در حاشیه قتل فجیع یک آموزگار فرانسوی!
بتاريخ ١٦ ماه اکتوبر سال جارى جوان چچينى بنام عبدالله ابویزیدویچ هجده ساله در ملاى عام در حومه شهر پاريس، داعش گونه با بيان كلمه “الله و اکبر” با چاقو سر از تن ساموئل پتی 47 ساله معلم فرانسوی جدا کرد. وی که معلم تاریخ و جغرافیا بود، در جلسه یی که قرار بود در باره آزادی بیان صحبت کند، “کارتون های جنجالی” نشریه شارلی ابدو در باره حضرت محمد پیامبر اسلام را به دانش آموزان نشان داده بود. قتل فجیع آقای پتی با انزجار افکار عمومی در فرانسه همراه بوده و تظاهرات ده ها هزار نفری را در شهر های عمده در دفاع از آزادی بیان به همراه داشته است. کارتون های نشان داده شده که انتشار شان در نشریه “شارلی ابدو” در سال 2015 با حمله تندروان به دفتر آن و به قتل رساندن 12 نفر کارمند آن نشریه مذکور به همراه بود، از سوی برخی از مسلمانان توهین آمیز تلقی شده اند و در همان سال غوغای بزرگی را در فرانسه و در جهان برپا کرد.
فرد مهاجم در نتیجه تیراندازی نیروهای پولیس جان باخت. یک مرد 48 ساله همراه با یک روحانی افراطی به صدور فتوا علیه آقای پتی ، متهم شده اند. تظاهر کنندگان در پاریس، پلاکارد هایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: «من هم یک معلم هستم». نخست وزیر فرانسه هم در این تظاهرات شرکت کرده و پلاکاردی حمل می کرد که روی آن نوشته شده بود: «ما همگی فرانسه هستیم.» امانویل مکرون، رییس جمهوری فرانسه گفت که این حمله تمام ویژه گی های یک “حمله تروریستی اسلامگرایانه” را دارد و معلم مدرسه به خاطر “آموزش آزای بیان” به قتل رسیده است. رئيس جمهور فرانسه در مراسم وداع با ساموئل پاتی گفت: “ساموئل پاتی معلمی بود که به کار خود و به کتاب و دانش عشق می ورزید و حالا او به “نماد و سیمای جمهوری فرانسه” بدل شده است. به ساموئل پتی نشان “لژیون دونور” که بالاترین نشان افتخار فرانسه است و ناپلیون بناپارت در 19 می 1802 آن را بنیاد نهاد، اعطا گردید.
دفاع قاطع آقای مکرون از سکولاریسم فرانسوی و انتفاد از اسلام گرایی افراطی، خشم برخی از مسلمانان را برانگیخته است. رییس جمهور ترکیه تا کنون دوبار در اظهاراتی تند گفته است که رییس جمهور فرانسه نیاز دارد که بخاطر سیاست هایش در قبال مسلمانان از نظر روانی بررسی شود. فرانسه در واکنش به این اظهارات سفیرش را برای مشورت از ترکیه فراخوانده است. از جانب دیگر و بر اساس گزارش ها از برخی از کشورهای جهان عرب، محصولات فرانسوی از شمار مغازه های کویت، اردن و قطر برداشته شده و احتمال بایکوت و تحریم کالا های فرانسوی بوجود آمده است. در کویت یک اتحادیه بزرگ خرده فروشی دستور تحریم کالاهای فرانسوی را صادر کرده است. اتحادیه غیر دولتی تعاونی های مصرف کننده گان گفته که این بخشنامه را در پاسخ به “توهین مکرر” علیه پیامبر اسلام صادر کرده است.
تبعات رو به گسترش ناشی از نشان دادن یک کاریکاتورها زیر نام آزادی بیان را در فرانسه و دیگر کشور های شاهدیم، در حالی که بی تفاوتی کامل رهبران سیاسی جهان و نهاد های بین المللی و حقوق بشری در ارتباط به قتل عام مردم و جنایت های مداوم جنگی آنها را نیز هر روز ناظریم.
برخورد دوگانه و چند گانه شمار زیادی از کشورهای که دعوای حقوق بشری و عدالت اجتماعی دارند، در همچو موردها سخت زجردهنده و تکاندهنده است. فراموش نمی گردد که همین سازمانها، نهادها و حرکت های افراطی زیر نام دین و مذهب، دست پخت و دست پرورده سازمان های اطلاعاتی و استخباراتی همین کشورها بوده اند که حتا در پایتخت های شان از اعتبار زیاد برخوردار گردیده و مورد حمایت و پشتی بانی قرار گرفته اند. در کنار مساعدت و کمک های بی دریغ دولتی، زمینه های جمع آوری صد ها ملیون دالر اعانه برای تقویت مالی این نهاد فراهم گردیده و به رهبران و کادر های برجستۀ آنها هر چه بیشتر اعتبار داده می‌شد.
