځښتونه د ډیموکراټیک او لویدېځ ته ګواښ تکفیری فتواه سره یا خپل ملګرې کړې او یا یې مات کړ‍ې، هغه چې پدې ډله کې پنجاب محوره پاکستان د امریکا بړېڅ ولي د ایران، ترکیي، عراق او لیبیا د ایلولو او ماتولو ښه فرصت په لاس ورغی.
ځکه دوی په نړېوال واکمن لویدېځ مزاجه نظم کې د یوه بدیل او په عیني حال کې ایډیال طرف د رامنځته کېدو څخه په ویره وو، نو ځګه یې د عراق او صدام کیسه ژر پایته ورسوله، لیبیا که څه هم څه په څنډ ولي په ټوله ماناه ماته کړه، ایران یې د اقتصادی بندیزونو او د خلیجی عربانو د خیانتونو په مټه په مرګ نیولي او په تبه یې راضی کړې، مګر یوازني څوک چې د همدی لویدیځوالو په رنګ او بڼه کې کوټ شوی نه دی او د ماتي او بایلاټ څخه نیسبتا روغ راوتلي هغه په تاریخی ترکیی واکمن هوښیار اخوانی پان عثمانګرایان دې.
د ترکانو او ایرانیانو د بریاه راز د مصری اسلامپالو خلاف خپل ملي او تاریخی نظم په چوکاټ کې د ننۍ نړۍ د ثبات د حساسیتونو درک دې چې هغه ولسي ملاتړ، د خپلو ملتونو نبض سره سم تګ او په ټوله کې نظامي خپل اختیاری او اقتصادی لاس خلاصي ده.
اوس چې د دغه نړۍ غولونکي او په بدنام استعماری ـ استثماری لوبې ولاړې ډرامې له پیل څخه نږدی دوه لسیزی په تیرېدو دی، او افغانان د دغه خیانت مخامخ او په لومړی ګام کې قرباني ملت په توګه د متعال رب په ملتیا ځب ـ ځب ولي سرلوړې راوتلي.
زه دا د میلیونونه ځله شکر او شکران ترڅنګ د غور او فکر ځای بولم چې نور باید د افغان وطن د ژغورلو تاریخی فرصتونه چې د امریکا او ۴۸ هېوادونو د ښکاره ماتي له اعلان او د هغوی د کرغیړنو او ناولیو ځواکوونو د وتلو سره ضایعه او ناکام نه کړو.
پدې برخه کې هغوی ته چې د خپل ملت پرځای یې په بهرنیانو تکیه کوله، خپل تاریخ ته یې شاه کړې وله او د پردو په مفتو نشو، پیخرو پیسو او رنګینو بنګلو کې یې نږدی وو چې یو ملت غرق او تباه کړې د فکر وخت ده چې د شخصي ګټو او خیالی شرایطو پر ځای سولې، واحد، خپلواک، سیال او یو بل زغمونکې افغانستان ته کار وکړې او دا تاریخی چانس چې سوله او د سولې او سلامتیا په مراندو د افغان وطن بیا ګنډل، اوبدل او تړل دې ناکام نه کړې.
د سپټمبر ۱۱مه به تل د افغان ملت او مسلمان امت په تاریخ کې یوه بدنامه، کرغېړنه، د وینو، وژنو او ساندو څخه ډکه او په ټوله کې د لویدېځ د تمدني غچ، جنایت او فرعونیت څخه مالاماله ورځ او روایت وی.
درنښت