یک مشت محکم به درِ مدعیان جنبش چپ و ترقیخواهی!
همایشی که درب اندیشه و تعقل همه گروه های چپ و مدعیان روشن نگری را دق الباب کرده و به لرزه در می آورد
سلیمان کبیر نوری
این کوتاهه، برای نجات میهن و مردم، سخت جدی و سخت خطیر و تاریخی است.
ویدیویی را، یکی از دوستان شخصی ام که زمانی در وزارت امور خارجه ی افغانستان باهم همکار نیز بودیم، ( جناب همایون کریمپور) برایم فرستادند. من هم این ویدیو را به همه دوستان تکثیر نمودم. بازتاب ها عجیب و محیرالعقول بودند. کمیت کثیری از دوستان ازین ویدیو سخت استقبال به عمل آوردند.
این ویدیو در پیوند با همایش معرفی کتابی است زیر نام ” یا سوسیالیزم یا توحش”؛ تاریخ نگاری به مدد نشریات چپ افغانستان”، نوشته‌ی آقای عتیق “اروند” در دفتر« روند فردایی بهتر»، در شهر کابل رونمایی گردیده بود.
سخن رانان پیرامون محتوای این کتاب درین همایش، آقایان عبدالرشید آرین، شمس الحق آریانفر، عظیم بشرمل و عتیق اروند بودند.
این ویدیو، فقط سخنرانی سنگین، بارور و پر محتوای یکی از سخنرانان عزیز و هم میهن، آقای عظیم بشرمل را به نمایش می گذارد که ایشان درین سخنرانی خلاقانه، موشگافانه با کیاست و مهارت سیاسی، عوامل اصلی ظهور و رشد احزاب و نیرو های چپی و حرکت های روشنگرانه در کشور را ریشه یابی، به تحلیل و بررسی میگیرد. این همه در شرایطی صورت می پذیرد که آزمون جهانی ـ تاریخی دیگر یعنی بحران کورونا با به چالش کشانیدن نظام های سرمایه داری، نا کارایی و در نهایت فاسد بودن و شکست بالفعل سیستم نیولیبرالیزم – گلوبالیزیزم( جهانی سازی یا به شناخت ما، غارتگری جهانی ) را بازگو کرده؛ بر عکس دغدغه ها و هنجار های کاری و پیروزی سیستم سوسیالیزم در جهان را برملا میسازد؛؛؛جدن قابل تامل است.
من، درین جا، با نیو لیبرالیزم و گلوبالیسم یا جهانی سازی( که هدف آن غارت کشور ها است)؛ کاری ندارم. من؛ درین راستا تحلیل و نبشته ی حجیمی دارم که انباشته از رویکرد های راهبردی و برنامه های جنایات این سیستم تبهکار جهانی در اشغال و انحصارگری جهان، تاراج و ویرانگری در کشور های مستضعف و بیچاره از چاره اما دارای منابع زیرزمینی بسیار بزرگ و غنی اند را بر ملا میسازد.
اما در مورد این ویدیو- در ویدیو می بینیم که این نمایش در داخل کشور راه افتاده است. شرکت کنندگانی را هم می بینیم که با لباس جهادی اسلام آبادی حضور دارند که غرب در پی رایج ساختن آن برای آوردن داعش و طالب، از بیست سال پیش، پس از آغاز تهاجم نظامی بر کشور مان به وسیله نخبه های اجیر خود همچو کرزی ها و پس ازان اشرف غنی ها رایج ساخت. ارچند سیمای این ویدیو نمایانگر جو تاریخ گذشته، تراژیک و اندوهبار در قرن بیست و یک است؛ اما محتوا، درونمایه، و گوهر این نمایش، بسیار بسیار آتشین و امیدوار کننده به نظر می رسد.
شوربختانه؛ یکی از اشتباهات و ضعف های مطبوعات چپ هم همین بوده که تا کنون نتوانسته است رویکرد ها و عملکرد های جنبش چپ را به صورت عادلانه و منصفانه به نقد بگیرد؛ تا این جنبش، بتواند راهکار های روشن راهبردی ی دقیق را در مطابقت به شرایط جاری در پیش گیرد.
آنچه یکی از سخنوران، جناب آقای بشرمل درین همایش پیرامون کتاب ” یا سوسیالیزم یا توحش” سخنرانی میکنند، بیانیه ی ایست توآم با فراخ اندیشی و ارزیابی علمی- ساینتفیک و دقیق از رخداد ها و چگونگی جنبش های روشنگری و ترقیخواه، به ویژه جنبش چپ چند لایه و چند مرحله ای در افغانستان.
من دیدن و شنیدن این ویدیو ی نیم ساعته را برای تمامی ی هم میهنان وهمزبانان پیشنهاد میدارم.
پیامد تحلیل ازین ویدیو، پیام آشکاری است برای بسیج و انسجام تمامی نیرو های چپ، روشن نگر، وطندوست، آزادی خواه، عدالتخواه که خواهان یک کشور مستقل، آزاد و مترقی اند.
برای ملاحظه ی ویدیو بالای لینک زیر کلیک فرمایید:
ارچند، این کمینه تا کنون به مطالعه این کتاب هشتصد صفحه ای آقای عتیق اروند، زیر نام” یا سوسیالیزم یا توحش” نایل نشده ام؛ اما وقتی متوجه نام کتاب شدم (یا سوسیالیزم یا توحش)، فی البداهه، شعار سنگین (” سویالیزم یا بربریت”)، از بانویی؛ پدید آمده از ژن انسان و انسانیت در ذهنم تشعشع کرده، جان گرفت در برابر چشمانم مجسم شد. این خانم آلمانی ی پولندی تبار انقلابی، جز روزا لوکسامبورگ، کسی دگری نبود.
روزا لوکسامبورگ، پیوسته به خاطر نجات انسان و انسانیت قلم زد و برای رهایی انسان از بند، فقر و بیچارگی و تنگ دستی، با باور استوار و آهنین به پا برخواست و بخاطر همین اهداف والای انسانی، پس از یک قیام ناکام در سال 1919، به وسیله ی حاکمان خونتای آلمان، با تعدادی از همرزمان خود دستگیر و پس ازان، مظلومانه تیرباران شده به جاودانگی پیوست.
روانش شاد و کارنامه هایش جاودانه باد !