اگر از سطح جهانی بگذریم و صرف به افغانستان نگاهی داشته باشیم، می‌بینیم که زیر نام “جهاد” و مبارزه در راه دین، چه هنگامه یی عظیمی به راه افتید و در بخش بزرگی از جهان هر آنکه متعصبتر بود و آشتی ناپذیرتر با انسان و انسانیت، ترقی و شگوفایی، سواد و رفاه و به گفته خود شان شمار بزرگ ملیونی از شیفته گان و جنونزده گان دینی و جنایتکاران حرفه یی را در زیر یک برنامه بسیار عظیم و استثنایی و تحت رهبری سازمان های جهنمی استخباراتی جمع کردند و به جان و مال شماری از کشورها و مردمان ستمدیده و عقب نگهداشته از آنجمله کشور و مردم افغانستان یورش بردند. آنها بیش از چهل سال است که می درند، می کشند و می بلعند و به ویرانه مبدل می گردانند؛ ولی سردمداران و حامیان شان این همه فجایع را در خارج از کشور خود شان نمی خواهند بینند و خاموشی اختیار می کنند.
اگر از فجایعی که در این همه سالها گذشت بگذریم و صرف به رویدادهای خونین همین یکی دو هفته بپردازیم خود فهرست بسیار بلند بالایی را می سازد که در حقیقت یک گوشه یی از وضعیت سخت رقتبار و ناهنجار کنونی را به نمایش می گذارد.
از آنجمله: وزارت امور داخله در آخرین خبر اعلام می دارد که در حملات طالبان مسلح دریک هفته گذشته 188 غیر نظامی کشته و زخمی شده اند. به گفته آنها در این حملات طالبان 51 غیر نظامی کشته و 173 تن دیگر زخمی شده اند. جنگجویان طالبان در همین یک هفته 356 حمله تهاجمی و 52 حمله انفجاری به شمول حمله انتحاری در بخش های مختلف کشور راه اندازی کرده اند که بیشترین قربانیان این حملات غیر نظامیان بوده اند.
بر اساس گزارش رسانه ها، پس از آغاز مذاکرات بین الافغانی، حملات گروه طالبان بر پاسگاه های نیروهای امنیتی به گونه یی چشمگیری افزایش یافته است. در جریان این حملات بر پاسگاه های امنیتی در حدود صد نیروی امنیتی کشته و شماری نیز زخمی شده اند. این تلفات بیشتر در ولایت های تخار، نیمروز و بدخشان به نیروهای امنیتی وارد شده است. افزون بر آن گفته میشود که صد ها غیر نظامی نیز در جریان این درگیری ها کشته و زخمی شده اند. در درگیری های اطراف شهر لشکرگاه مرکز ولایت هلمند بیش از 200 نیروی های امنیتی کشته شده و صد نفر دیگر زخمی شده اند. بر علاوه به گفته مقام های افغانستان شمار تلفات جانی در حمله شبانه طالبان به نظامیان دولت در روستای مسجد سفید در ولسوالی بهارک ولایت تخار و در پانزده کیلومتری شهر تالقان، نزدیک به 50 نفر رسیده است. حتا ادعا می شود که این نیروهای خاص امنیتی توسط فیر موشک از هوا با شماری از وسایط شان از بین رفته اند که خیلی پرسش برانگیز است و تا حال در این مورد معلومات لازم به نشر نرسیده است. آخرین رویداد خونین به روز شنبه سوم عقرب در حمله انتحاری به مرکز آموزشی «کوثر دانش» در غرب کابل صورت گرفته که به اثر آن دست کم 24 نفر کشته و 57 نفر دیگر زخمی شده اند. بیشتر کشته و زخمی شده گان نوجوانانی بین 16 تا 20 ساله اند که برای شرکت در کلاس های آماده گی کنکور به این مرکز می رفتند.
این همه جنایت ها، خونریزی ها و ویرانگری های که در جریان سالهای متمادی توسط نیروهای خارجی، طالبان، القاعده، داعش و نیروهای دولتی صورت گرفته، شامل نسل کشی، جنایت علیه بشریت یا جنایات جنگی بوده که می بایست توسط دیوان بین المللی کیفری ( ICC ) در شهر لاهه هالند مورد بررسی قرار گیرد؛ ولی امریکا و قدرت های بزرگ مانع بررسی این قضایا گردیده اند و حکومت افغانستان نیز بی تفاوت و ساکت مانده است.
هر روز و هر هفته ده ها و صدها هموطن سخت رنجکشیده ما به خاک و خون کشانیده می شوند، صدها هزار نفر آواره می گردند؛ ولی این همه رنجها و غصه ها در دهلیزهای نهاد های بین المللی، حقوق بشری و نهادهای سیاسی ـ نظامی کشور های مختلف جهان بازتاب مثبت ندارد و گو اینکه انسان سرزمینی به نام افغانستان در اصل انسان نیست.
اما می بینیم که کشته شدن یکی دو نفر در کشورهای اروپایی چه غوغایی را برپا می‌کند و چه پی آمد های را با خود به همراه می آورد؛ زیرا خون این ها پررنگتر و بسیار با ارزشتر از خون یک افغان است. هر چند سربریدن ساموئل پاتی آن آموزگار تاریخ که درس آزادی بیان می داد، نشانگر وحشت و بربریت قرون وسطایی است و آن را باید به شدت محکوم و نکوهش کرد.
در بازتاب این سربریدن، یک نویسنده آگاه چنین نگاشته است: فرانسوی ها خیلی پیش از این، تاریخ را گردن زدند، حالا خودشان و همه دنیا تبعات آن را می بینند. دیروز باد کاشتند و امروز طوفان درو می کنند.
دستگیر صادقی
26 اکتوبر 2020
