کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

سپيڅلی شعار سپیڅلي خلک

خدای ، هېواد ، دنده

افغان امنيتي دفاعي ځواکونه هغه قوت دی چې هره ورځ په لسګونو قربانيان ورکوي. دوی عملاً د هيواد او خاورې له دښمن سره په کرغېړنه جګړه کې ښکېل دي. دوښمن مو دومره پست او ټیټ دی چې په پوره بې شرمۍ او سپين سترګۍ د خدای ج د عبادت پر مهال د خدای په کور هم خوندي نه دی. امنیتي ځواکونه مو له داسې خطرناک دښمن سره لاس او ګریوان دي چې د مذهب خنجر يې په لاس کې دی او د پاکستاني ملا فتوا ورسره ده، هر رنګه يې چې زړه وغواړي فتوا صادروي او د امنیتي ځواکونو وينه ځان ته حلاله بولي.

دلته جګړه پردۍ ده او قرباني يې افغان ولس دی چې تر ټولو ډيره قرباني مو امنیتي ځواکونه ورکوي. دوی د سر او مال د خپل هیواد، خلکو او ناموسونو د دفاع په خاطر په لاسونو کې نيولی او له داسې دښمن سره مقابله کوي چې تر پرونه ورسره د بهرنيانو د مالي ملاتړ او تجهيز تر څنګ مذهبي جواز هم په لاس کې و. خو له نيکه مرغه له هغې ورځې راهيسې چې په افغانستان کې د وسله والو جګړه د بيلابيلو مذهبي مراجعو لخوا ناروا او مردوده ګڼل شوې؛ له وسله والو مخالفانو د افغانانو د وژلو په ځانګړې توګه د افغان امنیتي ځواکونو د وژلو جواز اخيستل شوی دی.

له وړاندې همدا حقيقت موجود و چې افغان امنیتي ځواکونه د ولسونو او نواميسو د ساتنې لپاره جنګيږي او هغوی چې د خاورې او ولس په دفاع کې خپل ژوند له لاسه ورکوي شهید بلل کیږي. خو له يو شمېر خلکو سره دا غلط فکر هم موجود و چې له افغان امنيتي ځواکونو سره د وسله والو مخالفانو جګړه يې په حقه ګڼله او ورته يې مذهبي رنګ ورکولو. همدا لامل و چې په ځینو ولايتونو کې به ملا امامانو د وسله والو مخالفانو له ډاره د افغان امنیتي ځواکونو د شهيدانو جنازې نه کولې. خو اوس چې دیني عالمانو د وسله والو جګړه فتنه وبلله نو له وسله والو طالبانو څخه د جګړې مشروعیت واخيستل شو.

بل لورته بيا ځینې رسنۍ د افغان امنيتي ځواکونو د شهيدانو په حق کې جفا کوي او هغه ساتونکي مو چې له دوښمن سره په مقابله کې خپل ژوند له لاسه ورکوي، ورته د شهيد کلمه نه بلکې د وسله والو مخالفانو په شان ورته د وژل شوي کلمه کاروي. په داسې حال کې چې په نورو اسلامي هيوادونو کې په ځانګړې توګه ګاونډي هيوادونو ايران او پاکستان کې د حکومتي ځواکونو وژل شوي ته د شهيد او د مخالفانو وژل شويو ته د هلاک شويو کلمې کاروي. که څه هم د اسلامي اصولو له مخې دا د هر افغان سرتيري چې د هيواد او خلکو څخه په ساتنه کې خپل ژوند له لاسه ورکوي حق دی چې ورته شهيد وويل شي خو له بده مرغه چې رسنيو مو په دغه برخه کې د افغان امنیتي ځواکونو په حق کې جفا کوي.

له دغو ستونزو ورهاخوا ځينې نورې ستونزې هم شته چې اوسمهال ورسره افغان امنيتي ځواکونه لاس او ګريوان دي. د حل لپاره يې بايد حکومت او اړوند ارګانونه خپل مسوليت ادا کړي. لاندې ځینو مهمو او ضروري اړتياوو ته اشاره کیږي چې بايد د حکومت لخوا ورته جدي پاملرنه وشي.

  1. په امنيتي ځواکونو کې مکافات او مجازاتو فرهنګ عام کول
  2. له کابل بانګ څخه پرته په خپلو قرارګاوو کې ورته د معاشونو اخيستلو زمينه برابرول
  3. ټولو امنیتي ځواکونو ته د ارواح پوهنې کورسونه دايرول څو په آسانۍ سره د څېرې په کتلو سره دوښمن وپيژني
  4. د ليکو چاڼول او له منځه يې د خاينو او نفوذي اشخاصو ويستل
  5. د هيواد پالنې او وطندوستي په اړه ورته له تعلیمي دورې پرته هم زده کړه او ذهنيت ورکول
  6. د جګړې په لومړۍ کرښه کې جنګېدونکو سربازانو او افسرانو امتياز زياتول
  7. له هرې قرارګاو او ټولي څخه وړ افسرانو ته بهرني بورسونه ورکول
  8. په جګړه کې د شهيدو سربازانو او افسرانو کورنيو ته د حکومت لخوا د سرپناه ځايونه او هره مياشت کورنی خرڅ ورکول
  9. په جګړه کې د ټپیانو کورنيو سره د ټپي د درملنې لپاره مالي مرسته کول څو هغه ټپيان چې ټپونه يې ژور دي د درملنې لپاره بهرنيو هيوادونو ته انتقال شي
  10. د هغه افسرانو او سربازانو کورنيو ته چې د جګړې په لیکو کې جنګيږي او په اخترونو کې هم کورونو ته تللی نشي او د ولس لپاره خدمت کوي، کورنۍ ته يې د اختر او روژې خرڅ ورکول
  11. د امنیتي ځواکونو رهبریت اصلاح کول
  12. د جګړې پر مهال ورته د کابل له امر پرته د اجراتو صلاحيت ورکول
  13. په عصري وسلو او تجهيزاتو سمبالول

لیکنه : خوشحال آصفي