ایرانیان با آری گفتن به اصلاح طلبان، به سیاست های مداخله گرانهء محافظه کاران نه گفتند
نویسنده : مهرالدین مشید
مردم ایران با رفتن به پای صندوق های رای مشتی نه را برفرق اصول گرایان و محافظه کاران این کشور کوفتند. این انتخابات خشم و انزجار مردم ایران را بر ضد ملا های قشری و آنانی نشان داد که خود را تیکه داران تشیع می خوانند و بدین بهانه میلیون ها تومان را دزدیده اند و دارای ثروت های افسانوی شده اند. این انتخابات برای اصول گرایان تمامیت خواه در ایران نشان داد که چقدر مردم از آنان متننفر و بیزار اند. هرچند اصول گرایان در تمامی کشور های اسلامی لاف دینداری و پاسداری از ارزش های اصیل دینی را می زنند و اما در اصل اصول گرایی را ابزاری برای غارت های دینی خود قرار داده اند تا زیر پوشش دین خیلی قشنگ مردم را بدزدند و دزدی های شاخدار شان را توجیهء دینی کنند. انتخابات ایران چهرهء اصلی محافظه کاران مداخله گر ایران را به نمایش گذاشت. این انتخابات نشان داد که مردم ایران هرگز با سیاست های مداخله گرانهء آخوند ها در افغانستان، سوریه، عراق، یمن و کشور های دیگر موافق نیستند، این خواست خویش را با رفتن به پای صندوق های رای آشکار کردند و به آخوندها نارضایتی و به ستوه آمدن خود را به نمایش نهادند. این انتخابات نه تنها درجهء نارضایتی مردم ایران را از سیاست های استبدادی در داخل این کشور و مداخله اصولیون در امور کشور های دیگر نشان داد؛ بلکه شکست آشکار سیاست های محافظه کاران ایران را در سطح جهانی به نمایش گذاشت. این رای دهی تنها نه گفتن به اصولیون نه ؛ بلکه به نحوی مفهوم نه گفتن در برابر سیطرهء ولایت فقیه را نیز دارد. مردم ایران برای حامیان ولایت فقیه نشان دادند که قدرت پوشالی شان خلاف منافع اسلامی و ملی ایران است و در ضمن این شیوء مستبدانه جایکهء محکمی در دین و در جهان ندارد. ولایت فقیهء که جایگاهء استوار در مذهب تشیع را ندارد و از همین رو شمار زیادی از فقها و دانشمندان ایران مانند آیت الله منتظری و داکتر سروش و دیگران سخت با آن مخالف بوده و آن را دست ساختهء حلقهء خاصی می پندارند که از آن برای مشروعیت بخشیدن حاکمیت مستبدانهء شان بر ملت ایران استفاده می کنند. ولایت فقیه در ایران ابزار مداخله بر ضد کشور های اسلامی است و آخوند ها با استفاده از خوان ولایت فقیه چه فاجعه آفرینی ها نیست که در سایر کشور ها بویژه افغانستان و سوریه انجام نمی دهند.
