کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

له مغلګي نه تر سپېرې او له پاکستانه تر تاجيکستانه

عبدالصمد ازهر                                                                     ۱۷ / ۰۴ / ۲۰۲۲

کال ۱۳۲۸ل و، او زه د پغمان نمونې  لومړني ښوونځي د دريم ټولګي زده کوونکی وم. ښه مې په ياد دي چې د اصلاح په رسمي ورځپاڼې کې چې پلار ته مې راتلې، ما د پکتيا په مغلګي باندې د پاکستاني الوتګو د بمبارۍ خبر ولوست.  پلار مې له خپلو همکارانو او ځايي مشرانو سره هم په ډېر خپګان او قهرجنه توګه پر دې پېښې غږېده. هغه بد اثر او ژوره کرکه چې دغې ناوړې پېښې زما پر ماشومو ماغزو پرېښوده، تر اوسه لا په همغه قوت سره پاتې دي.

په تېرې نيمې پېړۍ کې پاکستاني نظاميانو ډېر او نه شلېدونکي تېري او رنګ رنګ جنايتکارانه کړنې زمونږ پر هېواد تر سره کړي دي، خو هغه څه چې دوی نن بيا  درې اويا کاله وروسته له مغلګۍ نه د خوست په سپېرې او د کنړ په شلتن ولسوالۍ کې وکړل هماغه زاړه پرهارونه يې بيا وسپړل. 

د سپېرې په څلورو کليو کې پاکستاني جت الوتکو د سهار په درو بجو، د مبارکې روژې د پېشنمي په مهال، پر ملکي ولس او د وزيرو کډوالو پر کورنيو، کوم چې کلونه پخوا د پاکستاني نظامیانو د نادودو له امله راکډه شوي ول، بمونه وغورځول، لسګونه کسان يې ووژل او لسګونه نور يې ټپيان کړل.

د ډيورنډ پر کرښه ګربزو کې يې هم له طالبانو سره په نښتې کې درې طالب پوله ساتونکي  ووژل. 

ها خوا، د کنړ په شلتن ولسوالۍ کې پاکستاني توپخانې او راکټونو پنځه ماشومان او يوه ښځه وژلي او ډېرۍ نور يې ټپيان کړي دي.

په نيمروز کې هم د پاکستاني ډزو له امله يو افغان وژل شوی او اته نور ټپيان شوي دي.

دا د يوه خپلواک هېواد پر ځمکنۍ بشپړتيا او ملي واکمني باندې بربنډ تېری او له نړيوالو قوانينو نه ستره سرغړونه ده. مونږ د دغو ناوړو تېريو په مقابل کې خپله ژوره کرکه څرګندوو او په کلکه يې غندو. له طالب چارواکو او په متحده ملتونو کې د افغانستان په نامه ناست پلاوي نه هم غواړو چې متناسب غبرګون وښيي او د امنيت شورا ته کلک رسمي شکايت وړاندې کړي.

زه د دې تر شا ستره دسيسه وينم. د امريکې په لمسون د پاکستاني نظاميانو له خوا د پارلمان له لارې له عمران خان نه د باور بېرته اخيستل، امريکې ته د جنرال باجوه او همدا رنګه د شهباز شريف له خوا د وفادارۍ اعلان او د طالب تر واکمنۍ لاندې افغانستان باندې سمدلاسه يرغل او کلکې ضربې وهل، ټول سره په اړيکه وينم. څو ورځې دمخه هم وويل شول چې د نيمروز په فضا کې د بې پيلوټه الوتکو الوتنو د ځايي خلکو پام وراړولی و. دا هم له امکانه ليرې نه ده چې پاکستاني نظاميانوامريکې ته د ښکاره يا پټې اډې په ورکولو هوکړه کړې وي. د عمران خان له تګ سره د طالبانو پر مخ سخت دريځه سياست نيول، خامخا يو بېخ لري.

له بلې خوا، د طالبانو په مقابل کې په رنګ رنګ نومونو د جګړييزو جبهواعلانېدل او په ځانګړې توګه د تاجيکستان له خوا د يونيسف او آغاخان بنياد په مرسته د هغه هېواد په سهيلي څڼده کې د احتمالي (!) افغان کډوالو له پاره د يوه پنډغالي جوړول، کوم چې يوه ښارګوټي ته ورته دی او زما په آند نه د کډوالو بلکه د جګړه مارانو له پاره جوړ شوی دی، د ډېرو بدو پېښو او د نورو تودو جګړو او وينو تويولو پر تابيا دلالت کوي. دا لومړی ځل دی چې د نړيوالو په مرسته په يوه هېواد کې مخکې له دې نه چې کومه جګړه روانه وي، تصوري کډوالو ته ښارګوټي په شان پنډغالی جوړېږي. د دې خبرې مانا دا ده چې د بلې جګړې تابيا نيول شوې ده او که د امريکې پر پلان پرمخ ځي نو پايله يې دا هم کېدای شي چې تاجيکستان له روسيې وربېل کړي.

طالب چارواکو ته لازمه ده چې د ناپوهۍ له خره راښکته شي، د خلکو پر حقونو او انساني آزادي ګانو سترګې پټول بس کړي په واکدارۍ کې له انحصار نه لاس واخلي، قانونيت او ولسواکۍ ته مخه کړي او نړيوالو ارزښتونو ته درناوی ولري، څو ولس ورسره ودرېږي. خدای دې نه کړي چې بيا زموږنږ پر هېواد غوبل پيل شي او دښمنان ګټه ترې واخلي.

۲۷ / ۰۱ / ۱۴۰۱

۱۶ / ۰۴ / ۲۰۲۲