آرامگاه مونیخ !

تاریخ انتشار :28.07.2025 hoshyaresmaeil2017@hotmail.com سیرک تابستانی «همکاری ملی برای نجات ایران» در…

انار مفتی

خانم “انار مفتی” (به کُردی: هەنار موفتی) شاعر کُرد زبان،…

مانور های سیاسی طالبان در غیاب یک اوپوزوسیون قدرتمند

نویسنده: مهرالدین مشید دورنمای ثبات و بحران در افغانستان؛ سکوت سنگین…

از منظر مکتب دینی فلسفی من بیش از نه می‌دانم…

امید و توحش، جان‌مایه‌ی ماندن از آشوب‌ها و کجایی جای‌گاه نویسنده‌گان…

جمعآوری کتابها و دستگیری جمعی زنان و دختران توسط عمال…

نوشته بصیر دهزاد در هفته گذشته رژیم اختناق ، ظالم  زن …

نمونه ی چند از سروده های خانم مفتوحه ایماق به…

 زیارتگاه مفتوحه ایماق در حضیره اندخوییان شهدای صالحین کابل - افغانستان آق …

 مکتب دینی فلسفی «من بیش از این نه  می‌دانم»، از…

فرستنده: محمدعثمان نجیب مکتب دینی–فلسفی «من بیش از این نمی‌دانم» با…

اگرعمل نداریم!

امین الله مفکر امینی     2025-21-07! تا کی سخــن رانیــــــم زوحدتی همه ابنـــــــای…

دمیدن صور در نفخ خاطره ها

نویسنده: مهرالدین مشید از سنگ بابه کلان تا سنگ های سوخته…

رفقا نباید در دوئل های عشقی شرکت کنند!

Ferdinand Lassalle (1825-1864) آرام بختیاری فردیناند لاسال،- مرگ بدلیل یک دوئل عشقی. جوانمرگی…

اعلامیه بنیاد فرهنگی اوستا در باره سرکوب و اخراج جبری…

در ماه های اخیر برخوردهای خشن در برابر پناهجویان افغان…

غمنامه ی غمگنانه ی خونین من

غرب، حامی و مسئول این‌همه جنایات و خونریزی است! سلیمان کبیر…

فراخوان دهمین دوسالانه‌‌ی «داستان کوتاه نارنج» اوایل مردادماه منتشر می‌شود

 کوتاه نارنج» اوایل مردادماه  ۱۴۰۴ با رونمایی از کتاب باغ نارنج، پوستر و…

زبان هویت 

رسول پویان  گـویند که دنـبه از درون می گندد  کُخ میزند وبه…

 باز هم وحدت 

از رفیقان  دور بودن  نا رو ا ست زیر پا کردن …

اداره طالبان و جایگاه افغانستان در ژئوپولیتیک کشورهای منطقه و…

نویسنده: مهرالدین مشید از دولت منزوی تا مهره‌ ناپایدار در بازی…

دیدگاهی بر وخامت اوضاع بین المللی و موانع موجود در…

نوشته از یصیر دهزاد  اوضاع پر از وخامت بین المللی به…

مشخصات یک جامعه‌ی عادلانه

مفهوم عدالت اجتماعی همواره یکی از بنیادی‌ترین و در عین‌حال…

این بار توطیه برضد مردم افغانستان سنگین تر و پیچیده…

نویسنده: مهرالدین مشید سرزمینی امروز به نام  افغانستان هرچند از سده…

اسدالله بلهار جلالزي

له خوږ ژبي شاعر، تکړه کیسه لیکونکي او ژورنالیست ښاغلي…

«
»

آیا روسیه و غرب وارد رویارویی تازه شده اند؟

چالش یک پیوست

حضور و تقویت نیروهای روسی در نزدیکی مرزهای اوکراین و شبه جزیره کریمه پس از پیوست آن به روسیه، بیانگر ایجاد فضای امنیتی بین مسکو و غرب و تلاش 2 طرف برای بهره گیری از همه ابزارها برای فشار بر طرف رو در رو است.

