رئیس دولت اسلامی، خلیفه ابراهیم، عضو جدید سازمان قدرتمند اوپک ؟

پپ اسکوبار

ترجمه توسط حمید محوی

مرکز مطالعات جهانی سازی، 03.نوامبر.2014

رئیس دولت اسلامی، خلیفه ابراهیم، به عبارت دیگر ابوبکر البغدادی به انضمام پدرخواندگان او که جزء کلان مالکان دلارهای نفتی جهان هستند بی وقفه موجب شگفتی ما می شود. عملاً خلیفه به یکی از تولید کنندگان نفت تبدیل شده و ارتقاء او به چنین جایگاهی در حدی رسیده که می توانیم او را شایستۀ عضویت در سازمان کشورهای تولید کننده نفت (اوپک) تلقی کنیم. از چند وقت پیش، مزدوران مسلح تکفیریست به استخراج نفت اشتغال داشته و آن را با میانجیگری باندهای قاچاقچی صادر می کنند. قراردادهای پر درآمدی برای حجم بسیار بالائی نفت به امضا رسانده اند، و در نتیجه روزی 2 میلیون دلار به حساب خلیفه سرازیر می سازد.

خلیفه علاوه بر سرهائی که از بدن جدا می سازد، بهای نفت را نیز سر بریده است. با این همه، تنها همان استراتژی مبتنی بر بهای نازلی را به کار بسته که از سوی دیگر در توافق با همآنهائی بوده که می خواهد در مکه تخت سلطنتی شان را سرنگون کند : به این معنا که خلیفه در پی سرنگون سازی کاخ سعود است. تولید ناخالص داخلی خلیفه در سوریه و عراق در حال افزایش است.

البته نه بر حسب اتفاق، مشتریان اصلی نفت حراجی خلیفه از یک سو سلطان رجب طیب اردوخان و به عبارت دیگر ترکیه است که در عین حال عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی می باشد، و از سوی دیگر پادشاه «پلی استیشن» عبدالله دوم است که در کشوری به نام اردن حکمفرمائی می کند.

در طول این مدت، دستگاه نظامی عریض و طویل بسیار پپیچده و مدرن و مجموع سرویس های اطلاعاتی که ایالات متحده و ناتو مستقر ساخته اند، با شگفتی تمام می بینیم که این الگوهای آزادیخواهی قادر نیستند جلوی این کلاهبرداری را بگیرند و به آن پایان دهند.

ولی نباید شگفت زده شویم، زیرا آنها حتی وقتی در تابستان امسال دژخیمان خلیفه بخش مهمی از «سوری و عراق» را فتح کردند چیزی درنیافتند و دست به هیچ کاری نکردند، وقتی نسخۀ عملیات «تندر غلتان» (1) خود را به اجرا گذاشتند، با عبور از بیابان پشت تویوتاهای شیک که به اردوی بسیار خوبی برای ارتقاء وضعیت آنها (داعشی ها)تبدیل شد.

در مورد راه حلی که امپراتوری هرج و مرج پیشنهاد کرد، گویا که می بایستی منافعی را که خلیفه بدست می آورد ره گیری کنند، ولی تنها تصمیمی که تا کنون به اجرا گذاشته شده، بمباران لوله های انتقال نفت جمهوری عرب سوریه بوده است. به عبارت دیگر تنها زیربناهای متعلق به مردم سوریه هدف بمباران قرار گرفت.

هرگز نباید اهمیت دکترین رئیس جمهور بارک اوباما را دست کم بگیریم که می گفت «کار احمقانه انجام ندهیم» و امروز می بینیم که به اوج بی بدیل خود در حماقت رسیده است.

به تمام این موارد باید مسافرت وزیر امور خارجه جان کری را اضافه کنیم که ماه گذشته برای دست بوسی اجتناب ناپذیر و تکراری رهبر ارکستر کاخ سعودی به ریاض رفته بود.

