کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

جنگ اوکراین و افزایش نقض حقوق شهروندان غیر غربی

جمعیت‌های آفریقایی و آسیایی معمولاً قربانی جنگ‌هایی بوده‌اند که از سوی قدرت‌های غربی علیه آفریقا، آسیا و جهان عرب، راه‌اندازی یا تأمین مالی شده‌اند.

وقایع اخیر در اوکراین نشان می‌دهد که چگونه این جمعیت‌های با پوست تیره‌تر نیز جزو قربانیان اصلی جنگ‌هایی شده‌اند که دور از سرزمین‌هایشان رخ می‌دهد.

به گزارش «میدل ایست آی»، تفسیر نژادپرستانه این جنگ توسط رسانه‌های مختلف جریان اصلی به مخاطبان جهانی یادآوری کرد که مردم عراق، سوریه، افغانستان و سایر جمعیت‌های غیر اروپایی قربانیان معمول این درگیری‌ها هستند.

یکی از این مفسران نژادپرست جسارت این را داشت که این نظرات را در شبکه «الجزیره انگلیسی» بیان کند، گویی از همکاران و مخاطبان عرب خود انتظار داشتند که بی سر و صدا جایگاه پایین خود را در این سلسله مراتب بشردوستانه بپذیرند.

همبستگی و همدردی که از چنین لفاظی‌هایی پدید می‌آید، پیش‌شرطی بر کنار گذاشتن جمعیت‌های با پوست تیره‌تر و غیراروپایی از حوزه همبستگی، همدردی و انسانیت است.

موضوع صرفاً شعاری نیست؛ آفریقایی‌ها، آسیایی‌ها و عرب‌هایی که تلاش می‌کردند از جنگ اوکراین فرار کنند، از تبعیض و خشونت توسط مقامات محلی رنج می‌برند، از آن‌ها خواسته می‌شود تا ابتدا صبر کنند تا اوکراینی‌ها تخلیه شوند، در مرز لهستان سرگردان مانده و مجبور شدند در صف‌های جدا شده از لحاظ نژادی بایستند.

اگرچه تکان دهنده است، اما چنین انسانیت طردکننده و سیاست‌های تبعیض آمیزی اصلا موضوعی تازه نیستند.

این نوع رفتار‌های تبعیض آمیز به «اومانیسم اروپایی» بازمی‌گردند، که پس از رنسانس پا به عرصه گذاشت و به دنبال این بود که «انسان»، که به عنوان سفیدپوست اروپایی شناخته می‌شد را در مرکز هستی قرار دهد.

از زمان انقلاب نارنجی اوکراین در سال ۲۰۰۴ که به عنوان طرحی برای سایر انقلاب‌های رنگی مورد حمایت آمریکا عمل کرد، رسانه‌های جهانی به دنبال جذابیت یک نوع اعتراض بودند.

صرف نظر از اینکه «انقلاب نارنجی» صرفاً یک توطئه از سمت آمریکا بود، غیرقابل انکار است که نفوذ اعمال شده از سوی آمریکا و رسانه‌های جهانی در جهت تقدیس حرکت سفیدپوستان بوده است.

نکته اینجاست که انکار ادعا‌های معترضان سفیدپوست نیست، بلکه باید اشاره کرد که چگونه در شرایط کنونی سوگیری رسانه‌ای و مداخله سیاسی ابرقدرت‌ها، به نفع صرفاً سفیدپوستان است.

سیر اومانیسم از رنسانس اروپایی تا دوران مدرن، شرایطی را ایجاد کرده است که همبستگی انسانی، ناب و ساده، غیرممکن است.