آبله سبزه ها! معذورم، گامهایم ،که چنین خسته ز درد سفر اند، بار بر صورت آزاده ی تو ، میریزد. سبزه ها! آبله را : دانه ی انگور شتاب، به کنار دو سه تا چشمه ی آزاد زلال، به امانت می گیر، تا به فردای همان پاییزی، که به دیدار رخ زرد تو، اینجا آیند، راز داران سپید، به امانت بسپار. امین آریبل Share on FacebookTweetFollow us