در یک مقالۀ بسیار عالی ویلیام انگدال به درستی در مورد قراردادی که می گویند بین عربستان سعودی و ایالات متحده منعقد شده نوشته است که این داد و ستد حاوی فروش نفت ارزان قیمت، بمباران بشار اسد و بی ثبات سازی روسیه می باشد. با این تفاوت که شاید این داد و ستد بین واشنگتن و ریاض بیشتر به همکاری آنها برای اهداف مشترک انجام گرفته باشد : یعنی تغییر رژیم در سوریه در دراز مدت و بی ثبات سازی ایران و روسیه در کوتاه مدت.

در مورد استراتژی حیاتی لوله های انتقال گاز که در قلب معمای سوریه نهفته، ساخت لولۀ انتقال گاز از مبدأ قطر تا سوریه با رژیمی جدید، بجای لولۀ گاز ایران-عراق- سوریه، یکی از اولویت های قطر در رابطه با رقیبان مهم عربستان سعودی است.

جان کری با استراتژی سعودی برای فروش نفت ارزان قیمت موافقت کرده است، بی گمان او به مصرف کننده های آمریکائی فکر کرده که می توانند در کوتاه مدت باک بنزین ماشین هایشان را پر کنند و سپس چنین راه کاری را حتماً برای فشار روی درآمدهای ایران و روسیه در دراز مدت مؤثر می داند . با این وجود جان کری ضربه ای را که این روند ممکن است به صنعت گاز طبیعی (گاز صخره ای) در ایالات متحده وارد سازد دست کم گرفته است.

از سوی دیگر، سعودی ها مسائل مهم دیگری در پیش دارند، به عنوان مثال بدست آوردن سهمشان از بازار آسیا، جائی که مهمترین مشتریانشان انتظار می کشند. این سهم از بازار را سعودی ها فعلاً به ایران و عراق باخته اند که سوخت خام خود را به بهای نازل می فروشند.

در نتیجه این کشورها باید مجازات شوند، و در عین حال نفرت بیمارناک کاخ سعودی را برای هر چه که رنگی از مذهب شیعه دارد تقویت می کند.

در مورد وضعیت عمومی سوریه، رهبر ارکستر اوباما که مأمور رسیدگی به امور خلیفه می باشد، ژنرال جان آلن John Allen طی یک مصاحبه با روزنامۀ سعودی الشرق الاوسط (به فارسی خارمیانه)(3) : « در اینجا (سوریه) راه حل نظامی وجود ندارد…هدف استقرار اردوگاه برای آزاد سازی دمشق نیست.»

به عبارت دیگر می توانیم با دژخیمان ارتش آزاد سوریه خداحافظی کنیم که دیروز در حال فتح خاک سوریه علیه بشار اسد بودند، امروز به جای آنها امروز دژخیمان ارتش آزاد سوریه خواهند آمد که در عربستان سعودی آموزش دیده اند (عجب !) و واقعاً نمی توانیم آنها را فرشته های نجات بنامیم. بر حسب احتیاط، سناریو در دراز مدت پیشبینی می کند که بیش از پیش ایالات متحده زیر بناهای دولت سوریه را بمباران خواهد کرد و تغییر رژیم دمشق صورت نخواهد گرفت و بی وقفه به درآمدهای خلیفه افزوده خواهد شد.

گزارشگر هالیوود

تصور کنید اگر مبارزان یک لا قبای القاعده همان فن آوری های خلیفه را در زمینۀ روابط عمومی می داشتند. ریشوهای از مد افتاده که کلاشنیکوف های قدیمی بیرون کشیده شده از انبارهای افغانستان را بالای سرشان به اهتزاز در می آورند، واقعاً خیلی کهنه و از مد افتاده بنظر می رسد ! زیرا علاوه بر قاچاق کردن ده هزار بشکه نفت در روز بی آن که کشف شود، حالا خلیفه به ما یک گروگان بریتانیائی را نشان می دهد که به گزارشگر خارجی تبدیل شده که احتمالاً می خواهد به اسلام از نوع سلفی بگرود، از کوبانی تخلیه شده مستقیماً گزارش می دهد و می گوید که کوبانی روی نقطۀ سقوط قرار گرفته و به زودی به دست گروه های تکفیریست خواهد افتاد (مطمئناً این افراد مسلح مجاهدین نیستند).

