نوشته ی : فروغی

    حالا که درست پانزده سال ازتلاش مالی ــ  نظامیِ امریکا وغرب درافغانستان میگذرد ، تحلیلگران و مفسران نامدار جهان ، سازمانها و رسانه های معتبرامریکایی و بین المللی ، پس از تحلیلها و بررسی های مفصل ، بیشترینه به این نکته ی مشترک دست یافته اند که ، پانزده سال دخالت امریکا وغرب درافغانستان، نتیجه ای جز رسوایی و شکست در پی نداشته است .

    امریکا پس از پانزده سال حضورگسترده ی نظامی ، سیاسی و مالی درافغانستان و با مصرف 115 میلیارد دالر از کیسه ی مردم آنکشور و حدود 783 میلیارد دالرازکیسه ی مالیات دهنده گانِ هم پیمانانش ، یک افغانستان ناامن تر و یک رژیم کاملاٌ فاسد مافیایی ، ناکارا و یک اقتصاد متکی به بیگانه و ورشکسته را به ما به ارمغان گذاشته است .

     رژیم فاسدِ مافیایی ارمغانِ غرب ، رژیمیست فاقد دیدگاه و استراتژیِ ملی ، از بنیاد دست نشانده  و تابع سیاستهایِ کلان مافیایی و توسعه طلبانه ی حامیان خارجی اش  .

     این رژیم بدلیل نفوذ بی حد و حصرِ زورمندان ، رهبران و قواندانانِ قدرتمند جهاد و فاسدان مافیاییِ دیسانت شده از امریکا  و نبود نقش مردم درآن ، قادربه تطبیق حاکمیت قانون نبوده ،  بجای مبارزه دربرابر فساد و بیعدالتی ، اشرافیت مافیایی را روز تاروز رواج وگسترش بیشتر میبخشد .

     فقط همین چند روز پیش بود که سازمان شفافیت بین المللی اعلام داشت که : « باوجود بیش از یک دهه تلاشِ جامعه ی جهانی درافغانستان ، این کشورهمچنان در رده ی دوم فاسد ترین کشورجهان قرار داشته ، بیشترازهفتاد درصد مردم آن نسبت به آینده ی شان نا امید ونگران هستند . »

    مسوولان دیده بانِ شفافیتِ افغانستان بوضاحت اعلام نمودند که : تنها در یکسال گذشته پنجاه درصد فساد مالی و اداری در ادارات دولتی افغانستان افزایش داشته و بطوراخص ، نهادهای عدلی وقضایی، گمرکات ، شهرداری ، کمسیون مستقل انتخابات ، مجلس نماینده گان ، ریاست اجرایی و ریاست جمهوری بیشترازهر اداره ی دیگر مراکز بزرگ فساد گسترده بوده است  .

   همچنان متکی به گزارشهای سازمانهای معتبربیطرف بین المللی ، همزمان با گسترش و ترویج بیشتر فساد در دوسال اخیر ،  کشت وتولید موادمخدر نیزتنها درسال 2016 درافغانستان 43 در صد افزایش یافته و سالهای 2015 و 2016  ناامن ترین سالها طی پانزده سال اخیردر افغانستان بوده است.                                                                                                       

    همانگونه که بانک جهانی طی گزارش سالانه اش فساد مالی گسترده و ناامنی روزافزون را ، دو خطربزرگ برای سقوط دولت افغانستان خوانده است ؛ روزنامه های معتبربین المللی از جمله     ” استار تریبیون ” هم اخیراً طی تحلیل مفصلی ،  شکست و ناکامیهای امریکا دردولت سازی برای افغانستان را به بررسی گرفته  ؛ ناامنی ، فساد و طالبان را بلاهای خانمان برانداز برای افغانستان میداند و  بصراحت اعلام مینماید که : «  فساد اداری ، طالبان و افزایش روز افزون خشونت ها میتوانند دستآوردهای اندک بدست آمده طی پانزده سال را درمعرض خطر قرار داده ، باعث فروپاشی دولت آسیب پذیر افغانستان گردد . »  

      براساس همین حقایق است که بارک اوباما رییس جمهور امریکا اخیراٌ بصراحت اعتراف نمود که : « امریکا نمیتواند طالبان را درافغانستان نابود کرده ، خشونتها را درآنکشوربه پایان برساند . »

     هرچند دوهفته پیش، اشتون کارتر وزیردفاع دولت اوباما ، از ادامه ی کمکهای نظامی امریکا   ( که خود پیغام استمرار و ادامه ی جنگ د رافغانستان را نوید میداد )  ،  به رییس جمهور اشرف غنی اطمینان داد ؛ اما آنگونه که گزارشهای رسانه های معتبرامریکایی و جهانی و جریان انتخابات اخیر ریاست جمهوری امریکا نشان داد ، اکثریت قریب به اتفاق مردم امریکا ، حتا آرزو ندارند دیگرنام افغانستان را از رسانه هایشان بشنوند .  آنان از حضورفرزندان شان در جنگ افغانستان برای برپایی دولت فاسد و ناکاره درآنکشور خسته و بیزار شده اند .

    کمپاین های انتخاباتی امریکا نشان داد که دولت آینده ی امریکا برهبری دونالد ترامپ ، مجدانه علاقه دارد تا برمصارف گزافِ صدها میلیارد دالری برای دولت سازی ناکام و بدون دستآورد درافغانستان بازبینی نموده ، رهبران افغانستان را زیر کنترول و بازپرس دایمی خویش قرار بدهند .

   از قراین برمیآید که دولت آینده ی امریکا دراولین هفته ها وماههای کاری شان ، رهبرانِ حکومتِ وحدت ملی را وادار خواهند کرد تا هرطوری میشود به گونه ی واقعی باهم کنارآمده ، از فساد ، قوم پرستی و تنظیم پرستی دوری گزینند وسعی نمایند تا هرچه زودتر بروی پای خود بایستند . دولت امریکا برهبری دونالد ترامپ همچنان بشدت علاقمند است تا بخاطر کسب رضایت رأی دهنده گان و مالیه دهنده گان امریکایی ، برهزینه های گزاف مالی و جانی مردم امریکا کاهش جدی بیاورد .

   در چنین وضعیت ، برحکومتداران کابل است تا از سیاستهای نفاق افگنانه ی قومی و تنظیمی دست کشیده بخود آیند و بالاخره بدانند که ایالات متحده ی امریکا و جامعه ی جهانی تا ابد مکلف به پرداخت بودجه سالانه و معاش ماهوارِ رییس جمهور تا مأمور و سرباز افغانستان نمیباشند .