سو‌گ‌نامه‌یی برای انوشه‌ یاد فیضی صاحب آشنایی زیادی با شما نه داشتم، در مخیله‌ام نه می‌گذشت که روزی رکاب‌دار مهرورزی و شنونده‌ی مروارید‌گفتاری‌های تان باشم و‌ شاگرد بازی‌گوش دگری برای یک آموزگار دگرم. سیاقِ سیال و طیاقِ تیار از پوینده‌گی‌ها و پویایی‌های شما در دیگ تبحر به تبختر رفت و حاصل بویایی عطر سخن‌تان، فرونشاندن…