از روایت سازی تا مهندسی نفوذ و تاثیر گذاری بر…

 نویسنده: مهرالدین مشید     سفید سازی، معامله و مهار؛ الگوهای نوین تعامل…

د ارواښاد سمیع الدین « افغاني » د پنځم تلین…

نن  د ارواښاد  سمیع الدین « افغاني »  چې  د…

از نیم قرن دست آلودگی بیگانگان

باید درس عبرت گرفت ! افغانستان در جغرافیای موجود جهان از…

به پیشواز شب یلدا

دوباره نوبت دیدار یلداست شب برف است و یخبندان و سرماست دگر…

فیثاغورث

نوموړی د نړۍ تر ټولو لوی فیلسوف او ریاضي پوه…

آنارشیسم؛ نوستالژی اتوپی است

Anarchism.  آرام بختیاری ناکجاآباد مدینه فاضله، شوق دیدار بهشت زمینی بود.   واژه یونانی…

ایستاده گی طالبان در برابر جریان شکست ناپذیری تاریخ

نویسنده: مهرالدین مشید فرهنگ تسامح گرای خراسان تاریخی و ستیزه جویی…

علم او ټکنالوژي؛ د رښتینې خپلواکۍ محور

په اوسني عصر کې د نړۍ بڼه په بشپړه توګه…

تله‌ی «شرِ کوچک‌تر»؛ چرا نباید بد را در برابر بدتر…

هانا آرنت، فیلسوفی که عمر خود را صرف مطالعه ریشه‌های…

هستی، انسان و عدم 

رسول پویان  عمری گذشت در خم و پیچ مدام هیچ  بـودن نـدیده مانـدن کس در دوام هیچ  جاه و جلال و قـدرت آدم فـسـانه بود  ابحـاری در سـراب تخیّـل تمــام هیچ  زور…

            ائتلاف های شکننده و شجره نامۀ سیاه سیاستگران افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید تغییر ناپذیری طالبان و ناتاثیر گذاری مخالفان اعتماد…

             خواب ظلمانی

خفتگا ن رویا ی  یک  آرا مش ا ند  همچوکشتی بسته…

      نسبت ونسبیت 

نسبت بیان منسوب ومربوط ،ربط وتعلق وبا مفاهیم تناسب ،متناسب…

این هم بیاد تاریخ بماند

قومگرایی و ائتلاف ها بر بنیاد قومیت حلال مشکل افغانستان نیست! گرایش…

چرا اخلاق در همه‌ عرصه‌های زنده‌گی میان بیش‌ترین بشرِ قرنِ…

اخلاق‌نگری به سیاست‌مدارانِ بد اخلاق: مورد ترامپ محمدعثمان نجیب نماینده‌ی مکتب-دینی فلسفی من…

برابری حقوی + استعداد ذاتی = شایسته سالاری...!

انسان ها٬ نظر به توانایی های ذاتی برابر آفریده نشده اند.…

مرغ رویا  

رسول پویان  مسوزان بال پـرواز پرستـوهـای زیبا را   میفگـن در قفسهای طلایی…

تعامل که انزوا؟

نور محمد غفوري په نړیوالو اړیکو کې د هېوادونو برخلیک د…

از کابل تا دیاسپورا؛ روایتی از هفت خوان رنج های…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان؛ در گره گاۀ تروریسم و مردم این…

هویت و عوامل تعیین‌کننده آن: بررسی علمی و تحقیقاتی

نور محمد غفوری خلاصه هویت یکی از مفاهیم بنیادین علوم اجتماعی و…

«
»

د ښوونځي سوځول، نه بخښونکی جنايت

د پل نړول، د ښوونځي سوځول او د ښوونکي وژل څه نوی خبره نه ده ، له تيرو څو لسيزو راهيسې دا غير انساني، غير مسلماني او غير افغاني اعمال ترسره کيږي. دا چي په افغانستان کي د څو لسیزو را په دې خوا جنګ، جګړې او ناخوالي رواني دي، کله د یو هیواد د استخباراتي لوبو قرباني کيږو او کله د بل ، کله بیا یوه ټولنه او ګروپ مو پخپلو کي سره جنګوي او که بله، ښوونځي مو سوځول کیږي، مسجدونه مو په بمونو الوځول کيږي، ملا مو په ښوونکي پسې اخیستې، ښوونکی مو بیا د مدرسې زده کړې نه مني، استخباراتي کړيو خو راته مدرسې د افراطيت په روزنځايونه بدلې کړې. له هيواد سره مو مينه کمه او حتا ورکه شوه.