کیفیت تولید این گزارش خیلی شگفت آور است. گزارشگر ویژۀ خلیفه صحنۀ کوبانی را از روی یک پهپاد نشان می دهد. آیا این پهپاد آمریکائی است ؟ آیا خلیفه آن را از انبارهای عراق به سرقت برده است ؟ آیا پهپاد به اسرائیل تعلق دارد ؟ به ترکیه ؟ به بریتانیا ؟ مجاهدین مطمئناً روی فهرست مشتریان لاکهید مارتن به ثبت نرسیده اند، دست کم تا امروز در فهرست لاکهید نبوده اند.

هم زمان، در منطقۀ جنگی، آنکارا تنها به 200 پیشمرگ کردستان عراق که رؤسای ناشناختۀ آن با ترکیه معامله می کنند، برای کمک به کوبانی (بر اساس نظریه) از مرز عبور می کنند. به هیچ عنوان موضوع ارسال سرباز، جنگ افزار و تدارکات برای نیروهای حزب کار کردستان و حزب اتحاد دموکراتیک نیست که از آغاز از کوبانی دفاع کرده اند. تأخیر بی شرمانۀ سلطان اردوخان در آینده مورد محاکمه و تجسس مستقل قرار خواهد گرفت و به عنوان عامل اصلی که موجبات سقوط کوبانی را فراهم آورده شناسائی خواهد شد.

نخست وزیر ترکیه احمد اغلو دوباره شرایط کشورش را برای پشتیبانی از اردوگاهی که تا کنون از سوی ایالات متحده به شکل شرم آوری به خلیفه هیچ خسارتی وارد نساخته، اعلام کرد : آزاد کنندگان احتمالی کوبانی تنها پیشمرگان عراقی و باقی ماندۀ ارتش آزاد سوریه هستند و نه تروریست ها (بخوانید حزب کار کردستان / حزب اتحاد دموکراتیک PKK/PYD).

سرانجام باید دانست که کوبانی که بین مرز جنوب شرقی آناتولی و شمال سوریه واقع شده، از اهمیت استراتژیک بسیار زیادی برخوردار است. وضعیت در منطقۀ جنگی بسیار وخیم و اسفناک است. تنها کمی بیش از 1000 نفر از اهالی شهر در خانه های خود موضع گرفته اند. اندکی بیش از 2000 مبازر کرد سوری به انضمام بریگاد زنان حفاظت از آنها را به عهده دارند. و 200 پیشمرگ کرد عراقی نیز مطمئناً معادله را در رویاروئی با هزاران دژخیم خلیفه که قویاً مسلح هستند تغییر نخواهد داد. علاوه بر این نیروهای خلیفه بیش از 20 تانک را به میدان آورده اند. چنین وضعیتی چشم انداز امیدوار کننده ای باقی نمی گذارد، حتی اگر مجاهدین دروغین به آن شکلی که گزارشگر و گروگان بریتانیائی نشان می دهد که خلیفه نیز او را تأیید کرده ، کاملاً بر اوضاع مسلط نیستند.

خلیفه به پیشروی هایش ادامه خواهد داد. تمام آنچه گذشت، هرگز بی آن که ایالات متحده و غرب با آن به شکل آشکار و پنهان همکاری نکرده باشد نمی توانست به وقوع بپیوندد، یعنی واقعیتی که ثابت می کند که خلیفه ارمغان نهائی جنگ جهانی و ابدی علیه تروریسم است.

چگونه است که رژیم دیک چنی هرگز به آن نیاندیشیده بوده ؟

Article original en anglais :