برگردان، یا همان واژه‌ی شناسای عربی ترجمه

محمدعثمان نجیب نماینده‌ی مکتب دینی-فلسفی من بیش از این نه می‌دانم از گذشته‌‌های…

چرا صدای گاندی ها در کوهستان‌های افغانستان پژواک نیافت ؟

نویسنده: مهرالدین مشید جغرافیای خشونت، سیاست قبیله‌ای و غیبت ماندلاها در…

جمعبندی غیر تحلیلی از جریانات اخیر نظامی و دپلماتیک افغانستان…

آنچه سیاسیون و نظامی های پاکستان پس از حملات هوایی…

                     یک گرفتاری با مافیا

محمد عالم افتخار         و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و…

فلسفه سیاسی فردوسی و روانشناسی ترس در شاهنامه

دکتر بیژن باران نتیجه‌گیری. شاهنامه فردوسی چیزی بیش از یک…

سناریوی براندازی طالبان؛ از سوی پاکستان و ایران!؟

نویسنده: مهرالدین مشید براندازی طالبان واقعیت ژیوپولیتیک یا توهم تحلیل گران دراین…

دو کنیز در سحرگاه فلسفه یونان

Greece Philosophie.2800j. آرام بختیاری فلسفه یونان؛ افسانه و عرفان، منطق و برهان. در…

جنگی حاجی

آقای "جنگی حاجی" (به کُردی: جەنگی حاجی) با نام کامل…

 شانسی برای نجات افغانستان باقی مانده یا فرصت‌ها از دست…

نویسنده: مهرالدین مشید بیداری وجدان جمعی مردم؛ بازسازی مشروعیت سیاسی این پرسشی…

مارکسیسم قلب جوانان را تسخیر می‌کند

ا. م. شیری «چگونه یک ایدئولوژی غربی مانند مارکسیسم می‌تواند در…

عالم تنهایی 

رسول پویان  آزاد و ســرافـــرازم در عـالـم تـنهـایی  عشق و دل بیدار است تا…

هرمشکل حل گردد

امین الله مفکرامینی           2025-10-11! نازم آن قامت رسـا که نگردد خـــــــم زاِدبــــار همــتـــــــی…

جګړه او ورور وژنه د هېواد ستونزې نه شي حل…

 نور محمد غفوری سریزه نیمه پېړۍ کېږي چې په افغانستان کې جګړه…

پاکستان؛ درگیر جنگ نیابتی هند یا اسیر میراث تروریست‌پروری های…

نویسنده: مهرالدین مشید پیاله کافی؛ دیروز زهری به کام مردم افغانستان…

مذاکره هیئت های افغانستان و پاکستان

در ترکیه از دید حقوق بین الملل عمومی این نشست‌ها برخاسته…

خُردشدن کرزی نزد پرویز مشرف و خُردساختن کشور، توسط کرزی…

بازخوانی تاریخی نه چندان دور محمدعثمان نجیب من در دوران نخست حکومت…

احمدشاه بابا

احمدشاه بابا نومیالی اتل، غښتلی، توریالی او پیاوړی ملي شخصیت:  احمدشاه…

«چپ نو» و سوسیال‌دموکراسی در افغانستان

نور محمد غفوری «چپ نو» و سوسیال‌دموکراسی در افغانستانبازاندیشی در ایدئولوژی…

تهدیدهای پاکستان برضد افغانستان؛ از سیاست بازدارندگی تا بازی ژئوپولیتیک

نویسنده:  مهرالدین مشید از سیاست بازدارنده گی تا تغییر در رهبری…

بحران مالی سازمان ملل و فاجعه انسانی در افغانستان

آزمونی برای تعهد جهانی به انسان‌دوستی و چندجانبه‌گرایی سازمان ملل متحد…

«
»

روز سی ام جنبش اعتراضی مردم ایران !

بعد از یک ماه حضور تیز مردم ایران در کف خیابان ، شاید هیچ زمانی نیازی به تحلیل و حدس نباشد . اما قطعا مثبت و زیبا است . در این مدت یک ماهه شاهد زیبایی های مردم در خیابان بودیم و من شخصا شاهد نکته جالبی بودم .

