شدم عاشق نمیدانم که عشقم پاک و نا پاکست

هوس جو، یا که آتش خو، ندانم این دل چاکست

شراب چشم مستش تا به ساغر رخنه کرد مردم

خمارست دیده تا آندم که جان در ریشه ئ تاکست

چرا، بی هوده میخارید سر شوریده ئ ما را

چی، پروای کسان دارد سری که مست و بی باکست

مرا مذهب میاموزید که در مذهب نمی گنجد

تنی که سینه درآن هست دلی که عاشق پاکست

نه پروای بهشتم “عارف” نه قصر و حور و نی طوبی

من لاقید و لامذهب مرا معشوقه از خاکست