کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

په کوم مخ به راته ګورئ؟

عبدالصمد ازهر                                                                         ۲۵ / ۰۳ / ۲۰۲۲

طالبانو، تاسې چې د خپلو ژمنوو په خلاف د نجونو په مخ د ښونځيو وَرونه وتړل، افغان ولس ته او ګردې نړۍ ته اوس په کومو سترګو ګورئ.

ستاسو اوه کسيز کميسيون چې له وطنه وتليو علمي، ټولنيزو او سياسي موثرو کسانو د بيا راستنولو له پاره جوړ شوی، په کوم جرأت او لاسته راوړنې به له هغو سره مخامخ کېږي او کومه ژمنه به ورسره کوي؟! 

تاسې اوس په کومو سترګو له وطنوالو نه د مشروعیت اخيستو لار څارئ او په کومو سترګو له نړۍ نه دا تمه لرئ؟

دا خو ستاسو لومړنۍ هوډ ماتونه نه وه. تاسو ژمنه کړ‎ې وه چې تر جوړجاړي دمخه به کابل ته نه ننوخئ، تاسې ننوتئ او د ارګ تر دروازو رسېدلي وئ چې اشرف غني وتښتېد.

 تاسو عمومي بخښنه اعلان کړه، خو کسات اخيستو ته مو ادامه ورکړه. 

تاسو د انتقاد منلو ژمنه وکړه، خو خولې مو پر ټولو وګنډلې او مظاهرې مو وټکولې.

 تاسو پوهانو او استادانو ته د درناوۍ ادعا وکړه خو په عمل کې مو تحقير کړل او ډېر مو تېښتې ته اړ باسل. 

تاسې بيا بيا ويلي دي چې دا حکومت لنډ مهالی دی او ژر به ټول شمول حکومت جوړ شي، خو بې له ملا او چړي، نور په کې څوک نشته.

 تاسو هوډ ښوولی و چې اشغال به ختموئ او پر اسلامي اصولو برابر نظام به رغوئ، خو اوس د  دنيايي ګټو او مقامونو ترلاسه کولو په سر په خپلو کې سره په ټوکلو اخته ياست. داسې ډېرې بېلګې شته چې ستاسو هوډ او ستاسو ژمنې ماتوي او ستاسو پر خبرو او وعدو باور له منځه وړي. وروستۍ يې دغه د نجونو په مخ د ښوونځيو د وَرونو تړل دي.

مونږ خو تصور کوو چې يا په رښتيا سره مشر نه لرئ او ملا هيبت الله به یا له سره نه و او يا به دی هم ستاسو د پخواني مشر ملا محمد عمرپه سرنوشت اخته شوی وي او اوس به يې د ده په نامه، لکه ويل کېږي چې، مولوي عبدالبصير کېنولی وي چې هغه هم چا ته مخ نه ښکاروي. او يا که مشر شته او دا ژمنې هم د ده له خوا يا د ده په اجازې شوي دي، نو ولې بيا ترې سر غړونه کېږي؟! تاسو خو د يو لاس توب،  دسپلين او له مشرتابه نه د اطاعت غورې وهلې. نو دا ټوله ګډوډي، بې دسپليني او درواغ له کومه راځي؟ له پاسه، که له کابينې او د جګړې له قوماندانانو؟

خلک روڼ ځواب غواړي. نجوني او هلکان ښونځي او پوهنتونونه غواړي. وطنوال کار او خواړه غواړي. ملت رڼه او کارپوهه حکومتولي او وُرته ځواب ورکوونکی پورته تلونکی، نه شا ته غورځېدونکی، نظام غواړي. د واکمنۍ پر ګدۍ ناسته ځان ته وجایب لري. که واکمن وايي له خدايه يې وغواړه دا زما دنده نه ده، نو آيا د ده دنده همدا ده چې ښځې له ستوني راونيسي، ايسارې يې کړي، بنديزونه پرې ولګوي، ځان ته حرمونه جوړ کړي او د خلکو د تعليم، ګېډې او هوساينې مسووليت ونه مني؟ آيا اسلام او اسلامي نظام په همدې، او په لاس او غاړې پرېکولوپه درو وهلو او سنګسار کې خلاصه کېږي؟

ستغې او ترخې خو ځکه درته وايم چې له بده مرغه نرمې او رغونې خبرې ستاسو پام نه راګرځوي. کنه ما خو په ډېر دوستانه انداز ډېرې ضروري په اسلام برابرې سپارښتنې درته وليکلې.  که مو لوستي نه وي نو لاندې لينک خلاص کړئ.

http://howd.org/likene/2851-talebano-ta-cu-khbere.html

۲۵ / ۰۳ / ۲۰۲۲

۰۵ / ۰۱ / ۱۴۰۱