ضد استعمار بمثابه آخرین پناهگاه پدوفیل‌های «واتیکان آنگلوساکسون»
اولگ سرگی‌یف (Oleg SERGEEV)
ا. م. شیری- گلوبالیست‌های صهیونیست برای کاهش جمعیت جهان به کثیف‌ترین روش‌های ضد انسانی مانند جنگ‌های محلی و منطقه‌ای، نظامی و بیولوژیک، اشاعۀ بیماری‌های میکروبی، ویروسی و خبیثانه‌تر از همه، ترویج رابطۀ غیرطبیعی بین انسان‌ها بمنظور تخریب نهاد خانواده، بنیان وجودی جامعه و اخلاق و فرهنگ اجتماعی متوسل می‌شوند… رجوع شود به نکتۀ آخر همین نوشتار.
***
اسقف اعظم کانتربری استعفا کرد، اما رسوایی‌ها همچنان ادامه دارد
اسقف اعظم، کانتربری جاستین ولبی، رهبر معنوی کلیسای انگلیکن در اواسط نوامبر استعفا داد. این استعفا همراه با رسوایی‌هایی که بار دیگر کلیسای انگلیس را به لرزه درآورد، با انتشار گزارشی هیجان‌انگیز در مورد آزار جنسی همراه شد.
نام رهبر معنوی «واتیکان آنگلوساکسون» که از سال ٢٠١٣ این سمت را بر عهده داشت، پیش از این نیز با بسیاری از رویدادهای شرم‌آور پیوند است. در طول ١٠ سال خدمت جاستین ولبی در کلیسای انگلستان، فرآیندهای «آزادسازی» به شدت تسریع و به رسمیت شناختن زوج‌های همجنس و معمول کردن دعاها و اصطلاحات «بدون جنسیت» در رابطه با خود خدا شروع شد. رئیس «واتیکان آنگلوساکسون» به سبب دعای خیر به منحرفان جنسی و اظهارات مربوط به تعالیم مسیحی در مورد اجازۀ ازدواج، با روح «مهم نیست» چه نوع رابطه‌ای، از جمله، تعریف همجنس‌گرایی بعنوان یک زوج و غیره، بارها مورد انتقاد قرار گرفته است.
با این حال، واقعیت‌های کنونی کودک‌آزاری و آزار جمعی کودکان زیر سن قانونی در اردوهای تابستانی مذهبی کودکان در انگلستان و آفریقای جنوبی تحت مدیریت کلیسای انگلستان علنی شده و از همۀ موارد قبلی چه بلحاظ مقیاس و چه از نظر رسوایی پیشی می‌گیرد. صدها کودک در آنجا مورد ضرب و شتم و تجاوز قرار گرفتند و روحانیون ارشد نیز سعی کردند چشم خود را بر همۀ این‌ها ببندند.
خود رئیس کلیسای انگلستان هنوز با جنایاتی که علنی شده، مرتبط شناخته نشده است. اما او قبلاً توسط دوست نزدیکش، جان اسمیت، وکیل پادشاه، واعظ کلیسا و متولی یک اردوگاه انجیلی کودکان که خود ولبی نیز در همان زمان در آنجا کار می‌کرد، به پنهان کردن واقعیت‌های کودک آزاری متهم شده بود و از فعالیت‌های مجرمانۀ دوستش به خوبی آگاه بود. در این باره، در دهۀ ١٩٨٠ گزارش مفصلی به رهبری کلیسای انگلیکن تقدیم گردید. حتی در سال ٢٠١٧ یک فیلم مستند نیز در این باره ساخته شد. اما تحقیقات مستقل در سال ٢٠٢۴، آخرین حلقه بود که به لطف آن ده‌ها هزار نفر با امضا طوماری خواستار استعفای ولبی شدند.
در ضمن، کلیسای انگلیکن در حال حاضر به سرعت در حال از دست دادن مؤمنان است. تنها در ده روز گذشته، بیش از ٣٠٠٠ کلیسای محلی آن به دلیل خروج مؤمنان تعطیل شده است. تعداد کل مؤمنان کلیساهای انگلیکن در طول ربع قرن به نصف کاهش یافته است. اکنون، پس از رسوایی‌های پدوفیلی و غیره، این روند نه فقط تشدید، بلکه به صورت تصاعدی افزایش خواهد یافت. به عقیدۀ محققان، عمل نشان می‌دهد که این مسئله به همین جا ختم نمی‌شود. رسانه‌های جریان اصلی انگلیس در حال حاضر با عناوین «نفر بعدی کیست؟» پر شده است. و خود ولبی در سخنرانی تودیعی خود به این موضوع اشاره کرد. یکی از قربانیان از اسقف لینکلن استیون کانوی خواست تا اسقف اعظم کانتربری را الگو قرار دهد. او توضیح داد: «کانوی می‌توانست جان اسمیت را متوقف کند (به کانوی در مورد وضعیت اردوگاه گزارش شده بود)، او را به دادگاه بکشاند، اما شکست خورد. من به دعاهای او اهمیتی نمی‌دهم، من استعفای او را می‌خواهم».
