من چگونه می‌توانم در نجات جان یک جوان نقش ایفا کنم؟
علی صدارت :
رژیم ولایت مطلقۀ فقیه، نیازی حیاتی دارد که به هر شکلی که بتواند، خشونت را در جامعه عادی کند و رواج دهد. تا وقتی که تعداد کسانی که به تماشای اعدامها می‌روند (و یا حتی در مقابل تجاوزها به حقوق بشر منفعلانه سکوت می‌کنند و حتی در امنیت فضای مجازی و در راحت منزلشان هم به آن اعتراضی نمی‌کنند) زیادتر از تعداد کسانی است که وظیفۀ خود می‌دانند که در اعتراض به هر تجاوزی به هر حقی از حقوق هر انسانی عملی انجام دهند و قدمی (حتی هر چه به ظاهر کوچک) بردارند، جای تعجب ندارد که سرنوشت ما به لحاظ حقوقی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، علمی، اجتماعی،…. این باشد که هست!
برای رهائی از این سرنوشت، به هر وسیله‌ای باید پیوسته میزان خشونت را در جامعه، کاهش دهیم. افراد جامعه‌ای مردمسالار، به هر بهانه‌ای به کمک یکدیگر می‌شتابند و نسبت به هم مهربان هستند.
از محبت تلخها شیرین شود— از محبت مس ها زرین شود
از محبت دُردها صافی شود— از محبت دَردها شافی شود
از محبت مرده زنده می‌کنند— از محبت شاه بنده می‌کنند
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای، خبر از اعدام قریب الوقوع رسول حُلومی داد، جوانی که در ۱۷ سالگی مرتکب جرم شده و اکنون ۲۲ ساله است، در دادگاه جنایی استان خوزستان، به جرم قتل یک پسر نوجوان دیگر در یک نزاع، به اعدام محکوم شد و سال ۲۰۱۰ حکم بدون در نظر گرفتن به سن و سال او و دفاعیاتش تایید شد، حکم قصاص او اکنون به دایره اجرای احکام اهواز فرستاده شده و قرار است به زودی به اجرا گذاشته شود.
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای از جمله خواسته است که اجرای حکم اعدام این جوان، آقای رسول حُلومی متوقف گردد و در پرونده وی بازنگری شود. در این بیانیه، لزوم دسترسی به وکیل در تمامی مراحل دادرسی اشاره شده است. سازمان عفو بین‌الملل همچنین گوشزد نموده است ایران از امضاکنندگان عهدنامۀ حقوق کودک است و در این عهدنامه اعدام محکومانی که در زیر ۱۸ سالگی مرتکب جرم شده‌اند را ممنوع میداند.
برای درک اینکه قتل دولتی یک فرد، (حال آن فرد هر جرمی را مرتکب شده باشد، و بخصوص اگر آن فرد یک کودک باشد) مشکلی از جامعۀ خشونت‌زدۀ ما را حل نمیکند (و چه بسا که با اعدامها، بخصوص اعدامها در ملا عام، قبح تجاوز به حق حیات هم شکسته می‌شود، و دست رژیم در تجاوزها به حقوق بشرها بازتر می‌شود) خوب است اگر هموطنان بتوانند خود را جای این جوان و یا خانوادۀ وی مجسم کنند، و در این صورت و با لمس آن احساس، برای نجات جان این فرد (و هر فرد دیگری که در چنگال این نظام گرفتار است و یا خواهد شد) حداقل کوشش را وظیفۀ خود خواهند دید.
هر کدام از ما می‌توانیم با هر وسیله‌ای که در اختیار داریم (رسانه‌های مجازی چون ای‌میل‌های انبوه، بازفرستادن و یا فوروارد کردن ای‌میلها به لیست آدرس‌های خود به شکل ای‌میل‌های زنجیره‌ای، فیس بوک، جی پلاس، توئیتر، اس ام اس،…….) درآمیختن با افکار عمومی (ایرانیان در داخل و در خارج ایران، و نیز غیرایرانیان و همۀ شهروندان جامعۀ جهانی) میزان حساسیتها را در جامعه در مقابل هرگونه تجاوزی به هر حقی از هر انسانی، بالا ببریم.
از جمله به این ترتیب، اسلحه (اسلحۀ خشونت و ارعاب) در دست سرکوب‌گران پیوسته بی‌اثرتر خواهد شد.
در ماههای اخیر، گروهی هموطنان ما، با باور به کنش‌های خشونت‌زدا و با مراجعه به بستگان مقتول، آنها را تشویق به بخشیدن قاتل نموده‌اند و در کاهش خشونت در جامعه و در افزایش صلح و دوستی در کشور، هر یک به سهم خود نقشی ایفا کرده‌اند و به این ترتیب، در حد خود، دین خود را به بشریت و احقاق حقوق بشر، ادا کرده‌اند. امیدوارم که هرکدام از ما، در هر نقطه‌ای از دنیا که هستیم، با هر وسیله‌ای که در اختیار داریم، ابتکار و خلاقیت خود را شکوفا کنیم و با درآمیختن با افکار عمومی، از جمله با آشنایان و نزدیکان مقتول و “صاحب دم” و نیز هم‌وطنانی که در نزدیکی آنها زندگی می‌کنند، در نجات دادن جان یک انسان نقشی پیدا کنیم.
یادمان باشد که در این رژیم سرکوب‌گر، هر کدام از ما و یا هر کدام از عزیزان و جگرگوشه‌گان ما، به راحتی میتواند بجای رسول حُلومی باشد!
تیر ماه ۱۳۹۳ برابر با جولای ۲۰۱۴
