غزه نماد سبعیت و قساوت طبقه سرمایه‌داری
شباهنگ راد
تصاویر مخابره‌شده از غزه به‌شدت گویا و در عین حال تکان‌دهنده‌اند. انجام‌دهندگان و مولدین آن‌ها، بویی از انسانیت و محترم شمردن بدیهی‌ترین نیاز انسان‌ها، یعنی، حق حیات، نبرده‌اند. همه، و به‌ویژه دولت‌ها و به‌اصطلاح مدافعان حقوق بشر، بیدارند و علیرغم ادعاها در دفاع از بی‌دفاع‌ترین انسان‌ها، سکوت کرده و در واقع همدست و همراه با تولیدکنندگان بزرگ‌ترین فاجعه انسانی در غزه هستند. ریاکارانه و عملاً جانب دولت سرکوبگر را گرفته‌اند و کمترین همدلی و همدردی با نزدیک به دو میلیون انسان رنج‌دیده محاصره شده غزه ندارند.
غذا را به روی کودکان و ستمدیدگان غزه بسته‌اند؛ آب و برق را قطع کرده‌اند و از هر طرف آن‌ها را در معرض تهاجم و جنایت‌کاری‌های خود قرار داده‌اند تا به قول خود از شر حماس خلاص شوند! حقیقتاً نمی‌توان تصاویر و خبرهای مملو از درد و رنجی که بر توده‌های ستمدیده، زنان، مردان و کودکان تحمیل شده است را مشاهده کرد و شنید و بی‌آنکه بر تنفر و انزجار خود نسبت به بانیان چنین وضعیتی افزود. نمی‌توان ادعای حمایت از حقوق بنیادین انسانی را داشت و هم‌زمان شاهد نقض آشکار آن بود. در چند روز اخیر، دولت سرکوبگر اسرائیل با بهره‌گیری از حمایت‌های بی‌دریغ دولت‌مداران بزرگ مانند امریکا و رژیم‌های منطقه، جان صدها نفر از جمله کودکان، زنان و ستمدیدگان غزه را گرفت و صدها نفر دیگر را مجروح کرد. این اقدامات پرده‌ای تلخ دیگر و بی‌رحمی علیه بی‌گناه‌ترین انسان‌ها توسط طبقه سرمایه‌داری در غزه است. به‌طور قطع، شرح فاجعه تاریخی غزه به‌طور کامل دشوار شده است و جهان تنها نظاره‌گر مرگ و میر روزافزون مردم، تخریب ساختمان‌های آسیب‌دیده بر اثر بمباران و شرایط ناگوار محرومان این منطقه است. همه این اتفاقات در دوران مذاکرات، اعلام آتش‌بس و به‌ویژه هم‌زمان با سفر ترامپ به منطقه خاورمیانه در حال رخ دادن بود و هست. عنصری که از یک‌طرف مدعی صلح و آرامش و بهبود زندگی برای مردم غزه است و از سوی دیگر، به دنبال فروش میلیاردها دلار تجهیزات نظامی به دولت‌های منطقه و ارسال سلاح‌های مدرن و پیشرفته به دولت اسرائیل می‌باشد. وی گستاخی را بار دیگر به اوج رساند و در ادامه سیاست قبلی مبنی بر کوچاندن اجباری مردم غزه به خبرنگاران در ابوظبی گفت: «ما به غزه نگاه می‌کنیم. و ما آن را رسیدگی خواهیم کرد. بسیاری از مردم در حال گرسنگی هستند». همچنین با اذعان به ویرانی غزه توسط دولت اسرائیل و در سر میز انعقاد قراردادهای تجاری با کشورهای پر از ثروت منطقه گفته است: «این‌طور نیست که شما سعی در نجات چیزی باشید. هیچ ساختمانی وجود ندارد. مردم زیر آوار ساختمان‌های فروریخته زندگی می‌کنند که قابل‌قبول نیست. می‌خواهم [غزه] یک منطقه آزاد باشد و اگر لازم باشد، فکر می‌کنم افتخار می‌کنم که امریکا غزه را داشته باشد، آن را بگیرد و آن را به منطقه آزادی تبدیل کند. بگذارید اتفاقات خوبی رخ دهد».
عجبا! از دیدگاه دولت کنونی امریکا و نجات توده‌های محروم غزه، تصاحب سرزمین میلیون‌ها انسانی است که دهه‌ها در تیررس دولت اشغالگر اسرائیل قرار گرفته‌اند و فاقد کمترین امنیت جانی و زندگی هستند. غزه نزدیک به دو سال است که به طرز غیرقابل‌تصور تحت حملات گسترده و استفاده از سلاح‌های پیشرفته و دست‌ساز امریکا، انگلستان، آلمان، فرانسه و دیگر دولت‌های وابسته منطقه مورد تعرض وحشیانه قرار گرفته است، در این میان، ترامپ به‌تازگی به یاد رسیدگی به آن و به فکر گرسنگی مردم و کودکان غزه افتاده است! در تلاش است با تصاحب سرزمین فلسطینیان و کوچاندن آنان، آن منطقه را آزاد و آباد کند! میخواهد در چهارچوب سیاست‌های گذشته، مانند تصاحب سرزمین کانادا و غیره، آزادی را به ارمغان آورد و صلح را در جهان سرمایه‌داری برقرار کند!