هنگامی که در دهم فروردین ماه وزرای امور خارجه آمریکا و روسیه نشستی در مورد بحران پیوست (الحاق) شبه جزیره کریمه به روسیه، در پاریس برگزار کردند و این نشست بدون نتیجه پایان یافت، شاید بسیاری از صاحب نظران سیاسی می دانستند که بحران اوکراین، ادامه دار خواهد بود. اگرچه «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا و «سرگئی لاوروف» همتای روسی وی، در پس واژه بازی دیپلماتیک، گفت وگوها را «صریح» و «سازنده» خواندند اما همه می دانیم که زمان به گذشته باز نخواهد گشت و این اوکراین است که در درون گردابی از بحران ها گم خواهد شد.
نقطه آغاز اعتراض ها در اوکراین به تصمیم دولت ˈویکتور یانوکوویچˈ رییس جمهوری این کشور، در آبان ماه 1392 مبنی بر امضا نکردن توافق نامه همکاری فراگیر با اتحادیه اروپا باز می گردد که سرانجام پارلمان اوکراین روز شنبه سوم اسفند به دنبال کشته شدن بیش از 80 تن در نا آرامی های «کی یف»، ویکتور یانوکوویچ را از ریاست جمهوری برکنار کرد. به دنبال این موضوع، شبه جزیره کریمه که دارای اکثریتی روسی است این تغییر در پایتخت را برنتافت و در فرجام، حکومت خودمختار این شبه جزیره در روز یکشنبه بیست و پنجم اسفند با اعلام مثبت بودن نتایج همه پرسی، پیوستن به روسیه را برگزید.

در این شرایط غرب به رهبری آمریکا طیفی از واکنش های دیپلماتیک و سیاسی را به اجرا گذاشت که این واکنش ها دربرگیرنده فشارهای فزاینده دیپلماتیک و تحریم شخصیت های سیاسی روسیه را شامل می شد که در عمل رخداد جدیدی نبود و این بار «اجماع سازی» آمریکایی و دولت اوباما نتوانست نتایج عملی به دست دهد.

در دیگر سو، روس ها تاکنون توانسته اند ابتکار عمل را در دست داشته باشند؛ به ویژه پس از اینکه منطقه خودمختار «ترانس دنیستر» معروف به دنستر که زیر مجموعه ای از جمهوری مولداوی محسوب شده و در نزدیکی مرز و همسایگی اوکراین واقع است، اعلام کرد که حکومت خودمختار این منطقه نیز خواهان برگزاری همه پرسی همانند کریمه است. در این وضعیت، روسیه که پیش از این، نیروهای نظامی خود را در مرزهای اوکراین حفظ کرده بود تلاش کرد با تخلیه سریع نیروهای نظامی باقی مانده اوکراین از شبه جزیره کریمه، روند پیوست را سرعت بخشد.

همچنین مسکو تلاش می کند افزون بر حضور نظامی در چارچوب برگزاری رزمایش، حضور همیشگی خود را در مناطق مرزی اوکراین و پایگاه های نظامی شبه جزیره کریمه تقویت کند. در این زمینه، روز جمعه پانزدهم فروردین روزنامه «راسیسکایا گازتا» ارگان دولت روسیه، در گزارشی به نشست «سرگئی شایگو» وزیر دفاع این کشور، با مقام های ارشد این وزارتخانه در باره تقویت حضور نظامی روسیه در شبه جزیره کریمه و دریای سیاه اشاره کرد.

در این گزارش آمده است: «شایگو در مورد سند محرمانه تقویت توانمندی نظامی کریمه با مقام های ارشد نظامی روسیه گفت و گو کرده و قرار است در 6 سال آینده تقویت این منطقه با ارسال تسلیحات پیشرفته و استقرار واحدهای نظامی تازه صورت گیرد».

به نوشته این روزنامه روسی، در این مدت باید همه تاسیسات نظامی کریمه نوسازی شود و این منطقه برای استقرار تسلیحات پیشرفته و واحدهای نظامی تازه آمادگی یابد.

روزنامه راسیسکایا گازتا در گزارش خود به برنامه روسیه برای استقرار 6 ناو تازه در دریای سیاه اشاره کرد. گزارش این روزنامه روسی حاکی است که این ناوها همراه با 6 فروند زیردریایی در سال های آینده در اختیار ناوگان دریای سیاه روسیه قرار خواهد گرفت. بر پایه این گزارش، واحدهای هوایی کریمه نیز تقویت خواهد شد؛ به طوری که مطابق برنامه وزارت دفاع روسیه، پس از بازسازی تاسیسات پایگاه هوایی این منطقه، جنگنده های سوخو-27 و بمب افکن های توپولف-142 و ایلیوشین-38 و بالگردهای کا-27 و کا-29 در آن مستقر می شود. افزون بر آن سیستم های پیشرفته ضدهوایی نیز در این منطقه مستقر خواهد شد.

