کار شعر…
تا گرگ بیداد
د رَ د به دندانِ ستم تن ز آهو ی داد؛
درهر سرآشیبی ،
نشانی از فرازی تازه جستن ؛
از صخرهها ی سخت سر،
سر بر کشیدن؛
از غنچه ی نا گشته گل هرگز،
سرودن؛
بر بوتههای تشنه ی فقر
ازجوهر جان ،
شبنمی رخشان دماندن؛
تا گرگ بیداد
د رَ د به دندانِ ستم تن ز آهو ی داد؛
درهر سرآشیبی ،
از صخرهها ی سخت سر،
از غنچه ی نا گشته گل هرگز،
شبنمی رخشان دماندن؛
