یازدهم سپتامبر؛ مبارزه با تروریسم یا چرخه معکوس تحول در…

نویسننده: مهرالدین مشید حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ نه تنها سیاست خارجی…

 آیا راه رشد غیر سرمایداری پاسخگوی  اهداف استراتیژیک خلقهای جهان…

مقدمه این را همه میدانند که در ایجاد جنبشها وحریانات تند…

استاد ګل پاچا الفت 

خدای بخښلی  استاد گل پاجا الفت  هغه  لوی  او وتلی…

د سیاسي ګوندونو په جوړولو او فعالیت کې د مرام…

 انسان له اوله په ټولنیز ژوند کې د ګډو موخو…

خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

بحران هویت ملی؛ ناکامی ملت سازی و به زنجیرکشیده شدن…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم قرن مبارزۀ سیاسی و فرهنگی و تبدیل…

سقراط، تیشه‌زنی به ریشه‌‌ی دانایی

دیدگاهی از مکتب دینی-فلسفی من بیش‌ از این نه می‌دانم. در…

«
»

مصالحه ی آغشته به خون 

                                نوشته ی : فروغی

      اخیراً دونالد ترامپ رییس جمهور امریکا در حالیکه از مذاکرات بسیار جدی و قدرتمند امریکا با طالبان خبر میدهد ، شک و تردیدهایش را در مورد امکان عدم موفقیت مذاکرات هم پنهان نمی نماید .

      او میگوید : « ما در حال مذاکرات بسیار جدی درافغانستان استیم که خیلی از مردم درباره ی آن نمی دانند … اما ما نمی دانیم که این روند موفق خواهد شد یا نه ، شاید نشود ، کسی نمی داند . »

     اینگونه اظهارات شک برانگیز و همزمان با آن تشدید کشتارهای وحشیانه در کابل و برخی ولایات ، بخوبی ثابت میسازد که  تلاشهای امریکا و نماینده ی خاص آنکشور برای مصالحه در افغانستان ، بی اثر ، اغواگرانه و فریبکارانه است .

      این کوشش ها نه برای صلح بلکه برای ادامه ی بی ثباتی ، برهم زدن روند انتخابات و تشدید قومگرایی صورت میگیرد .

       به باور آگاهان ، امریکا نه در سرکوب طالبان صادق است و نه درصلح با آنان .

     اساساً امریکا از بی معنایی صلح با گروهی که دیگران را نمی پذیرد بخوبی آگاه است . زلمی خلیلزاد نماینده ی خاص آنکشوربخوبی میداند که کم ترین خواست طالبان ، امارت اسلامی است که در آن ذره ای از احترام به سایر اقوام ، مذاهب و ایدیالوژی ها ، تساوی جنسیتی و حقوق اولیه ی انسانی گنجایش ندارد .

     اگر خلیل زاد و دولت مقتدر امریکا آرزوی پیروزی در جنگ با طالبان و  تروریزم اسلامی را می داشتند ، از مثال برجسته ی نابودی داعش در سوریه و عراق می آموختند .

    این که چرا امریکاییان تا هنوز نخواسته اند و نمیخواهند لانه های تروریستان را در افغانستان و پاکستان نابود نمایند ، برای همه پرسش برانگیز است .

    و این که  چرا آنان به جای تضعیف و نابودی بنیادگرایان اسلامی ، شایق شرکت آنان در قدرت دولتی استند هم خیلی پرسش برانگیزاست .

   همه میدانند که خلیل زاد و دولت مطبوعش ، ملت مظلوم ما را بازیچه پنداشته ، در همدستی با  نوکران دیسانتی شان وبرخی رهبران فاسد و شکم پرست جهادی ،  با آوردن طالبان در قدرت ، میخواهند باردیگر ملت عذاب کشیده ی ما را در زیر چتر سیاه ترین و افراطی ترین نیرو های اسلامی قرار داده ، کمترین دستآورد های مدنی را نیز از ما بگیرند .

    ناظران اوضاع افغانستان به این باوراند که امریکا به دلایل مختلف ، نه نیت پایان بخشیدن به بی ثباتی درافغانستان را دارد و نه توان آن را .

    مردم افغانستان برای نجات ازاین آشفته حالی ، فقط یک راه دارند  و آن بیداری واتحاد محکمتر است و بس . مردم باید به تلاشهای اغواگرانه و عوام فریبانه ی امریکا و نماینده ی خاص آن زلمی خلیل زاد باور ننموده ، یک مشت شوند و سرنوشت جنگ و صلح را خود رقم بزنند .

             تنها در پرتوبیداری واتحاد و با داشتن رهبران صادق ، خردمند و شجاع میتوان سرنوشت جنگ و صلح را معین نمود .