از همین رو است که ولایت گرایان پس از انقلاب ایران با چنگ و دندان کوشیده اند تا مخالفان ولایت فقیه را از ایران برانند، ده ها تن از آنان را به زندان ها بفرستند و تبعید کنند. مردم ایران این بار توانستند بر رغم محدودیت های شدید شورای نگهبان که ده ها نامزد را به دلایل ناموجه از فهرست نامزدان بیرون کردند؛ اما باز هم توانستند که کج لنگی ها و کج کلاه های ولایت فقیه و حامیان شان را مانند آیت الله یزدی و آیت الله جنتی از صحنه برانند. یزدی ها جنتی ها که از آدم های دست راستی خامنه یی اند. از سال های متمادی بدین سو در صدد تحکیم حاکمیت مطلقهء خامنه یی بر مردم ایران بوده اند تا بتوانند زیر ریش ولایت فقیهء خواست های ضد دینی شان را بر مردم ایران تحمیل کنند؛ زیرا ولایت فقیه تیغ دو سره و چند دم در دست فقهای ولایت طلب ایران است تا از آن به شیوه های گونه گون استفاده کنند تا با استفاده از آن بر شماری حکم زندیق صادر کنند، شماری را هم تکفیر کنند، شماری دیگر را هم به عنوان خاینان به اصطلاح ملی به زندان ها روان کنند و ده های دیگر را هم به تبعید وادارند. از سویی هم با این تیغ صدها تن را مامور کشتار های بیرحمانه در سوریه و محل های دیگر کنند و تخم نغاق را در کشور های اسلامی کشت کنند. سپاهء پاسداران ایران در واقع نیروی ژاندارم ولایت گرایان برای مداخله در افغانستان و کشور های دیگر است. چنانکه هر روز انبار های اسلحه و مهمات ایرانی از ولایت های غربی افغانستان بدست نیرو های امنیتی کشور می افتد که از سوی سپاهء پاسداران ایران به مخالفان مسلح دولت داده می شوند. نه تنها این که همین حالا ده ها کمپ و آموزشگاه در ایران است که مخالفان مسلح افغانستان را آموزش می دهند و پس از تجهیز و تسلیح به افغانستان می فرستند. نه گفنن ایرانیان در برابر محافظه کاران در واقع نه گفتن به تمامی این گونه مداخله های ضد اسلامی و ضد همزیستی متقابل همسایگی است که با کلک های رنگین بر کارنامه های مداخله گرانهء آخوندها نه گفتند.
در حالی که ولایت فقیه با روح معتزلی تشیع سازگار نیست؛ زیرا اجتهاد در قلمرو تشیع در هر زمانی جاری و ساری است و هر مجتهد دارای داشتن شرایط اجتهاد حق دارد که بنا بر نیاز زمان دست به اجتهاد بزند و تا با اجتهاد خود زمان را به حرکت آورد و دین را از حالت رکود و ایستایی بیرون بکشد، به قول پیامبر رسالت راستین یک عالم دین طوری است تا همگام با زمان حرکت کند و گرانسنگی را که بنیادگذاردین چهارده قرن پیش برای رستگاری انسان نهاده است، به نیروی اجتهاد به حرکت آورد و چون سنگ شناوری از آنسوی زمان بدین سو در حرکت اش آورد تا باشد که دین در حصار زمان به سنگ بیجان مبدل نشود. رسالت مجتهد هم همین است و سخن پیامبر که گفته است” هر عالم امت من رسالت رسول های پیشین را دارد” هدف اش از چنین عالم دین است که نیازمند کرچ وکلاهء ولایت فقیه نیست؛ بلکه ولایت پویایی و بالنده گی دین و کشاندن دین به قافلهء زمان و نه گفتن به مرده پروری ها زیر نام دین است. دین یعنی پویایی و تحرک؛ زیرا هدف دین خدمت به انسان و ارتقای ارزش های انسانی است که از آن به عنوان عبادت تعببر شده است که این عبادت منحصر به بعد خاص نبوده؛ بلکه تمامی جانب های زنده گی را از اخلاق تا سیاست، فرهنگ، اجتماع، صنعت، هنر و… در بر می گیرد؛ زیرا اندکترین ایستایی و رکود در دین ضربه های سنگینی را بر خود دین و جامعه وارد می کند. نفی اجتهاد و اتکا به فقه قدیم معنای زیستن در قرن بیست و یک اندیشیدن در قرن هفت را دارد که با روح دین به کونهء قطعی سازگار نیست. پس با این نگاهء دین مدارانه ولایت فقیه را در کجای دین می توان سراغ کرد. در حالی که ولایت فقیه حکایت از تک رایی و استبداد دینی دارد که شبهء حکومت های تئوکراسی است که با حکومت اسلامی در تقابل است. ولایت فقیه یعنی به زنجیر کشاندن افکار اجتهادی ده ها مجتهد و قرار دادن آنان در خدمت یک حلقهء خاص زیر پوشس اولی الامر یا صاحب ولایت فقیه است. ولایت فقیهء یعنی شمشیری در دست یک شخص که بوسیلهء آ ن هر خواست خویش را زیر نام ولایت برمردم تحمیل کند. اکنون این ولایت بر تمامی عرصه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در ایران سایهء سنگین دارد که ایران را منزوی کرده است.