که څه هم له يو لوري؛ نر او ښځه ټول د افغانستان د پرمختګ او ابادۍ نارې وهو او غواړو چي په هیواد کي مو ارامي راشي. په اسلام وياړو د هيواد پالنې نارې وهو او د مسلماني دعوه ګيران هم يو خو له بده مرغه په همدغه ټولنه کې بیا داسې کسان هم لرو چې ښوونځي مو سوځوي، ښوونکي مو وژني او اولادونه او د هيواد راتلونکی مو د جهل په تیارو کې ساتي. مونږه هم اسلاميت، انسانيت او افغانيت نارې وهو او دغه کسان هم چې دا کارونه کوي، مونږ هم د اسلام په تېر تمدن او عظمت ویاړو او دوی هم، مګر دوی جاهله بیا له ځانه پوښتنه نه کوي چې د مسلمانانو تېر ویاړ خو په وژلو او ورانولو کې نه و، بلکې په ابادولو او نیکي کولو کې و؛ نو ولې، په کوم اساس، په کوم دليل او په کومه بهانه مونږ د خپل مسلمان ورور وينه ځانته روا بولو؟ د قرآن په کوم آیت شريف او سرور کاينات ص په کوم مبارک حديث کې دا راغلي دي چې يو مسلمان دې د نورو مسلمانانو د زده کړې ځايونه (ښوونځي) وسوځوي؟

همدا تيره ورځ د کابل ولایت په احمدشاه بابا مینه کې یو ښوونځی سوځول شوی او د ښوونځي ملازم وژل شوی دی. که زموږ دیني علما او مذهبي سیاستوال افراطیت ونه غندي؛ نو ليرې نه ده چې سبا به دوی ته هم اور ور اچوي او بیا د ځان لپاره د دليل پيدا کولو لپاره به پرې د کفر ټاپه وهي او وايي به چې د دوی ايمانونه کمزوري و.

ایا د افغانانو ماشومان د ځمکې پر سر د ژوند کولو حق نلري؟ که يي لري نو ولې بيا په یو نوم او په بل نوم وژل کیږی؟
ایا دا زمونږ کوچنيان د درس ویلو او زده کړې حق نلري؟ که يي لري نو بيا ولې يي ښوونځی سوځول کیږی، استاد يي وژل کیږی؟
ولې مو د ښوونځي د کتابونو سيځیل روا ګڼل کيږي؟

آيا ځکه روا دي چې د افغان زده کوونکيو د زده کړې لامل کیږي ؟

آيا د افغان ښوونکي وژل ځکه روا دي چې افغان زده کوونکیو ته زده کړه ورکوي؟

آيا د افغان د ښوونځي د ساتونکي سیځل او وژل ځکه روا دي چې افغان ښوونځی؛ د افغان بچیو د زده کړې لپاره ساتي؟

دا ټول زمونږ د مطلقې بېسوادۍ او جهالت نماينده ګي کوي چې د ښوونځي سوځول او ورانول ستر بری بولو، د سړکونو، فابریکو، داوبو د بندونو، د بريښنا د مزیو غوڅول او نورو عام المنفعه ځايونو ويجاړول خپل وياړ بولو. همدا دليل دی چې په هيواد کې مو د قانون پر ځای ټوپک واک چلوي. همدا دليل دی چې د اسلام د دعوه ګيرانو په نوم مو اسلامی ارزښتونه نقض کیږی. همدا دليل دی چې بهرنيان مو د خپلو موخو د پلي کيدو لپا ره کاروي، همدا دليل دی چې ټولنيز ارزښتونه مو په نظر کې نه نيول کيږي. او که په روښانه توګه ووايم نو همدا د بېسوادۍ او جهالت اغيز دی چې هيواد مو د لسيزو جګړو ميدان دی او هره ورځ مو د بيګنا افغانانو وينه تويږي.

دلته د پړې بله ګوته بيا افغان دولت ته هم نيول کيږي چې په سالمه او اړينه توګه د خلکو او ولس د سر، مال، ملي ګټو او عام المنفعه ځايونو ساتنه نه کوي. که چيرې یي په سمه توګه ساتنه کولی نو د هيواد په پلازمینې کابل په زړه کې د احمدشاه بابا په مينه کې ښوونځی سوځول کيږي؟

لیکنه : خوشحال آصفي