کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

اگر داعش موجودیت نداشت، می‌بایست آن را خلق می‌کردیم

سرمایه‌داری هیولاهایی را خلق می‌کند (دیروز بن لادن بود و امروز داعش). سرمایه‌داری این هیولاها را برای گسترش تسلطش به‌کار می‌گیرد تا بتواند باز هم بیشتر ثروت‌های دنیا را چپاول نماید، بین خلق‌ها تفرقه اندازد، آن‌ها را بیشتر، تا آخرین قطره خون و عرقشان استثمار کند و «اتحاد مقدس» را توصیه نماید و … 

نوشته: ژان اورتیز 

منبع: لو گران سوار ـ ٢۴ سپتامبر ٢٠١۵

 این ژانوس (۱) وقیح و بی‌شرم، پس از فروپاشاندن دولت‌ها در افغانستان، عراق، لیبی و سوریه و ایجاد فاجعه بشری پناهجویان، امروز ساز دلسوزی و ترحم را می‌نوازد. می‌بایست این کشور‌ها را با بوی تند نفت، به اصطلاح «آزاد» کرد. والی‌هایی که در آن کشورها فرمانروایی می‌کردند، مدت‌های مدید به‌گونه‌ای پنهانی یا آشکار مورد پشتیبانی فرانسه قرار داشتند که به این «ناآراستگان» مقادیر زیادی اسلحه می‌فروخت در عین‌حالی که از لحاظ مالی از مخالفانشان که آن‌ها نیز «ناآراسته» بودند، پشتیبانی می‌کرد. دورویی دیگر بس است. با کاشتن هیولاها، سرانجام فجایع درو می‌شود. ما در چنین حالتی هستیم!

می‌بایست عکسی (۲) از لحاظ رسانه‌ای و در عین‌حال انسانی، تحمل‌ناپذیر، ضربه‌ای روحی وارد کند تا این که تظاهر به حساس بودن نسبت به رنج و بدبختی دنیا آغاز شود و بپذیرند که درهای قفل شده دژ اروپا نیمه‌باز شود. ولی پیش از انتشار این عکس وحشتناک، که دیگر بدبختانه عادی شده و آشکار‌کننده دنیای «جهانی شده» سرمایه‌داری است، آن‌ها کجا بودند؟ برایشان مهم نبود و حتی توده آتش را تندتر و تیزتر می‌کردند ….

می‌توان از بسیج مردمی‌ و سخاوتمندانه‌ای که رویت عکس این کودک سوریه‌ای جانباخته در کنار ساحل، به‌وجود آورد، خرسند شد. ولی او می‌توانست فلسطینی (آری فلسطینی؛ صدها عکس این چنینی وجود دارد)، کُرد، مالیایی، لیبیایی، عراقی، … بوده باشد. واکنش‌ها به عکس نامبرده، اگر لازم باشد، تأیید کرد که بین خلق‌ها گنجینه‌ای از همبستگی وجود دارد که فقط منتظر فرصتی است تا بیان شود. این شور و هیجان بشردوستانه نخواهد توانست دولت‌های غربی را، این اربابان دنیا ولی غول‌هایی با پاشنه‌های آشیل که دارای وام تاریخی به «جنوب» و وظیفه‌ای نسبت به آن هستند تبرئه کند. آن‌ها باید در به‌وجود آوردن یک نظام جهانی جدیدی آکنده از تقسیم (ثروت‌ها)، عدالت، صلح، از طریق بشردوستی ساده، سهیم باشند. آینده تنها برای بشریت همبسته وجود خواهد داشت.

پرزیدنت فرانسوا اولاند به‌علت فشار افکار عمومی، فقط با پذیرفتن ٢۴هزار پناهجو، به حداقل اکتفا کرد. او می‌تواند به روسای شرکت‌های الکاتل یا توتال پیشنهاد دهد که به نیاز‌های پناهجویان پاسخ دهند. از یک موضوع می‌توان از همین حالا مطمئن بود: پرزیدنت فرانسوا اولاند در تاریخ، در غرفه «رئیس‌جمهوری‌های بزرگ» قرار نخواهد گرفت بلکه در غرفه «تلگرافچی‌های کوتوله» ایالات متحده و آلمان خواهد بود. و اما درباره زوج فرانسه-آلمان: چه چیزهای خوبی درباره این زوج می‌توان بیان کرد! آن‌ها امروز نقش دلسوزانه دورو را ایفا می‌کنند ولی در پشت سر، درباره «سهمیه»، «اردوگاه‌های زندان‌گونه» در خارج از اروپا، پیش از آن‌ که این بینوایان از دریای مدیترانه عبور کنند، سخن می‌گویند. آن‌ها قصد دارند پناهجویان اقتصادی را از پناهجویان سیاسی جدا کنند. گویا که این دو به یکدیگر متصل نیستند! فرانسه فرانسوا اولاند خود را آماده می‌کند که داعش را مورد حملات هوایی میلی‌متری قرار دهد ولی البته به سوریه آسیب نرساند! ای متقلب و دورو!  فرانسه حقوق بشر که هرگز تا این اندازه خوار نشده بود آماده می‌شود که در چرخ دنده جدیدی از خشونت در یک منطق جنگی که به‌همان اندازه کشنده است که بیهوده، درگیر شود. فقط در آسمان است که سراب واکنش پدید خواهد آمد، برای بمباران کردن چه کسی، چه چیزی وبه حکم چه مقامی؟ و توفان‌هایی از نفرت به‌وجود خواهد آمد که به‌نوبه خود هیولاهایی پدید خواهند آمد که از آن‌ها برای مهندسی کردن احساسات در خدمت تاراج سرمایه‌داری استفاده خواهد شد. اگر داعش موجودیت نداشت، می‌بایست آن را خلق می‌کردیم.

(١) در روم باستان، ژانوس خدای آغاز و پایان، گزینه‌ها و گذر از درها بود. ماه آغاز سال را به‌همین سبب ژانویه نامیده‌اند.

(٢) اشاره به عکس آن کودکی است که در کنار ساحل، تنها، در حالی که صورتش بر روی ماسه قرار داشت، به خواب ابدی فرو رفته بود.