در این اواخر مردم ایران توانسته اند تا در نتیجهء تلاش های آقای روحانی اندکی پر و بال پیدا بکشند و جرات یافته اند تا راهء شان را از کج کلاه های ولایت فقیه جدا کنند. آقای روحانی توانست تابا به کاربردن دیپلوماسی بده و بستان روی معاهدهء اتومی اش با غرب به توافق برسد. این توافق هشتاد میلیارد دالر دارایی های ایران را در بانک های امریکا و میلیارد ها دالر دیگر را در بانک های اروپا آزاد کرد که این نمایانگر موفقیت چشمگیر روحانی است. وی توانست تا بر رغم سنگ اندازی های ولایت گرایان موفق به امضای توافقنامۀ اتومی با غرب شود. این توافق برامیدواری مردم ایران برای زیستن افزود. این معاهده شور و شعف تازه را در ایران بوجود آورد و امید واری ها برای رشد و شگوفایی بیشتر اقتصادی را در این کشو بوجود آورد که در نتیجه نفوذ روحانی و حامیانش را در ایران گسترش داد. پیروزی اصلاح طلبان و شکست اصول گرایان در انتخابات اخیر ایران این واقعیت را به اثبات رساند. مردم ایران توانستند تا در سایهء
پشتیبانی اصلاح طلبان جرات مندانه بر محافظه کاران نه بگویند. هرچند هنوز زود است که مردم ایران از سیطرهء ولایت گرایان بیرون شوند و از استبداد دینی آنان رهایی پیدا کنند؛ زیرا هنوز کوره راهان زیادی را در پیش دارند و حالا در خم یک کوچه رسیده اند که برای رهایی از سیطرهء ولابت گرایان باید از هفتاد خم و کوچه های دیگر عبور کنند تا از شر آخوندها رهایی پیدا کنند؛ زیرا آخوند ها از ۳۶ سال بدین سو با چنگ و دندان بر مردم ایران حکومت می کنند و تمامی حوزه های سیاسی و اقتصادی در انحصار آخوند ها است و گویی بر سینه های مردم ایران زانو زده اند. از این رو دشواری های زیادی را برای رهایی از چنگال آخوند های ولایت گرا ها در پیش دارند؛ اما حرکت اخیر سرآغازی برای شکستن سیطرۀ محافظه کاران و رهایی آنان از اسارت ولایت فقیه است.
حال که ایرانی ها با گفتن آری اصلاح طلبان را بر روی صحنه آوردند و با ابراز کردن نه بر ناف آخوند ها محکم کوبیدند و با این تصمیم جانانه آخوند ها را به موزۀ سیاسی ایران فرستادند و ایران را وارد فصل جدیدی کردند. پس بر اصلاح طلبان است که دست مردم را صادقانه بگیرند و به خواست های مشروع و انسانی آنان پاسخ مثبت بگویند. اصلاح طلبان به گونهء واقعی عمل کنند و سیطرهء آخوندها را که چون شمشیر ”دوگلس” بر فرق هر ایرانی سنگینی می کند، به دور زنند. در غیر این صورت اصلاح طلبان نه تنها ار پشتیبانی مردم محروم خواهند شد؛ بلکه در آینده جاده برای محافظه کاران هموارتر خواهد شد و اصلاح طلبان برای همیش شانس را اژ دست خواهند داذ که ضربهء آن جبران ناپذیر خواهد بود. پس بر اصلاح طلبان ایرانی است تا با پاسخ گفتن به خواست مردم ایران، دست دخالت سپاهء پاسداران و سایر شبکه های ایرانی را در افغانستان، سوریه، عراق، یمن، بحرین، سعودی و … کوتاه کنند و بگذارند که مردمان این کشور ها خود تقدیر خویش را رقم بزنند تا شبکه های استخبارات و اطلاعاتی ایران از دخالت بیجا و غرض آلود در امور آنان به گونۀ جدی اجتناب کنند. در غیر این صورت ماۀ عسل اصلاح طلبان در ایران شتاب زده و پیش از وقت به سر خواهد رسید. م مشید