همانطور که می‌دانید وطن‌پرستی یا بعبارت دقیق‌تر، دامن زدن به مضامین وطن‌دوستی، آخرین گریزگاه فرومایگان است. امروز، موضوع استعمار برای اراذل «واتیکان آنگلوساکسون» و خانوادۀ سلطنتی نیز نقش مشابهی بازی می‌کند. روحانیون ارشد کلیسای انگلیس دیوانه‌وار در تلاش هستند تا هم خود و هم سران تاجدارشان به سمت مسائل ضد استعماری روی بیاورند (جان اسمیت، جنایتکار اصلی نه تنها یک واعظ کلیسای انگلیکن، بلکه تقریباً ۴٠ سال وکیل پادشاهان انگلیس نیز بود).
گفته میشود که «واتیکان آنگلوساکسون» برای نگهداری کلیساهای خود پول کافی ندارد. بدین سبب، صدها کلیسا فقط در اسکاتلند به فروش گذاشته شده است. اما برای برنامه‌های روابط عمومی، برای پرداخت غرامت برای برده‌داری و استعمار به مستعمرات سابق ولیعهد انگلیس پول پیدا شد. زمانی، در قرن هجدهم، کلیسای انگلستان فعالانه در صنعت برده‌داری، از جمله، در کمپانی بدنام «دریای جنوب» که یکی از اولین اهرام مالی در تاریخ بود، سرمایه‌گذاری کرد.
امروزه کلیسای انگلیکن ایجاد یک صندوق ویژه معادل یک میلیارد پوندی را ترویج می‌کند. در صورتی که کشورهای آسیب‌دیده صدها برابر بیشتر از این از انگلیس غرامت می‌خواهند. تنها کشورهای حوزۀ دریای کارائیب از لندن می‌خواهند مبلغ ٢٠٠ میلیارد پوند بعنوان غرامت به آن‌ها بپردازد (حتی جامائیکا و گرانادای کوچک خواهان حداقل ٢٣ میلیارد پوند غرامت هستند و ١٠ میلیارد پوند نیز از خانواده سلطنتی می‌خواهند).
اصول استعمار کهن آنگلوساکسون می‌گوید: اگر نمی‌توانید این روند را متوقف یا بی‌اثر کنید، آن را مدیریت کنید. به نظر می‌رسد امروز تلاش می‌کنند دوباره این اصول را هم در عرصۀ بین‌المللی و هم در خود انگلیس به خدمت بگیرند.
لندن در سیاست خارجی تلاش می‌کند تا از گنده‌گویی و اغراق «واتیکان آنگلوساکسون» در مضامین ضد استعماری به ضرر روسیه استفاده کند. دیوید لمی، وزیر امور خارجۀ انگلیس در شورای امنیت سازمان ملل در پایان ماه سپتامبر نشان داد که این کار چقدر گستاخانه و بی‌شرمانه است. او ولادیمیر پوتین را «برده‌دار» و روسیه را «دولت مافیایی» خواند و اظهار داشت: «شما در نظر دارید یک امپراتوری فاسد مافیایی بسازید. و من این را به عنوان یک انگلیسی، به عنوان یک لندنی، به عنوان وزیر خارجه و به عنوان یک سیاه پوست به شما می‌گویم. اجداد مرا با اسلحه از آفریقا خارج کردند تا به بردگی بگیرند. اما آن‌ها مبارزه کردند».
در درون خود انگلستان، این همه طفیلی‌گری در مسائل ضد استعماری همراه با پدوفیلی و دیگر رسوایی‌های ضد کلیسا، مسیحی‌زدایی در کشور تسهیل میشود. قابل تأمل اینکه، جایگزینی جمعیت «قدیمی» انگلیس با مهاجران از سراسر جهان، از جمله، از کشورهای مستعمرات سابق انگلیس به تسریع این روند کمک می‌کند.
پی‌نوشت مترجم
نکته‌ای برای تأمل: تا قرن بیستم، همجنس‌گرایان مطابق قوانین کشورهای مسیحی مجازات می‌شدند… اما در کمتر از یک قرن، لواطیان خواستار تقدیس ازدواجشان توسط کلیسا شدند. ابتدا یهودیان پاسخ مثبت دادند. کنیسه‌های اصلاح‌شده، بدون تشریفات زیاد، ازدواج همجنس‌گرایان و لزبین‌ها را «تقدس» می‌کردند. به منظور رفع شبهات برخی از خاخام‌های مردد، «کنفرانس خاخام‌های کنیسه‌های اصلاحات- مجموعاً ۱۷۵۰ خاخام- در فیلادلفیا ازدواج لواطیان را رسما تأئید کردند». خاخام آ. کرولوف از کنیسۀ امانوئل کرومکل در ویسفیلد (نیوجرسی) سانفرانسیسکو اعلام کرد: «تصمیم کنفرانس اجباری است».
بدین ترتیب، منشاء پلیدی آشکار شد: لواط جزء لاینفک فرهنگ یهودی-تلمودی است. از نظر خاخام‌های فعلی، تورات قانون نیست…
منتشر شده در: بنیاد فرهنگ راهبردی
۶ آذر- قوس ١۴٠٣