نماد توحش و زیاده‌خواهی و در عین حال تحمیل یگانه دولت بی‌مانند جهان به دیگر جوامع سرمایه‌داری به وضوح قابل مشاهده است. موضوعی که گزافه‌گویی است و به‌ویژه جهان انسانی از زمان هفت اکتبر نشان داده است، اینکه غزه متعلق به توده‌های محروم و صاحبان اصلی آن است. نشان این نظر را می‌توان در مقاومت و پایداری مردم فلسطین در برابر رژیم اشغالگر اسرائیل و همچنین در حمایت میلیون‌ها حامی محرومان غزه در اقصا جهان به عین مشاهده کرد. مردم غزه با همراهانشان در سراسر جهان اعلام کرده‌اند که غزه نه تسلیم‌پذیر است و نه قابل فروش. برای اینکه سرزمین مادری انسان‌های محرومی است که هدف و آرزویشان زندگی کردن و بهره‌گیری از امکانات و ثروت‌های متعلق به خودشان است. جانیان بشریت به منابع و ثروت‌های غنی زیر آب‌های غزه چشم دوخته‌اند و به همین دلیل با راه‌اندازی سازمان‌های مسلح و ارتجاعی همچون حماس، غزه را ناامن کرده‌اند و با تمام تلاش در صدد هستند تا صاحبان اصلی آن سرزمین را مجبور به خروج اجباری کنند. بی‌سبب نیست که از اجرای طرح درازمدت خود مبنی بر گسترش سرزمین اسرائیل و به تبع آن دست‌درازی به میدان‌های گاز و نفت اکتشافی در آب‌های سرزمین فلسطینیان و دریای مدیترانه دست برنمی‌دارند. موضوعاتی که از سال 1999 با جدیت بیش از پیش و با سرکوب در دستور رژیم اسرائیل به یاری دولت‌های امریکا، انگلستان و دیگر کشورهای اروپایی قرار گرفته است. بی‌علت نیست که چند روز قبل در مخالفت با اعتراضات داخلی در اسرائیل مبنی بر آزادی گروگان‌ها، نتانیاهو اعلام کرده است: «هدف من نه ازادی گروگان‌ها، بلکه تصاحب کامل غزه و بیرون راندن مردم از غزه است».
اوج گستاخی و بی‌رحمی را به آسانی می‌توان در افکار و کردار تولیدکنندگان وضعیت فعلی مشاهده کرد. یکی قصد دارد غزه را به «منطقه آزاد» تبدیل کند، در حالی که دیگری به دنبال کوچ اجباری و جمعی مردم آن، با هدف تسلط و غارت ثروت‌های طبیعی زیر دریا است. با توجه به این شرایط، تردیدی وجود ندارد که هیاهوهای پیرامون صلح‌طلبی و نجات مردم غزه، یا حتی «مبارزه و نابودی» حماس نیست. چرا که حماس دست‌ساز خودشان و مجری سیاست‌های اربابانشان در منطقه خاورمیانه است. حماس نه تنها نماینده و حامی واقعی مردم فلسطین نیست بلکه یکی از بازیگران اصلی در جهت پیشبرد اهداف امپریالیستی و منافع دولت اشغالگر اسرائیل در سرزمین فلسطین و منطقه خاورمیانه به شمار می‌آید. مشخص است که مردم غزه و دیگر توده‌های فلسطین تنها هستند و هیچ نیروی سازمان‌یافته و مستقیمی در برابر جنایات دولت اسرائیل و حامیان بزرگ و منطقه‌ای آن ایستادگی نمی‌کند. علاوه بر آن، واضح است که موضع حاکمان جهانی و منطقه خاورمیانه در برابر اتفاقات و رویدادهای فاجعه‌بار، روشن و همسو با دولت اشغالگر اسرائیل است و با وجود تصویب مکرر قطعنامه‌هایی در محکومیت اسرائیل، نتوانسته است مانع جلوگیری از فاجعه تاریخی در غزه شود. چرا که از یک طبقه و در تولید تنش‌های بیشتر و جنگ‌های مخرب ذینفع هستند.
بنابراین تا زمانی که بنیادها و سیاست‌های عده‌ای محدود بر مردم غزه و سایر جوامع محروم جهان حکمرانی می‌کند، اوضاع مردم فلسطین، سودان، سوریه، لیبی و غیره وخیم‌تر و دردناک‌تر خواهد شد. علاج در عروج سازمان مطابق با منافع توده‌های محروم غزه، در مقابله با سیاست‌های اشغالگرانه و طمع‌ورزی قدرت‌مداران بین‌المللی و دولت‌های وابسته‌ای مانند اسرائیل در منطقه خاورمیانه است. سازمان و نیرویی که زبان مردم محروم غزه و در مقابلِ طرح‌های خطرناک امپریالیستی برای تصاحب سرزمین و منابع زیرزمینی، مانند نفت و گاز، به‌صورت عملی ایستادگی کند.
18 مه 2025
28 اردیبهشت 1404
