کشور در آتش
رسول پویان
بـاغ میـهــن از ثـمـر انـداختند
در تــن جـنـگل تـبــر انداختند
حاصل مارا ملخ ها خورده اند
در دل خـرمـن شــرر انداختند
کورشد چشم وطن ازدود شـان
آتشی در خشک و تـر انداختند
اسب پی کردند درمیدان جنگ
غیزه را بـر کـون خر انداختند
دل به فتوای سـعودی داده انـد
حال و فردا در ضرر انداختند
حلـقـه بـرگـوشـان کور اجنبی
ریـسـمان دور کـمــر انـداختند
روی می پـوشند از طوطی نر
تـن بـه زیـر لـنده غـر انداختند
سر به پاکستان و پا کاخ سـفید
تـن بـه گـنـداب قـطـر انداختند
خاک ما را در خـفـا بفـروختند
ملـتـی را در خـطـــر انـداختند
مملکت چون گور ملا شد ولی
قـفـل سـنگـینی بـه در انداختند
غرق دزدی و فساد و اختلاس
دل به چنگ سیم وزر انداختند
پارلمان شد مرکـز چور و چپو
خـاک در چـشم بـشر انـداختند
سرنگون شد تاج و تخت آرزو
ارگ را از کـر و فـر انداختند
قول ها و وعده ها از یاد رفت
خلـق مـا را از نـظــر انداختند
یار دزد و ضد صاحبخانـه اند
فکر سـربازی ز سـر انداختند
حرف بسیاروعمل نابود گشت
گـنـد انـبـان در خـبـر انـداختند
نیست فیضی در دعـا و دردوا
هـر دو یش را از اثر انداختند
همچو ملّا سـرنـوشـت خلق را
در قضـاء و در قــدر انـداختند
وقت پرسش آمد و روزحساب
خویشتن را کور وکر انداختند
بهـر چـوکـی فـاســدان دولـتی
بـا ریـا طـرح دیگـر انـداختند
حـامیان مملکت را می کـشند
خائـنـان را پـیش تـر انداختند
طالب و داعـش را فـربه کنند
مملـکـت را در سـقـر انداختند