همزمان با اعتراضات مردم در خیابانهای ایران ، در خارج ایران هم آکسیونهای حمایتی مختلفی در همه شهرها برگزار شد . در ژنو 3 بار شاهد بودم .

بار اول تعدادی از طرفداران نظام سابق سلطنتی با توپ پر آمدند و همان جا میخواستند با لومپنیسم خاص خودشان رهبری و شعارهاشان را تعیین کنند و حتی کار به مشارجره بین مردم و طرفداران سلطنت کشید …

بار دوم آمدند و البته تعدادشان به انگشتان دست هم نمیرسید . وقتی چشمشان به جمعییت و شعارها افتاد انگار دیپرس شده باشند رفتند و گوشه ایی مشغول تماشا شدند …

بار سوم هم آمدند خانم مسنی پرچم و نمادهای شاهی را خواست بالا ببرد که با آن جمعییت و شعارها انگار پشیمان شده باشد کمی فکر کرد و پلاکارد را به همان حالت مچاله برگرداند در کیفش و همراه با بقیه شعار میداد مرگ بر دیکتاتور …


چند لحظه بعد بهش گفتم خانم محترم شما نگو مرگ بر دیکتاتور ، بگو مرگ بر دیکتاتوری …


با تعجب گفت فرقش چیست ؟ گفتم دیکتاتوری یک فرهنگ است که فقط خودش و حزب خودش را میشناسد . ولی دیکتاتور وزن فردی دارد که میوه همان فرهنگ است !


گفت : نمیفهمم چی میگی ولی باشه . و بیچاره آن نمادهای سلطنتی که در کیف حاج خانم داشت فحش میخورد .

شخصا نمیتوانم و نمیخواهم عقاید متفاوت دیگران نباشد . سلطنت و حوزه علمیه و بقیه ها حق دارند بُتها وسمبلهای خودشان را در موزه شخصی نگه دارند و هر روزآن را سجده کنند ولی اگر تلاش میکنند عقیده خودشان را به زور به جامعه بکشانند آنجا جای سکوت نیست .

دلخوش نباشید به شعار رضا شاه روحت شاد ، که وزارت اطلاعات پخش میکرد جهت انحراف اذهان .  دلخوش نباشید به مدیایی که تلاش میکند فقط یک جایی برای بازماندگان سلطنت در جامعه سیاسی ایران باز کند همان مدیایی که سال 1357 در خدمت خمینی بود . ارباب رسانه میفهمد 43 سال سرکوب و  خفقان فاشیستهای دینی حاکم در ایران فشار و بارش روی دوش همه بود به جز بازماندگان سلطنت …

این جنبش اندازه دهان هیچ فرد یا گروه خاصی نیست . شبیه به هیچ لحظه ایی از گذشته هم نیست جدید و عجیب است . جنبشی که فقط زیبا و بزرگ است بزرگتر از حتی خاورمیانه . جنبشی از جنس زن . محکم و لطیف مثل ابریشم . مردمی را در خیابانها میبینم که از تمام سمبلهای دیکتاتوری منزجر است چه تاج باشد و چه عمامه … ! بازماندگان سلطنت و بقیه مدعیان سیاسی ایران هنوز فرصت دارند تا پلورالیسم را یاد بگیرند . ولی کم…

فعلا بگذارید تا نسل کف خیابان کارش بکند و همانها خواهند گفت چه میخواهند و بقیه چگونه میتوانند و باید باشند این نسل زیبای کف خیابان یاد میدهد و بقیه بهتر است از حالا یاد بگیرند .

به اطلاع بازماندگان نظام سلطنتی سابق برسانم اگر واقعا به سیاست علاقه دارند حزب و جبهه سیاسی خودشان را بسازند و از حالا تمرین کار جدی سیاسی کنند . فقط شاه شدن و مفت خوری تمرین نمیخواهد !

ولی اگر فکر میکنند مردم در خیابان کشته و زخمی و اینا… بعد یک شاه لازم دارند برای حکومت کردن…به شکلی کودکانه ایی سخت در اشتباهید . انواع شاه مشروطه و غیره هم یعنی مسخره کردن شعور مخاطب قرن 21 !

نظام پادشاهی تاریخا سمبل دیکتاتوری درایران بود و حکومت اسلامی سمبل فاشیسم دینی…

اسماعیل هوشیار

15.10.2022