در همین حال، برخی رسانه های خبری روسیه در روزهای گذشته در گزارش های خود از امکان استقرار بمب افکن های دور پرواز توپولف-22 و نیز سیستم های پدافند موشکی اس-300 و اس-400 در منطقه کریمه برای پوشش حریم دفاعی این کشور خبر دادند.

چنین وضعیتی برای غرب به ویژه اروپا از منظر امنیتی بسیار تهدیدزا محسوب می شود، چراکه امنیتی شدن مرزهای اروپا و شاید به نوعی بازگشت به دوران جنگ سرد می تواند به امنیتی شدن فضای اروپا و بی ثباتی منجر شود. اما سوال اینجاست که تغییر قواعد امنیت اروپا چه پیامدهای نظامی برای اروپا می تواند داشته باشد؟ به باوران بسیاری از تحلیلگران، کشورهای اروپایی که همه از نظر اقتصادی زیر فشار هستند، ممکن است مجبور شوند بودجه های دفاعی خود را افزایش دهند و یا دستکم در وضعیت آماده باش نظامی قرار گیرند. از این دیدگاه به نظر می رسد که نفس وجودی پیمان ناتو یعنی دفاع و حفاظت از اعضای این سازمان، به نسبت چند هفته پیش یکباره اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.

در این چارچوب، بسیاری در اروپا بر این باور هستند که دولت آمریکا بایستی به شکل محسوس و عملیاتی، تعهد خود به امنیت اروپا را مورد بازتاکید قرار دهد. در این زمینه، آمریکایی ابتدا «فیلیپ بریدلاو» از فرماندهان ارشد ناتو و فرمانده کل نیروهای آمریکا در اروپا را به طور غیرمنتظره ای از واشنگتن به اروپا بازگرداند و سپس تصمیم به کاهش سطح همکاری ناتو با روسیه در نشست هفته گذشته وزرای دفاع عضو ناتو گرفت که غرب و این سازمان نگرانی های گسترده ای از فضای تازه ایجاد شده بین خود و روسیه دارند که شاید بخشی از این نگرانی دستاورد اقدام های غرب در اوکراین باشد.

در چنین شرایطی، رویارویی سیاسی و اقتصادی مسکو و غرب در آینده می تواند جای خود را به رویارویی روسیه و ناتو بدهد و این سازمان نظامی غرب برای تحقق طرح های به جای مانده از سال های نخست پس از فروپاشی شوروی در دهه 1990 مبنی بر تحکیم جای پای خود در کشورهای شرق اروپا تلاش خواهد کرد.

در این زمینه، «یوری پانیف» تحلیلگر روزنامه «نزاویسیمایا گازتا» به نگرانی های وزیران امور خارجه کشورهای ناتو از اوضاع پیرامون کریمه در نشست هفته گذشته آنها در بروکسل اشاره و یادآوری می کند: «ناتو پیش از این، هر پنج سال یک بار به سمت شرق گسترش می یافت که حتی در مقر ناتو مراسم با شکوهی به این سالگردها اختصاص می یافت اما در نشست تازه سران ناتو در بروکسل تاکید شد این سیاست ادامه خواهد یافت زیرا ادامه آن ضامن تامین حق حاکمیت کشورهای اروپای شرقی است».

این تحلیلگر روسی اضافه می کند: اعضای ناتو در نشست تازه خود یادآوری کردند که در سال های 1990، داوطلبانه از ایجاد پایگاه های نظامی در کشورهای اروپای شرقی و به خصوص بالتیک خودداری می کردند ولی با شرایط موجود، به بهانه کریمه حاضرند در تعهد خود بازنگری کنند.

در فرجام به نظر می رسد که آینده روندهای سیاسی و امنیتی این منطقه می تواند به واسطه مسکو – واشنگتن بعنوان 2طرف مناقشه پایان یابد. در این وضعیت آینده مناقشه امنیتی آغاز شده در اروپا تنها در 2 پایتخت تعیین خواهد شد و اگر این 2 طرف به راه حلی سیاسی مبتنی بر برد- برد دست یابند، ثبات امنیتی، سیاسی و اقتصادی به اروپای متحد نیز باز خواهد گشت.

سهراب انعامی