جهان در آستانهٔ زوال دموکراسی

نویسنده: مهرالدین مشید فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ نقطهٔ…

اتحاد 

تابکی در رنج  و دوری ها ستیم موج  نا  پید ا…

نان آوران کوچک

   ساجده میلاد در ازدحام جاده در شب ها  کودکی پرسه می‌زند هر…

یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

شور و حال عشق 

رسول پویان  عشق دردام سیاست مرغ بسمل می شود  پـرپـر احسـاس دل بندِ سـلاسـل می شود  تا ز چنگِ بازی ی صیاد مـرغ دل پـرید  عشوه از بهر فریب دل، مشکل…

«
»

یازده سپتامبر

 

ف.بری

 

آن شنیــــــدم که به شهر نیویارک   آن بلند تر قامتان خوردند به خاک

آنچنــــــــان بالا سخــــن بر آسمانداشتند و گوش کر بر نـــــــا توان

آنچنـــــــان بالا کهدر صید  کمند  بود هــــــزارانش اسیرو پــــای بند

غره  بود بر قامـــت بالای  خویشبـــــرغنا وزور بی همتای  خویش

هر که بود مانـــع  نفعش در جهانکــــی برستی از گزند ش  در امان

در فتادیــــــم  ما به خشمش ازقضاافتاد یــــــم در بـــــــلا  و مـــا جرا

جنــــــــگ  کفر ودین  را برپانمود  کی بودی  کافر  ولی ابداع    نمود

هر شــــــــرارت  را جهاد پنداشتی  هر  شریر را  هم مجاهد   خواندی

سالهـــــا  بودی روان جنگ وستیز  بر خون افغان  بود هر دشنه تیز

هر جنایـــــــت  پیشه و خونریز را   بر    گماشتی    بهر  قتل  و ماجرا

بیش زملیـــــون  کشته شد افغانیان           ملتی در خـــون شد ورفت از میان

بن لادن  و هــــــزاران  دگـــــــــر   همــــچو هیرویی بودش دایم  به بر

هر که اوظالـــــم بودی خونخوارتر   بهره  بردی از سیـــــا  پربــــــارتر

بر ســـــر قدرت رسیــد  شیخ وملا    طالبــــــان این وحشـــــــت دورفنا

جوی خون گردیدروان درملک ما    زاختلاف وکینه و بغــــــض وعدا

می نمـــــــود برما نظــرازکبر وآز   چون که بودش بهر شر دستی دراز

بود غــــــــافل ا ز بد اعمال خویش  چون که بد کردی  بدی آید به پیش

هرکسی کو مارظلم   پرورده است    کـــی توان از نیش او آسوده است

هرچه میکاری درو خواهـــی نمودهر چه میگـــویی گوشت آن شنود

« این جهان کوه است وفعل ما ندا    میرسد هر دم نــــدا  اندر  نـــــدا»

بر گرفتـــــــا عا قبت دامــــان او   بر فتــــــاد  آن هیبت  وسامــان او

آنچه خشــــــم  وآتشی افروختـــی  انـــــدرآن آتش خودش هم سوختی

آنچنان از پا فتــــــاد  بر خاک شد   چـــــون  تن رنجور ما غمناک شد

شد هزاران بیگناه درخاک وخون              گشته  اند قربانیی مـــــکر و جنون

صــــــد تاسف  آیدم بر این جهان                میگدازند ازپی ســـــود وزیـــــان

این همه آئین وســــلک این زمان                میفزایــــد درد  و رنج مردمــــان

از تعصب گشته اند مغرور وهم                 کی زبان مـــــردمی دارند فهــــم

عشـــق می باید که تا انسان شود                 فهـــم  همزیستی بشر آسان شود

عشق آنســـان  مذهب  والا   بود                این جهـــــان ازعشق هم پیدا بود

کز ترا عشـــــق است آئینووفا                 راه نیا بی در طـــــریق مــا جرا

کی کنــــی توهین آن دیـگرکه او  هست انسانی   چو تو ای خوبرو